เราอายุ 36 ปี เป็นผู้หญิงค่ะ ชื่อเล่นขอใช้ตัวย่อ คือ น. นะคะ เรารู้จักกับแตง หรือแตงโม เพื่อนของแตงบางครั้งจะเรียกเค้าว่า โม ค่ะ (ตอนนี้แตงคงอายุพอๆ กับเรานะคะ) เรากับแตงขึ้นรถสองแถว คลองเจ๊ก เพื่อไปมหาลัย แล้ววันนึงแตงก็เข้ามาขอทำความรู้จักกับเราและนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเราสองคนค่ะ
ขณะนั้นเราเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งแถวลาดพร้าว เราอยู่ปีสาม (แต่เทอมหน้าก็จะเรียนจบเพราะเราลงหลายวิชาต่อเทอมค่ะ) ส่วนแตงอยู่มหาลัยเอกชนแถวลาดกระบัง เรียนคณะสัตวแพทย์ แตงก็น่าจะอยู่ปีสามเช่นกัน แต่คณะนี้จะเรียนมากกว่าคณะทั่วไป น่าจะห้าปีถ้าเราจำไม่ผิดนะคะ เราไม่ทราบชื่อและนามสกุลจริงของแตงเลยเพราะเราเรียกแตงจนติดปาก เราแค่เขียนชื่อและนามสกุลจริงของเขาไว้ในหนังสือเรียนของเราเท่านั้น เราเลยจำไม่ได้เลยค่ะ
เรากับแตงคบกันเป็นแฟนเพียงแค่ 6 เดือนเท่านั้น แต่ในหกเดือนนี้ เราใช้เวลาด้วยกันมาก แตงไปรับไปส่งเราที่มหาลัยทุกครั้งที่เค้าไม่มีเรียน แตงดีกับเรามากค่ะ เวลาว่าง ส่วนใหญ่เราจะไปบ้านแตง หมู่บ้านนั้นอยู่ใกล้กับซาฟารีเวิร์ล เป็นบ้านของน้าสาวของแตง แต่น้าสาวไม่ได้อยู่ มีเพียงลูกพี่ลูกน้องของแตงอีกสองคน น้าสาวมีสามีทำงานเป็นผู้รับเหมาสร้างบ้าน บางครั้งเขาจะให้แตงช่วยไปดูลูกน้องทำงาน เราก็เคยไปด้วย มีช่วงนึงที่เราต้องไปฝึกงาน ตอนแรกน้าสาวของแตงให้เราไปทำงานกับเจ้าของบริษัทรับเหมา แต่แตงไม่อยากให้เราทำเพราะแตงไปทำด้วยไม่ได้ แตงเลยชวนเราไปขายเสื้อผ้าในห้างฟิวเจอร์พาร์ค รังสิต เพราะน้าสาวเป็นหัวหน้าในส่วนที่ต้องหาพนักงานพาร์ทไทม์มาขายของในห้าง เราสงสารเพราะความจริงแล้วแตงไม่จำเป็นต้องทำงาน แต่แตงอยากอยู่กับเราก็เลยอยากจะทำงานเป็นเพื่อนกัน เราก็เลยตกลง เรากับแตงมาพักที่บ้านน้าสาวของแตงตรงหมู่บ้านแถวคลอง 13 เราทำงานที่นั่นประมาณ 1 เดือนค่ะ ระหว่างทำงาน แตงก็คอยช่วยเหลือเราตลอด เราคิดเสมอว่าแตงจะเป็นคนที่เราจะแต่งงานด้วย
เรากับแตงอยู่ด้วยกัน ก็มีกิจกรรมอย่างว่านะคะ แต่เราจะระวังตลอด ตอนแรกเราซื้อยาคุมมากิน แต่เราแพ้ เปลี่ยนยี่ห้อก็ยังแพ้ เราจะคลื่นไส้มากและอาเจียนออกมา เราเลยขอให้แตงใส่ถุงยางแทน ตอนแรกๆ แตงก็ใส่นะคะ แต่เค้าไม่ชอบ เค้าบอกกับเราว่าเค้าจะไม่ปล่อยในเด็ดขาด เค้ารู้ว่าตอนไหนเค้าต้องเอาออก แตงสัญญากับเราว่าจะไม่ทำเราท้องแน่นอน ... สุดท้ายแล้วเราท้องค่ะ แตงรับผิดชอบนะคะ แต่เราทั้งโกรธ เกลียด ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าหรือได้ยินเสียงของเขา เราเสียใจมากที่เขาไม่รักษาสัญญา เพราะเราทั้งคู่ยังเรียนไม่จบ ยังแบมือขอเงินพ่อแม่ใช้
เราตัดขาดจากแตงทุกวิถีทาง ยกเว้นทางโทรศัพท์บ้าน เค้าจะโทรมาถี่มากจนเราต้องโทรไปบอกน้าสาวของเขาให้ช่วยบอกแตง น้าสาวเขาถามสาเหตุ เขาคิดว่าเรามีแฟนใหม่ เราบอกไปว่าเราไม่มีแน่นอน แต่เราทะเลาะกับแตงและแตงทำร้ายเราที่เราไม่มีวันให้อภัยเขาได้ .. สุดท้าย แตงก็เลิกโทรหาเรา
เมื่อทุกอย่างผ่านไป เราทำงานแล้วค่ะ แต่เราคิดถึงแตง สิ่งที่เกิดแตงก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียว หากเราไม่ยอม ทุกอย่างคงไม่เกิด เราอยากเล่าความรู้สึกให้แตงฟัง แต่เราไม่รู้จะติดต่อกับแตงยังไง เราเลยส่งอีเมลไปหาลูกพี่ลูกน้องของแตง เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้เจอแตงเลย .. อีกหลายปีต่อมา เราลองส่งอีเมลไปถามใหม่ เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เจออีกเช่นเดิม
เราแค่อยากจะบอกแตงนะ ว่าเราเสียใจในสิ่งที่ทำกันมา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราทำใจได้ เราก็คิดถึงเธอมาก เราอยากจะบอกว่าเราขอโทษเธอนะที่ทิ้งเธอไปตอนนั้น เราไม่ได้มีใครเลย เราใช้เวลานานมากในการทำใจ สิ่งที่เราทำใจยากที่สุดนั่นคือลูกในท้องของเรา เราลืมไม่ลง หลายปีมาก ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเธอคงไม่ได้ตั้งใจ แต่ใจเราไม่สามารถให้อภัยเธอได้เลยในตอนนั้น
หากแตงมีครอบครัวแล้ว เราก็ขอให้มีความสุขมากๆนะ เรารู้ว่าแตงจะรักภรรยาของแตงมาก
เพื่อนๆคนไหนที่พอจะรู้จักคนชื่อแตง เรารบกวนฝากกระทู้นี้ให้แตงอ่านด้วยนะคะ เราไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับแตงมากนัก เราลองหาจากเฟสบุ๊ค สิ่งที่เรารู้มีเพียงแค่ชื่อเล่น เราเลยหาไม่เจอ แตงมีเพื่อนและชอบไปนั่งเล่นเกมส์แถวแฮปปี้แลนด์ตรงข้ามกับเดอะมอลล์บางกะปิค่ะช่วงสมัยที่ยังเรียนอยู่ และพ่อแม่ของแตงอยู่ต่างจังหวัด ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ สระบุรี นะคะ แตงตัวสูง ผิวสีน้ำผึ้งเข้มๆหน่อยค่ะ
หากเราจะไม่ได้พบกันจริงๆ อย่างน้อย เราก็ได้ตามหาเธอจนสุดความสามารถของเราแล้วนะ เราคิดถึงเธอนะ
แตง (ผู้ชาย) เธออยู่ไหนหรอ
ขณะนั้นเราเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งแถวลาดพร้าว เราอยู่ปีสาม (แต่เทอมหน้าก็จะเรียนจบเพราะเราลงหลายวิชาต่อเทอมค่ะ) ส่วนแตงอยู่มหาลัยเอกชนแถวลาดกระบัง เรียนคณะสัตวแพทย์ แตงก็น่าจะอยู่ปีสามเช่นกัน แต่คณะนี้จะเรียนมากกว่าคณะทั่วไป น่าจะห้าปีถ้าเราจำไม่ผิดนะคะ เราไม่ทราบชื่อและนามสกุลจริงของแตงเลยเพราะเราเรียกแตงจนติดปาก เราแค่เขียนชื่อและนามสกุลจริงของเขาไว้ในหนังสือเรียนของเราเท่านั้น เราเลยจำไม่ได้เลยค่ะ
เรากับแตงคบกันเป็นแฟนเพียงแค่ 6 เดือนเท่านั้น แต่ในหกเดือนนี้ เราใช้เวลาด้วยกันมาก แตงไปรับไปส่งเราที่มหาลัยทุกครั้งที่เค้าไม่มีเรียน แตงดีกับเรามากค่ะ เวลาว่าง ส่วนใหญ่เราจะไปบ้านแตง หมู่บ้านนั้นอยู่ใกล้กับซาฟารีเวิร์ล เป็นบ้านของน้าสาวของแตง แต่น้าสาวไม่ได้อยู่ มีเพียงลูกพี่ลูกน้องของแตงอีกสองคน น้าสาวมีสามีทำงานเป็นผู้รับเหมาสร้างบ้าน บางครั้งเขาจะให้แตงช่วยไปดูลูกน้องทำงาน เราก็เคยไปด้วย มีช่วงนึงที่เราต้องไปฝึกงาน ตอนแรกน้าสาวของแตงให้เราไปทำงานกับเจ้าของบริษัทรับเหมา แต่แตงไม่อยากให้เราทำเพราะแตงไปทำด้วยไม่ได้ แตงเลยชวนเราไปขายเสื้อผ้าในห้างฟิวเจอร์พาร์ค รังสิต เพราะน้าสาวเป็นหัวหน้าในส่วนที่ต้องหาพนักงานพาร์ทไทม์มาขายของในห้าง เราสงสารเพราะความจริงแล้วแตงไม่จำเป็นต้องทำงาน แต่แตงอยากอยู่กับเราก็เลยอยากจะทำงานเป็นเพื่อนกัน เราก็เลยตกลง เรากับแตงมาพักที่บ้านน้าสาวของแตงตรงหมู่บ้านแถวคลอง 13 เราทำงานที่นั่นประมาณ 1 เดือนค่ะ ระหว่างทำงาน แตงก็คอยช่วยเหลือเราตลอด เราคิดเสมอว่าแตงจะเป็นคนที่เราจะแต่งงานด้วย
เรากับแตงอยู่ด้วยกัน ก็มีกิจกรรมอย่างว่านะคะ แต่เราจะระวังตลอด ตอนแรกเราซื้อยาคุมมากิน แต่เราแพ้ เปลี่ยนยี่ห้อก็ยังแพ้ เราจะคลื่นไส้มากและอาเจียนออกมา เราเลยขอให้แตงใส่ถุงยางแทน ตอนแรกๆ แตงก็ใส่นะคะ แต่เค้าไม่ชอบ เค้าบอกกับเราว่าเค้าจะไม่ปล่อยในเด็ดขาด เค้ารู้ว่าตอนไหนเค้าต้องเอาออก แตงสัญญากับเราว่าจะไม่ทำเราท้องแน่นอน ... สุดท้ายแล้วเราท้องค่ะ แตงรับผิดชอบนะคะ แต่เราทั้งโกรธ เกลียด ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าหรือได้ยินเสียงของเขา เราเสียใจมากที่เขาไม่รักษาสัญญา เพราะเราทั้งคู่ยังเรียนไม่จบ ยังแบมือขอเงินพ่อแม่ใช้
เราตัดขาดจากแตงทุกวิถีทาง ยกเว้นทางโทรศัพท์บ้าน เค้าจะโทรมาถี่มากจนเราต้องโทรไปบอกน้าสาวของเขาให้ช่วยบอกแตง น้าสาวเขาถามสาเหตุ เขาคิดว่าเรามีแฟนใหม่ เราบอกไปว่าเราไม่มีแน่นอน แต่เราทะเลาะกับแตงและแตงทำร้ายเราที่เราไม่มีวันให้อภัยเขาได้ .. สุดท้าย แตงก็เลิกโทรหาเรา
เมื่อทุกอย่างผ่านไป เราทำงานแล้วค่ะ แต่เราคิดถึงแตง สิ่งที่เกิดแตงก็ไม่ได้ผิดฝ่ายเดียว หากเราไม่ยอม ทุกอย่างคงไม่เกิด เราอยากเล่าความรู้สึกให้แตงฟัง แต่เราไม่รู้จะติดต่อกับแตงยังไง เราเลยส่งอีเมลไปหาลูกพี่ลูกน้องของแตง เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้เจอแตงเลย .. อีกหลายปีต่อมา เราลองส่งอีเมลไปถามใหม่ เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เจออีกเช่นเดิม
เราแค่อยากจะบอกแตงนะ ว่าเราเสียใจในสิ่งที่ทำกันมา แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราทำใจได้ เราก็คิดถึงเธอมาก เราอยากจะบอกว่าเราขอโทษเธอนะที่ทิ้งเธอไปตอนนั้น เราไม่ได้มีใครเลย เราใช้เวลานานมากในการทำใจ สิ่งที่เราทำใจยากที่สุดนั่นคือลูกในท้องของเรา เราลืมไม่ลง หลายปีมาก ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเธอคงไม่ได้ตั้งใจ แต่ใจเราไม่สามารถให้อภัยเธอได้เลยในตอนนั้น
หากแตงมีครอบครัวแล้ว เราก็ขอให้มีความสุขมากๆนะ เรารู้ว่าแตงจะรักภรรยาของแตงมาก
เพื่อนๆคนไหนที่พอจะรู้จักคนชื่อแตง เรารบกวนฝากกระทู้นี้ให้แตงอ่านด้วยนะคะ เราไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับแตงมากนัก เราลองหาจากเฟสบุ๊ค สิ่งที่เรารู้มีเพียงแค่ชื่อเล่น เราเลยหาไม่เจอ แตงมีเพื่อนและชอบไปนั่งเล่นเกมส์แถวแฮปปี้แลนด์ตรงข้ามกับเดอะมอลล์บางกะปิค่ะช่วงสมัยที่ยังเรียนอยู่ และพ่อแม่ของแตงอยู่ต่างจังหวัด ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ สระบุรี นะคะ แตงตัวสูง ผิวสีน้ำผึ้งเข้มๆหน่อยค่ะ
หากเราจะไม่ได้พบกันจริงๆ อย่างน้อย เราก็ได้ตามหาเธอจนสุดความสามารถของเราแล้วนะ เราคิดถึงเธอนะ