ทำให้พ่อแม่เสียใจ ถูกเค้าสาปแช่ง รุ้สึกหดหู่ไปหมดเลยค่ะ

เหตุการณ์คือเรากับสามีชอบทะเลาะกัน(เรื่องเงินเพราะเราโกหกสามีบ่อยเพื่อเอาเงินไปซื้อเครื่องสำอาง)ถึงขั้นลงไม้ลงมือและชอบไล่เราออกจากบ้าน บางทีก็ตอนดึกๆเราต้องพาลูกกลับบ้านพ่อแม่ล่าสุดเรามีเลือดออกด้วย เราเองก็เจ็บแค้นสามีเรามาก คืนนั้นเรากลับบ้านแม่เราก็ตกใจขอร้องให้เราเลิกให้ขาดกับสามี เพราะแกทนเห็นไม่ได้แล้ว เราเองก็เจ็บปวดและแค้นสามีเรามากจึงตกลงรับปากไปว่าจะเลิกให้ขาด รุ่งเช้าแม่เราบุกไปบ้านแม่สามีเลยไปต่อว่าจนถึงขั้นนัดหย่าขาด ทีนี้ก็ตกลงวันหย่าในใจเราไม่อยากหย่าเลยแต่ไม่กล้าบอกแม่ แต่อีกใจก็เจ็บปวดมากที่สามีทำกับเราแบบนี้(กำลังสับสนที่สุด) ไลน์ไปหาสามี สามีก็ไลย์ด่ากลับมาเพราะโกรธที่แม่เราไปด่าแม่เค้าและตัวเค้าถึงบ้าน ในใจก็คิดว่าคงต้องหย่าแล้วจริงๆ เราก็ไปขนของออกจากบ้านสามีจนหมดโดยมีญาติๆฝั่งแม่มาช่วย แล้วก็นัดหย่ากัน แม่เราก็พูดใส่หูเราทุกวันว่าฝั่งนู้นเค้าก็เกลียดเราแล้ว คือถ้าเรากลับไปเราคงเปนหมาตัวนึง ในใจเราก็คิดไปว่ามันเร็วไปมั้ย อาจยืดเวลาสักหน่อยเผื่อได้ทบทวนกัน (เราลืมบอกไปว่าแม่เราเปนคนดุดันมาก โกรธแรงเกลียดแรง จนบางที่เราเองก็กลัวแก) พอหย่าเสร็จ สามีก็ไลน์มาตัดพ้อ เรารู้ว่าเค้าเสียใจเราเองก็เสียใจเรารู้ว่ายังตัดใจไม่ได้ พยายามทำใจทุกวัน แต่เรากับสามีก็ยังคุยไลน์กันอยู่ด่าบ้าง ตัดพ้อบ้าง เสียใจบ้าง เค้าคิดถึงลูกบ้าง ว่าเราพรากลูกไปจากเค้าทำให้เค้าต้องทำร้ายตัวเอง เราเองเปนคนใจอ่อน และใจเราก็ยังรักเค้า และสงสารลูกที่ไม่มีพ่อ เรามาคิดทบทวนว่าในเมื่อสามียังรักลูกและรักเรา เราก็จะบากหน้าไปคุยกับพ่อแม่เพื่อขอคืนดีและกลับไปอยู่เปนครอบครัวเหมือนเดิม แต่มันไม่ใช่อย่างที่เราคิด พ่อแม่โกรธเรามากที่สุด ว่าเราพาแกไปอับอายที่อำเภอ ถ้ายังรักแล้วจะไปหย่าทำไม (อันนี้เราเองยอมรับว่ามันเปนช่วงสับสนจริงๆ) เรารู้ว่าพ่อแม่เราเปนคนอารมณ์ร้อน โกรธแรงเกลียดแรง เราเองพยายามควบคุมสติให้ได้มากที่สุด พยามพูดดีๆ ถึงแม้ว่าพ่อแม่จะด่ามาแรงๆเราเองก็ยอมทุกอย่างไม่ตอบโต้ พยามยามอธิบายให้เค้าเข้าใจที่สุด แต่พ่อแม่ประกาศตัดลูกกับเรา แม่บอกว่าจะสาปแช่งเราทุกวัน แต่ในใจเราพยายามนิ่งมากทั่สุด พูดกับแกดีๆไปว่า การที่เราคืนดีกันมันก็ดีกับลูกเพราะเรายังรักกัน ยอมรับผิดทุกอย่างที่พลาดไปหย่าวันนั้น แต่ขอกลับไปอยู่เปนครอบครัวทีเถอะ
               เราเองเสียใจหดหู่มากที่สุดที่โนแม่สาปแช่งแบบนี้ มันทรมานอยู่ทุกๆวัน  เพื่อนๆว่าเราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี
                                                                             ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ