12.00น ไม่ใช่เวลาที่เหมาะเลยกับการมุ่งหน้าสู่งานจับมือ BNK48 ที่เดอะมอลล์บางกะปิ(21/04/18)
แต่จะทำอย่างไรได้หล่ะ...ในเมื่อ ผม(โอตะอั๊ด)ต้องเจอปัญหาการนอนไม่หลับ เมื่อคืนนี้....(ก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับนะสิครับ จะได้ไปเจอน้องเนย คามิโอชิของผมคนนั้นทั้งที...)
ตามตารางงานของน้องเนย น้องจะร่วมงานจับมือในรอบแรกในเวลาบ่ายโมงนิดๆ แน่นอนผมไม่มีทางไปทัน....ทว่า รอบ2นั้นยังนับว่ามีลุ้นอยู่ นั่นคือช่วง14.50น.นั่นเอง ผมบึ่งรถคู่ใจพยายามอย่างมากที่จะแหวกม่านหมอกรถยนต์นับสิบนับร้อยคัน... แต่จะอย่างไรกรุงเทพฯ มันขึ้นชื่อเรื่องรถติดเป็นที่สุดอยู่แล้ว ผมใช้เวลาเกือบ2ชม กว่าจะไปโผล่ที่ชั้น4ของห้างใหญ่นี้ได้
ครั้งแรกในชีวิตกับงานอะไรแบบนี้ ทำผมประหม่าและใจฝ่ออยู่มากโข....ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมาอยู่ตรงนี้ได้ อีกไม่นานผมจะได้เจอน้องเนยแล้วสินะ
การต่อแถวยาวเหยียดภายในอาคาส่วนใน ไม่เป็นอุปสรรคของผมที่มีเป้าหใายแน่วแน่ในวันนี้เลย จลอดการรอคอยผมพบเจอผู้คนมากมายทั้งโอตะหน้าเก่าหน้าใหม่ ทุกคนมีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มกันอย่างชัดเจน ผมได้เจอกับสุดยอดกูรูด้านกีฬา นายโบท หรือที่พวกเราในห้องนี้รู้จักเค้าในนาม ปีเตอร์โบท!! นั่นเอง โบ้ทเองก็ต่อแถวเดียวกันกับผม เราได้พูดคุยกันพอสมควร นั่นทำให้ผมผ่อนคลายขึ้นเยอะ ในงานจับมือวันนี้ นอกจากโบท แล้ว เหล่าโอตะข้างเคียงก็เป็นกันเอง ไร้ซึ่งกำแพงใดๆเมื่อเรามีจุดหมายเดียวกันแบบนี้ การพูดคุยสนุกสนานกับทุกคนทำให้ แถวที่เคยยาวไปจนสุดทาง ลดระยะลง ทำให่ผมและน้องเนยอยู่ห่างกันแต่อึดใจ....และเมื่อถึงคิวจับมือของผม ความสุขล้นเหลือที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รับก็พลั่งพรูมาอย่างไม่ขาดสาย จากสายตา รอยยิ้ม และจิตใจอันอ่อนโยนของเนยนั่นเอง...
ประสบการณ์งานจับมือครั้งแรก บุกตะลุยแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้
แต่จะทำอย่างไรได้หล่ะ...ในเมื่อ ผม(โอตะอั๊ด)ต้องเจอปัญหาการนอนไม่หลับ เมื่อคืนนี้....(ก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับนะสิครับ จะได้ไปเจอน้องเนย คามิโอชิของผมคนนั้นทั้งที...)
ตามตารางงานของน้องเนย น้องจะร่วมงานจับมือในรอบแรกในเวลาบ่ายโมงนิดๆ แน่นอนผมไม่มีทางไปทัน....ทว่า รอบ2นั้นยังนับว่ามีลุ้นอยู่ นั่นคือช่วง14.50น.นั่นเอง ผมบึ่งรถคู่ใจพยายามอย่างมากที่จะแหวกม่านหมอกรถยนต์นับสิบนับร้อยคัน... แต่จะอย่างไรกรุงเทพฯ มันขึ้นชื่อเรื่องรถติดเป็นที่สุดอยู่แล้ว ผมใช้เวลาเกือบ2ชม กว่าจะไปโผล่ที่ชั้น4ของห้างใหญ่นี้ได้
ครั้งแรกในชีวิตกับงานอะไรแบบนี้ ทำผมประหม่าและใจฝ่ออยู่มากโข....ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมาอยู่ตรงนี้ได้ อีกไม่นานผมจะได้เจอน้องเนยแล้วสินะ
การต่อแถวยาวเหยียดภายในอาคาส่วนใน ไม่เป็นอุปสรรคของผมที่มีเป้าหใายแน่วแน่ในวันนี้เลย จลอดการรอคอยผมพบเจอผู้คนมากมายทั้งโอตะหน้าเก่าหน้าใหม่ ทุกคนมีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มกันอย่างชัดเจน ผมได้เจอกับสุดยอดกูรูด้านกีฬา นายโบท หรือที่พวกเราในห้องนี้รู้จักเค้าในนาม ปีเตอร์โบท!! นั่นเอง โบ้ทเองก็ต่อแถวเดียวกันกับผม เราได้พูดคุยกันพอสมควร นั่นทำให้ผมผ่อนคลายขึ้นเยอะ ในงานจับมือวันนี้ นอกจากโบท แล้ว เหล่าโอตะข้างเคียงก็เป็นกันเอง ไร้ซึ่งกำแพงใดๆเมื่อเรามีจุดหมายเดียวกันแบบนี้ การพูดคุยสนุกสนานกับทุกคนทำให้ แถวที่เคยยาวไปจนสุดทาง ลดระยะลง ทำให่ผมและน้องเนยอยู่ห่างกันแต่อึดใจ....และเมื่อถึงคิวจับมือของผม ความสุขล้นเหลือที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รับก็พลั่งพรูมาอย่างไม่ขาดสาย จากสายตา รอยยิ้ม และจิตใจอันอ่อนโยนของเนยนั่นเอง...