เราอายุ 23 แล้วค่ะ เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้วได้ไปผ้าป่าที่จังหวัดนึง เราไปรถทัวร์ เราขึ้นรถที่กทม. แล้วก็ไปจอดรับคนมาจากจังหวัดนึง แล้วจึงไปที่หมาย พอไปถึง
ได้เจอผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเรา อาจจะแก่กว่าปีถึงสองปี เพราะบังเอิญได้มานั่งใกล้กัน เเล้วก็ไม่เชิงพูดกันแต่ผู้ใหญ่ให้ช่วยทำงานให้ ประมาณ15นาที แล้วหลังจากนั้นมารู้อีกทีเขาก็มองเรา แต่เราอึนมาก คือเราอยากอยู่บ้านเลยไม่ค่อยมีฟิลลิ่งกับสิ่งใด เราเห็นเขามองเราอยู่สองสามหน แต่ใจเราคือเบื่อไม่มีฟิลลิ่ง
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยจนวันรุ่งขึ้นกลับจนเขาลงรถกลับจังหวัดเขาไป มันมีความรู้สึกแบบเสียดายที่เราอึน ซึ่งจริงๆเราน่าจะได้คุยกันซักนิดก็ยังดี แต่เราตัดเองคือเราแบบรอพรุ่งนี้จะกลับบ้าน ไม่สนอะไรแล้ว
เรารู้สึกตะหงิดๆคิดถึงเหมือนเราชอบเขา กลับมาเลยเอาซองผ้าป่ามาดู สุ่มชื่อไปหาในเฟส ไม่นานก็เจอ ส่องอยู่สักพัก เขาก็มีแฟนแล้วด้วย แต่พยายามตัดใจ จะบอกว่าถูกชะตา หรือรู้สึกผูกพัน เหมือนเจอเนื้อคู่ก็ไม่แน่ใจ
เลยถามว่ามีใครเคยเจอคนไม่รู้จักแล้วรู้สึกตะหงิดๆเหมือนได้เจอเนื้อคู่บ้างไหมคะ ( ถึงแม้จะไม่ใช่ก็ตาม )
เจอคนไม่รู้จักไม่นานรู้สึกตะหงิดๆประหลาด
ได้เจอผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเรา อาจจะแก่กว่าปีถึงสองปี เพราะบังเอิญได้มานั่งใกล้กัน เเล้วก็ไม่เชิงพูดกันแต่ผู้ใหญ่ให้ช่วยทำงานให้ ประมาณ15นาที แล้วหลังจากนั้นมารู้อีกทีเขาก็มองเรา แต่เราอึนมาก คือเราอยากอยู่บ้านเลยไม่ค่อยมีฟิลลิ่งกับสิ่งใด เราเห็นเขามองเราอยู่สองสามหน แต่ใจเราคือเบื่อไม่มีฟิลลิ่ง
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยจนวันรุ่งขึ้นกลับจนเขาลงรถกลับจังหวัดเขาไป มันมีความรู้สึกแบบเสียดายที่เราอึน ซึ่งจริงๆเราน่าจะได้คุยกันซักนิดก็ยังดี แต่เราตัดเองคือเราแบบรอพรุ่งนี้จะกลับบ้าน ไม่สนอะไรแล้ว
เรารู้สึกตะหงิดๆคิดถึงเหมือนเราชอบเขา กลับมาเลยเอาซองผ้าป่ามาดู สุ่มชื่อไปหาในเฟส ไม่นานก็เจอ ส่องอยู่สักพัก เขาก็มีแฟนแล้วด้วย แต่พยายามตัดใจ จะบอกว่าถูกชะตา หรือรู้สึกผูกพัน เหมือนเจอเนื้อคู่ก็ไม่แน่ใจ
เลยถามว่ามีใครเคยเจอคนไม่รู้จักแล้วรู้สึกตะหงิดๆเหมือนได้เจอเนื้อคู่บ้างไหมคะ ( ถึงแม้จะไม่ใช่ก็ตาม )