สวัสดีค่ะ
วันนี้เราได้ชวนเพื่อนมานอนที่บ้าน เนื่องจากมีงานต้องทำค่ะ ทีนี้ เราให้เพื่อนเราไปเจอกันที่จุดๆหนึ่ง ทีอยู่ในเมืองแต่เราอยู่นอกชนบทค่ะ เราได้ตกลงกับเพื่อนแล้วว่าโอเค จะไปรับนะ เราก็ได้บอกแม่แล้วว่าไปรับเพื่อนหนูหน่อย แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร ซึ่งวันนี้ก็กำลังไปตามที่นัด ยายเาพูดมาว่า 'เอาจริงคนจะมาควรมาเอง ไม่ต้องลำบากคนอื่นมารับ'
เหมือนม่จะเห็นด้วย ก็พูดว่าเออ ให้เพื่อนนั่งรถบัสมาลงนี่ไป แล้วตอนนั้นเราเลยสวนว่า 'เอ้า เขาไม่เคยนั่งรถแบบนี้มา ไม่ชินกับถนนเส้นบ้านเรา แล้วถ้ามันหลงล่ะ จะทำยังไง' แม่เราก็สวนกลับมาอีกว่า 'แม่นั่งเป็นตั้งแต่ ม.1 แล้ว ไอ้เรื่องแค่นี้ทำไม่ได้ กระจอก' เราโมโหค่ะเลยเถียงกลับไป เอาจริงๆ คือครอบครัวฝั่งเพื่อนเราเขาดีกับเราตลอดนะคะ เราไปนอนบ้านเพื่อนตอนไหน เขาส่งกลับบ้านเขาบอกเดี๋ยวส่งถึงที่เลยนะลูก ไปรับก็ไม่เคยบ่น ซื้อของกินให้ ให้เงินตอนเวลาไปห้างกับเพื่อน ไอ้เราก็เกรงใจเขา แต่เขาก็ส่งถึงบ้าน แม่เราก็เห็นๆก็บอกขอบคุณค่ะ แต่ทำไมถึงกลับพูดอย่างงี้มา คือถ้าครอบครัวเขาฟัง เขาจะรู้สึกเสียใจมากนะคะ เราเองยังรู้สึกผิดกับเพื่อนเลย ที่ต้องให้เพื่อนลำบาก พ่อเขาที่ทำงานอยู่มาส่ง เขาจะคิดยังไงกับครอบครัวเรา ทั้งๆที่ว่างๆกันทั้งนั้นแต่เรากลับโกหกว่าพากันติดธุระ เราเครียดกับแม่กับยายค่ะ ว่าทำไมแกเป็นคนแบบนี้กัน
[ ขอแท็กปัญหาวัยรุ่นนะคะ เพราะเป็นความรักที่เรามีต่อเพื่อน(รักแบบเพื่อน) ]
ทำไมแม่และยายเรามีนิสัยแบบนี้
วันนี้เราได้ชวนเพื่อนมานอนที่บ้าน เนื่องจากมีงานต้องทำค่ะ ทีนี้ เราให้เพื่อนเราไปเจอกันที่จุดๆหนึ่ง ทีอยู่ในเมืองแต่เราอยู่นอกชนบทค่ะ เราได้ตกลงกับเพื่อนแล้วว่าโอเค จะไปรับนะ เราก็ได้บอกแม่แล้วว่าไปรับเพื่อนหนูหน่อย แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร ซึ่งวันนี้ก็กำลังไปตามที่นัด ยายเาพูดมาว่า 'เอาจริงคนจะมาควรมาเอง ไม่ต้องลำบากคนอื่นมารับ'
เหมือนม่จะเห็นด้วย ก็พูดว่าเออ ให้เพื่อนนั่งรถบัสมาลงนี่ไป แล้วตอนนั้นเราเลยสวนว่า 'เอ้า เขาไม่เคยนั่งรถแบบนี้มา ไม่ชินกับถนนเส้นบ้านเรา แล้วถ้ามันหลงล่ะ จะทำยังไง' แม่เราก็สวนกลับมาอีกว่า 'แม่นั่งเป็นตั้งแต่ ม.1 แล้ว ไอ้เรื่องแค่นี้ทำไม่ได้ กระจอก' เราโมโหค่ะเลยเถียงกลับไป เอาจริงๆ คือครอบครัวฝั่งเพื่อนเราเขาดีกับเราตลอดนะคะ เราไปนอนบ้านเพื่อนตอนไหน เขาส่งกลับบ้านเขาบอกเดี๋ยวส่งถึงที่เลยนะลูก ไปรับก็ไม่เคยบ่น ซื้อของกินให้ ให้เงินตอนเวลาไปห้างกับเพื่อน ไอ้เราก็เกรงใจเขา แต่เขาก็ส่งถึงบ้าน แม่เราก็เห็นๆก็บอกขอบคุณค่ะ แต่ทำไมถึงกลับพูดอย่างงี้มา คือถ้าครอบครัวเขาฟัง เขาจะรู้สึกเสียใจมากนะคะ เราเองยังรู้สึกผิดกับเพื่อนเลย ที่ต้องให้เพื่อนลำบาก พ่อเขาที่ทำงานอยู่มาส่ง เขาจะคิดยังไงกับครอบครัวเรา ทั้งๆที่ว่างๆกันทั้งนั้นแต่เรากลับโกหกว่าพากันติดธุระ เราเครียดกับแม่กับยายค่ะ ว่าทำไมแกเป็นคนแบบนี้กัน
[ ขอแท็กปัญหาวัยรุ่นนะคะ เพราะเป็นความรักที่เรามีต่อเพื่อน(รักแบบเพื่อน) ]