มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เรารู้สึกว้าเหว่ ถมไม่เต็ม และจมอยู่ในหนองน้ำแห่งความเศร้า.. เรารู้สึกได้ดีถึงรูโหว่ที่กลางอก แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ราวกับฤดูหนาวที่ไม่มีวันสิ้นสุด อีกนานไม๊ กว่าที่เราจะได้หัวเราะอย่างเริงร่า หรือนี่คืออวสานของความสุข หรือนี่คือรางวัลแห่งชีวิต..

เราเหนื่อยทั้งกายใจ อยากได้กำลังใจ จะเป็นรอยยิ้มจากใครสักคน หรือเพียงคำพูดสั้นๆว่า “ สู้นะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป “ ก็ได้

..น่าเสียใจ เมื่อมันกลายเป็นสิ่งที่หาได้ยากเย็นเหลือเกิน เพราะเราเองก็ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยให้ใครเข้าใจ ในยามที่จิตใจว้าวุ่นเช่นนี้..



แต่เมื่อเราเปิด youtube ขึ้นฟัง เพื่อค้นหาพลังบวกจากใครสักคนมาเติมเต็มหัวใจที่ว่างเปล่า .. คำพูดและกำลังใจดีๆมากมายก็พรั่งพรูออกมา จากคลิปที่ 1 สู่คลิปที่ 2 3 4 จนนับไม่ถ้วน

เฝ้าสังเกตุใจตัวเอง ก็พบว่ามันเบาสบายขึ้นอย่างประหลาด ใจนึกขอบคุณคนแปลกหน้าเหล่านั้นอย่างสุดซึ้ง..


 ...................................

ครั้งนึงนานมาแล้ว มีชายเสียสติคนนึง นอนฉี่ราดอยู่หน้าประตูวัด เนื้อตัวเหม็นเน่า เสื้อผ้าสกปรก ดูน่าเวทนายิ่งนัก

เรายืนมองอยู่พักนึงจึงตัดสินใจไปซื้อข้าวกล่องมาวางไว้ข้างๆมือของชายผู้นั้น หวังว่าเมื่อเค้าตื่นขึ้นมาพบ จะสามารถใช้มันประทังความหิวให้ผ่านไปได้อีกมื้อ

..........................................................


 
คนใจดีที่อัพคลิปกำลังใจลง youtube ก็คงคิดเหมือนเรา..

พวกเค้าแบ่งปันความอบอุ่น ฝากไว้ในคลื่นอากาศ เผื่อใครสักคนที่หิวโหยกำลังใจจะผ่านมาเจอ และลุกขึ้นสู้ได้อีกครั้ง..


ขอบคุณนะ คนแปลกหน้าผู้การุณย์
ขอบคุณจริงๆ ที่เราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้




***********************************

กำลังใจ จากใครหนอ
ขอเป็นทาน ให้ฝันให้ใฝ่
ให้ชีวิต ได้มีแรงใจ
ให้ดวงใจ ลุกโชนความหวัง
กำลังใจ จากใครหนอ
ขอเป็นทาน ให้ฉันได้ไหม
ดั่งหยาดฝน บนฝากฟ้าไกล
ที่หยาดริน สู่พื้น ดินแห้งผาก..