สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคน ขออนุญาตแทนตัวเองว่าหนูนะคะ แนะนำตัวก่อนเลยละกัน หนูชื่อแตงโมค่ะ เด้กผญอายุ17ปี ศึกษายุระดับ ปวช.3 ที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งหนูเป็นเด็กบัญชีตัวเล็กๆคนหนึ่งค่ะ การเรียนก้อถือว่าอยู่ในระดับที่จัดว่าดีเลย ปวช.1เกรดเฉลี่ย 3.94 ปวช.2เกรดเฉลี่ยยังไม่ออกค่ะ พอดีไปฝึกงานหนึ่งเทอมต้องรอเกรดก่อนค่ะ ตอนนนี้ปิดเทอม จะขึ้นปวช.3แล้วหนูตื่นเต้นมากค่ะ ที่จะได้เจอเพื่อน ได้เรียนในระดับที่สูงขึ้น มันตื่นเต้นแบบบอกไม่ถูก..เข้าใจอารมเด้กคนหรึ่งไหมค่ะ ที่แบบไปฝึกงาน6เดือน ไม่ได้เจอหน้าไม่ได้กลับบ้านยุที่กรุงเทพ6เดือนเต็มๆ มันเปนอะไรที่แย่ๆมากๆในชีวิต สิ่งที่คิดไว้ก่อนน่าที่รู้ว่าจะได้ไปฝึกคือ จะได้เก็บตังด้วยถ้าไปฝึกที่เซเว่น ถูกแล้วค่ะ เรียนบัญชีแต่เลือกไปฝึกงานเซเว่น เหตุผลคือตามๆรุ่นพี่ค่ะ เค้าบอกรายได้ดี ถือว่าเปนการช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ ช่วงฝึกงาน ก้อไม่ได้คิดอะไรมากก้อไป พอไปถึงเริ่มฝึกสิ่งที่คิดกับความเปนจริง มันแตกต่างกันไปเลยค่ะ หนูต้องไปเจอกับความเปนจิงการฝึกงานที่เปนการทำงานจิงๆลุกค้าจิงๆ แรงกดดันจากผจก.จิงๆกับเพื่อนร่วมงานจิงๆทุกอย่างจิงหมด ไม่ใช่การเล่นขายของกันที่บ้านเหมือนตอนเด้กๆ ไปถึงทำงานได้สองวันแรก หนูร้องไห้เลยค่ะ มันเหนื่อยมะนปวดขามันต้องพูดบริการงานต่างๆให้ได้ตามคำสั่ง ไหนจะลูกค้า..บอกเลยว่าตอนนั้นอยากกลับบ้านไม่อยากอยู่แล้ว เอาหนูมาทำบ้าอะไร แต่ผจก.ก้อคอยพูดปลอบตอนนั้นก้อเริ่มมีกำลังใจ ก้อทำงานได้เรื่อยๆค่ะ แต่ก้อร้องไห้ทุกวัน เพราะผจก.เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ด่าบ้างปลอบบ้าง กลับมาถึงห้องก้อต้องพัก อยากพักก้อไม่ได้พักต้องมาคอยคิดว่าจะกินไรดี ซักผ้ารึยัง รีดผ้ารึยัง เงินจะพอใช้ไหม โจทย์ที่ผจก.ให้มาจะทำได้ไหม คำถามต่างๆมันเต็มยุในหัว แค่เรื่องนี้ก้อเหนื่อยมากพอแล้ว ยังมีเรื่องปัญหาวัยรุ่นค่ะ นั้นก้อคือแฟนที่หนูต้องคอยมาตอบแชท (แฟนหนูเปนทอมค่ะ)แต่หนูเหนือ่ยหนูอยากพัก แฟนก้อไม่เข้าใจ ก้อทำให้ทะเลาะกันมันยิ่งทำให้เราเหนื่อยเข้าไปอีก..แต่แล้วก้อมีจุดเปลี่ยนให้เด้กฝึกงานคนนี้เปลี่ยนไปค่ะ ....เริ่มงานวันที่3หนูก้อไปทำงานตามปกติค่ะก้อกำลังจัดขนมยุ แล้วก้อมีผญคนหนึ่งเข้ามา  ใช่แล้ว..บ้ารึป่าว. ในหัวหนูคิดอะไรอยู่ หนูเผลอใจชอบเทอเข้าให้ ..เทอเป็นผญผมยาวประมานไหล่ถักเปียผิวขาวผ่องหน้าออกเหมือนอาหมวยเล้ก ตายิ้มเปนรูปพระจันทร์  ใช่แล้วหนูไม่สามารถละสายตาจากเทอได้เลย แล้วสักพักเทอก้อเดินเข้าหลังร้านไป...ห้ะะ!!อะไรน่ะ เทอเดินไปหลังร้านใช่ค่ะ!คนที่สามารถเข้าออกหลังร้านได้คือผจก.กับพนักงานเท่านั้น. ใช่แน่ๆเทอคือพนักงานในร้านค่ะ   แล้วเวลาก้อผ่านไปราวๆครึ่งชม.ผจก.ก้อเดินเข้ามา แล้วบอกว่ามาหลังร้านหน่อย จะแนะนำพี่ๆให้รู้จัก หนูก้อเดินไปหลังร้านกับเพื่อนที่ไปฝึกด้วยกันอีกคน สิ่งที่เห้นคือพี่ๆยุที่หลังร้าน7-8คนค่ะ ใช่แล้วพนักงานเซเว่นผลัดบ่าย..รวมไปถึงเทอคนนั้น. "อ่ะ ทุกคน นี้น้องจาก.....จะมาฝึกงาน6เดือนกับเราน่ะ นี้แตงโม จะเปนน้องเล้กสุดในร้านค่ะ น้องอายุ17ปี นี้ทิพ อายุ18ปี เพื่อนหนูเองค่ะ แต่อายุเยอะกว่าหนู แล้วทุกครก้อยิ้ม แล้วผจก.ก้อแนะนำพี่ๆแต่ละคนให้รู้จัก. ซึ่งหนูกำลังตะลึงกับความน่ารักของเทอคนนั้นเลยทำให้ไม่ไ้ด้ฟังในสิ่งที่ทุกคนพูดแล้วก้อเดินออกมาทำงานต่อ..พอนึกขึ้นได้ก้อรีบไปหาเพื่อนแล้วถามว่าคนนนั้นชื่อะไร คำตอบที่ได้คือ เทอเปนรุ่นพี่ค่ะ อายุ20 ชื่อใบเฟิร์น แต่คนที่ร้านจะเรียกว่าหมวย เพราะเทอขาวมากก แล้วก้อชอบถักเปีย ให้ตายเถอะหนูชอบเทอเข้าขั้นขีดสุดจนลืมไปว่าตัวเองมีแฟนแล้ว ไม่เอาน่าาหนูไม่ควรชอบพี่เขา เราเองก้อมีแฟนแล้ว ไม่ ไม่ ไม่!!!!  ไม่นานค่ะหนูก้อกลับมาห้องแล้วก้อหาเฟสพี่เขา แล้วก้อแอดไป. แล้วเราก้อได้คุยกัน ในเฟส แต่ตอนยุร้านหนูจะหลบหน้าพี่เขาตลอด มันเขิลยังไงไม่รู้ คุยกันสักพักแฟนหนูเริ่มสงสัย เพราะแฟนหนูมีรหัสเฟสค่ะ ทำให้หนูหงุดหงิดมาก คือตอนนั้นมันดีไปหมดกับพี่เขา. เราคิดว่าเราไปกันได้  แต่ติดที่เรามีแฟนยุแล้ว เราเลยตัดสินใจบอกเลิกแฟนเพื่อที่จะได้บอกรักพี่เขาได้  คือตอนนั้นรู้ค่ะว่าตัวเองแย่มากๆ แต่คือหนูอ่ะพลาดกับเรื่องพวกนี้มาเยอะมากแล้วเวลารักใครก้อจะไม่เคยบอก แต่ครั้งนี้หนูจะไม่ยอมให้มันปล่อยผ่านเหมือนทุกครั้งเด็ดขาด หนูเลยตัดสินใจบอกเลิกแฟนค่ะ กับแฟนหนูคบได้8เดือนแล้วหนูบอกเลิกเพราะชอบพี่หมวยแค่แว๊บแรกที่เห้น หนูเปลี่ยนรหัสเฟส แต่ก้อยังคุยกับแฟนยุบ้าง แต่ก้อพยายามบอกเขาตลอดว่าเราเลิกกันแล้ว แต่แฟนแบบเสียใจมาก หนูก้อบอกเค้าตามความจิงทุกอย่างเพราะหนูไม่เคยนอกใจหรือแอบคุยกับใครเลยตลอดเวลาที่คบกัน แต่แฟนหนูค่อยข้างเจ้าชู้ค่ะ เค้าทำหนูเสียใจมาหลายครั้งแต่หนูก้อยอมทำทุกอย่างยื้อเค้าทุกอย่างเพื่อให้เค้าอยู่จนตัวเองแทบจะไม่เหลือคุนค่าในตะว แต่หนูก้อไม่เคยเก้บมันไว้แก้แค้นหรอกค่ะ  แต่แฟนเค้าจะพุดตลอดว่าหนุเอาคืนใช่ไหม แต่มันไม่ใช่ค่ะ  หนูกับแฟนพอเลิกกันแล้ว หนูก้อิ่มมีความหวังกับรักครัเงใหม่มาก แต่ทั้งที่ก้อยังไม่รู้ว่าคำตอบของพี่หมวยจะเปนยังไง เพราะพี่เขาไม่เคยรู้เลยว่าหนูชอบพี่เขามาก. หนูเริ่มจากการคุนกับเพื่อนพี่เขาก่อน. ชื่อพี่เก๋ คุยกับพี่เก๋ว่าชอบพี่หมวยมาก อยากให้พี่แกรู้ พี่เก๋ก้อถามว่าแล้วแฟนหนูหละ หนูก้อบอกไปว่าเลิกแล้ว พี่แกก้อตกใจบอกพอหนูเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง แกก้อบอกว่าพี่หมวยยังไม่มีแฟน ถ้าชอบมะนจิงๆก้อบอกไปตรงๆเลย หนูก้อเปนคนขี้อายมากๆ เลยแต่งวิดีโอแล้วก้อรุปภาพส่งไปในไลน์พี่เก๋ ให้พี่เก๋เปิดให้พี่หมวยดู แล้ววันต่อมา หนูก้อเริ่มมองหน้าพี่หมวยยากขึ้น เพราะอะไรไม่รู้ ด้วยความที่ตัวเองกลัวคำตอบกลัวทุกๆอย่าง พี่หมวยแกก้อทักมาถามว่าทำไมยุร้านหนูไม่พูดกับพี่แกเลย หนูก้อบอกไปว่าก้อน่าจะรู้ว่าเพราะ อะไร พี่แกก้อบอกว่า พี่ขอบคุนน่ะที่โมชอบคนอย่างพี่ แล้วแกก้อถามยาววไปเลยว่าชอบเพราะอะไร ถามเรื่องงานนุ้นนี้นั้น ยาว แล้วก้อจบด้วยประโยคหนึ่งว่า พี่อาบน้ำก่อนน่ะ แล้วก้อไม่ได้คุยกันอีกเลย5555ตลกเน้อะ คือหนูอ่ะทำงานผลัดเช้า เข้างานตี5. กลับ5โมง-6โมงเย็น แต่พี่หมวยยุผลัดบ่าย แกจะเข้างานบ่ายโมงครึ่งเลิก5ทุ่มถึงเที่ยงคืน เราจะมีเวลาเจอกันคือตอนยุร้าน จากบ่ายถึง6โมงเย็น   ในหนึ่งอาทิตเราจะไม่ได้เจอกัน2วันคือวันหยุดของหนูกับสันหยุดของพี่แก อาทิตหนึ่งจะหนุดคนละวัน ในช่วงเวลาเล่นโทรสัพคือพี่แกจะทักมาตอนเลิกงานหนูก้อจะรอพี่แกตลอด ถ้าช่วงเที่ยงคืนแกไม่ทักมาแกก้อจะทักมาตอนตี2. ซึ่งมันเปนผลเสียกะบตัวหนูมากก คือที่ห้องหนูจะมีเพื่อนพักด้วยกัน4คน ซึ่งทำผลัดเช้าเหมือนกันหมด เลนต้อวตื่นเช้า ซึ่งหนูเลยอาสาตื่นก่อนเพื่อน มันเปนอะไรที่เหนื่อยล่ามากกก. ตลอดระยะเวลาหกเดือนเต็มๆ หนูต้องตื่นนอนตี3. อาบน้ำทำทุกอย่างเสร้จตี4เดินไปทำงานอีกเปนกิโล(ถามว่าทำไมไม่นั่งรถ หนูเปนครไม่ค่อยชอบนุกะบคนเยอะๆมะนอึดอัด)เลยต้องเดินไปทำงาน ประหยัดด้วย. ถึงร้านก้อประมานตี05:00-05:30น. ทำงานจน6โมงเย็น กลับก้อเดินกลับอีก ถึงห้องก้อเกือบทุ่ม. อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากินข้าวซักผ้าทำทุกอย่างเสร้จเกือบ 4-5 ทุ่ม โทคุยกับแม่วันละ2-3นาที เสร้จก้อดูยูทูปบ้าง คุยเปลี่ยนความคิดกับเพื่อนในห้องทุกคนก้อจะนอนประมาน5ทุ่ม แต่หนูก้อเล่นโทรสัพรอพี่หมวยทักมาเวลาเดิม คุยกันจนถึงตี2เกือบตี3พี่แกก้อจะขอตัวไปอาบน้ำ แล้วก้อหายไปเลยตลอด แล้วพอตี3หนูก้อต้อวตื่นไปอาบน้ำ มะนทำให้หนูแทบไม่มีเวลานอนเลย ช่วงนั้นโทรมมาก ตานี้ดำมาก. โดนผจก.ด่าอีก. เพราะทำงานเซเว่นต้อวแต่งหน้า แต่หนูแต่วน่าไม่เปนเลยโดนด่าเรื่องนี้ประจำ การพักผ่อนไม่เพียงพอมันทำให้ทั้งเรื่องงานทั้งร่างกายไม่ไหว ป่วยบ่อย แต่นั้นก้อเปนเรื่องดีที่จะทำให้รู้ว่าพี่หมวยแกเปนห่วงไหม. แกก้อเปนห่วงตลอด. แต่ถามว่าความสัมพันธ์ดีขนาดนี้ เราตกลงคบกันรึยัง .....มันกลายเปนความสัมพันธ์ที่ค้างคาไม่ชัดเจน ยุเรื่อยๆจนเวลาผ่านไป3เดือน หนูจะหยอดพี่แกตลอด คือจีบตลอด แต่พี่แกก้อแบบไม่ได้ตอบว่าชอบ แต่ก้อไม่ได้บอกว่าไม่ชอบ มันมีอารมบางอารมที่ทำมห้คิดว่าพี่แกควคิดกับหนูแค่น้องร่วมงานคนหนึ่ง เพราะบางครั้งแชทเราพี่แกก้อไม่ตอบรอ4-5วันก้อไม่ตอบ รอ..รอ..แล้วพี่แกก้อกลับมาคุยเหมือนปกคิทุกอย่าง..จนเราเหนื่อยกับความสัมพันแบบนี้เลยตัดสินใจบอกกับพี่แกว่าจะถอยแล้ว จะไม่ยุ่งแล้ว   ไม่อยากให้ลำบากใจ. แล้วพี่แกก้อแแบบเหมือนแบบพุดไม่อยากให้เราเปนแบบนี้  บอกหนูว่าไม่ได้ลำบากใจไม่ได้รำคาญ. ก้อคุยกันไ้ปกติ หนูเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งว่าตกลงพี่มีแฟนยัง...พั่แกก้อยืนยันคำเดิมว่ายัง เราก้อบอกไปว่าแต่เห้นคนอื่นพุดตลอดว่าพี่มีแล้ว พี่แกก้อบอกคนอื่นจะรุ้ได้ไง พี่มีแฟนที่ไหน ถ้ามีแล้วใครแฟนพี่ พี่ยังไม่รู้เลย555. แกก้อขำ เราก้อเริ่มแอบดีใจที่แกพุดแบบนั้น..หรือว่าแกจะชอบเราจิงๆ เวลาก้อผ่านไปเรื่อยๆ. เรื่องของเราสองคนจากที่ไม่มีใครรู้ พี่ๆในร้านหลายๆคนก้อเริ่มรู้ว่าเราคุยกัน...เราอยู่มาวะนหนึ่ง..พี่เก๋ก้อบอกว่าที่จิงแล้วหมวยอ่ะมันมีแฟนแล้ว เราก้อแบบสตั๊นน!!ไปหลายวิ แล้วก้อถามแล้วทำไมทีแรกพี่บอกไม่มี  แล้วพี่เก๋แกก้อบอกว่าพี่ไม่รู้ไง จนพี่เห้นมะนคุย เราก้อแบบงงหนักมากว่าจะเชื่อใครดี..กับพี่หมวยเวลาคุยกับพี่แก..แกก้อดูจิงใจทุกอย่าง ตอบแชทเราก้อเร้ว แกจะเอาเวลาที่ไหนไปปคุยกับคนอื่น เราก้อเลยไปถามพี่หมวยแกตรงๆอีกครั้งตามที่ได้รู้มาจากี่เก๋ พี่หมวยแกก้อยังยืนยันคำเดิมแล้วก้อถามว่าใครบอกว่าพี่มีแฟน เราก้อไม่กล้าบอก เลยแชทไปคุยกับพี่เก๋ไหม พี่เก๋ก้อบอกเราว่าอย่าบอกพี่หมวยว่าพี่เปนคนบอก เพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติด แต่ที่พี่มาบอกเราเพระไม่อยากให้เสียใจไปมากกว่านี้  เราก้อด้วยอารมกึ่งๆอกหัก กับเหมือนรักกันหรืออะไรก้อไม่รู้มันพังไปหมด ช่วงนั้นก้อดื่มหนักมาก เลิกงานก้อดื่ม แล้วก้อเมารอกลับพร้อมพี่หมวย เลยแบบทำงานทั้งวันเหมือนทำทัเ้งผลัดเช้าลามมาถึงผลัดบ่าย พี่หลายคนก้อถามว่าทำไมต้องกลับดึกทางกลับก้ออันตราย เราก้อไม่อยากบอกเพราะกลัวพี่แกอายที่มีคนรุ้ว่าแกคุยกับเด้กผญคนหนึ่ง หัวหน้าของผจก.แกจะแวะมาร้านยุบ่อยๆ แกไม่ชอบให้มีเรื่องความรักเกิดขึ้นกับเด้กฝึกงานกับพนักงาน ถ้าแกรุ้แกจะให้พี่ที่ร้านยายรานไปเลย เราเลนพยามยามปิดบังมาตลอด จนกระทั่งใกล้ถึงปีใหม่ ...พี่ๆที่รุ้ว่าเราชอบพี่หมวยแกก้อจะคอยพูดแหย่พุดแซวตลอดๆ พี่หมวยแกก้อจะเขิลๆบ้างจนวันหนึ่งเรานั่งหลับยุหลังร้านพี่ๆผลัดบ่ายก้อนุกันหลายคน พี่หวาน แกก้อพุดแซวขึ้นมาว่าเดะก้อปีใหม่แล้วแล้วก้อต่อด้วยวันเกิดไอ่หมวย ปีนี้ต้องได้ของขวัญชิ้นใหญ่แน่ๆเสี่ยโมจัดเต็ม555 ทุกคนก้อหัวเราะกันเราก้อตื่นแล้วแหละแต่แกล้งหลับก้อแอบเขิลๆ แล้วพี่หวานก้อว่าไอ่หมวยมันคงได้ของขวัญเยอะ ไหนจะแฟนมันอีก เอิ่ม!อึ้งสิครับบแฟนน!!พี่หมวยแกก้อแบบแฟนที่ไหนไม่มี  พี่หวานแกก้อพุดว่าไอ่กิ่งไงงง แล้วพี่คนอื่นๆก้อแซวต่อ เรานี้แบบทำตัวไม่ถูกตื่นมามองหน้าพี่หมวย แล้วพี่แกก้อทำน่าแบบ..มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะ่ แล้วเราก้อกลับห้องเลย ไม่รอกลับพร้อมแกเหมือนทุกวัน แล้วแกก้อทักมาหาเหมือนทุกครัเง แล้วก้อถามว่าทำไมวันนี้รีบกละบ เราก้อพุดไปเรื่องอื่นไม่อยากสนใจ เข้ามา เราก้แไปถามพี่เปรี้ยว พี่ที่ยุผลัดดเช้าด้วยกันว่า คนชื่อกิ่งคือใคร แกก้อบอกว่าเปนทอม เคยทำงานยุร้านนี้ แต่ย้ายไปร้านอื่นแล้วถามทำไม เราก้อบอกว่าเปล่า แล้วใครจะรุ้ว่าหลังจากนั้นพี่หมวยก้อเริ่มชอบยุในสต้อกเล่นโทสัพคุยกับใครก้อไม่รุ้พอเราเข้ามาเห้นก้อรีบลุกไปทำงานเปนแบบนี้ทุกบ่อย เราเสียใจ เมาทุกวัน เพราะเหมือนจะเชื่อแล้วแหละ จนปีใหม่หัวหน้ามาร้านมาดื่มเราก้อดื่มกะหัวหน้ากะผจก.ด้วย วันนั้นเมาหนักมาก ไม่สนใครเปนใคร พี่หมวยแกก้อทำงานยุผลัดบ่ายแกก้อยืนเครื่อง เราก้อดื่มกะผลัดเช้ากะผจก.แล้วก้อพี่ๆผลัดบ่ายบางคนดื่มตั้งแต่บ่ายสามจนดึก เราก้อเมาก้อร้องไห้ก้อถามพี่หวานว่ากิ่งมันเปนใครพี่หวาน ทำไมพี่ต้องแซวให้พี่หมวย พี่หวานแกก้อบอกว่าไม่มีอะไร พี่พุดเล่น ไอ่หมวยมันก้อคุยกับโมแค่คนเดียวไง คือตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากกทุกคนในร้านก้อรุ้ความลับที่เราปิดมาตลอดแล้วแหละ ว่าเรารักพี่หมวย เราเมาเราพุดทุกอย่างที่อยากพุด ทุกคนก้อคอยปลอบ หะวหน้าก้อบอกว่าพี่เค้าโตแล้วเค้าไม่สนใจเด้กอย่างเทอหรอก