เราเบื่อพ่อ ไม่อยากคุยด้วยอยากให้เลิกกับแม่แต่แม่รักพ่อมากสงสารแม่

คือตามหัวข้อเลยค่ะ สาเหตุที่เราเบื่อพ่อเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโตพ่อเป็นคนขี้เกียจไปหาเงินทีกรุงเทพหรือต่างจังหวัดก็ไม่ได้เงินเป็นก้อนมาซักที พ่อใช้เงินเก่งมากอยากได้อะไรคือซื้อ ไม่มีเงินก็ยืมหรือค้างไว้ก่อน พ่อเอาเปรียบแม่ชอบใช้แม่เวลาหาเงินก็ส่วนมากมีแต่แม่ที่อดทนแต่ก่อนเราประมาณ 6เดือนพ่อติดยาและโดนตำรวจจับ และแม่ต้องลำบากมากเงินก็ไม่มีแต่ต้องไปเยี่ยมพ่อวันที่เยี่ยมพ่อแม่ได้กินนมกล่องเดียวเพราะมีเงินไม่มากทั้งค่ารถและค่าอาหารให้พ่อ พอพ่อออกจากคุกก็เหมือนเดิมติดยา ขายเสพ ถึงเราจะอายุแค่8-9 ขวบเราก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเรารู้หมดว่าพ่อทำอะไรแม่ต้องทนพ่อมาตลอด ทั้งเรื่องผู้หญิงพ่อก็เป็นคนกะล่อน ทรมานมากแต่ก็ยังพอมีความสุข แต่พอเราโตตอนนี้เราอายุ17 จะขึ้น ม.6แล้ว จะต้องสอบเข้ามหาลัย เราก้คิดว่าจะได้เรียนต่อไหม เราอยากเรียนต่อมากๆ พ่อก็ยังทำตัวเหมือนเดิมไปหาเงินต่างจังหวัดไปเกือบปี แต่ละเดือนส่งให้แม่ไม่เกิน3000 บางเดือนไม่ส่งบอกจะกลับบ้านแล้วเก็บไว้ทีเดียวพอถึงจะกลับบ้านบอกตังค์หมดแล้ว แม่ต้องทำงานหาเงินใช้เองส่งหนูเรียนหนูสงสารแม่มาก แม่หนูดีมากจนหนูคิดว่าถ้าแม่ไม่อยู่หนูจะทำยังไงหนูขาดแม่ไม่ได้จริงๆ แม่ทำทุกอย่างอดทนทุกอย่าง จนประมาณปลายปี2560 ได้ยินข่าวว่าพ่อมีผู้หญิงเข้ามาข้องเกี่ยว มีแต่แม่ที่รู้แม่เก็บอาการเก็บอารมณ์บางครั้งแม่ก็มาระบายกับหนูบ้างแต่หนูก็เถียงแม่บอกแม่ว่าคิดมากไปแล้ว หนูไม่คิดว่าพ่อจะทำแบบนี้ พ่อก็ห่างจากึวามเจ้าชู้มาหลายปีแล้วจนเราเชื่อใจพ่อมากเชื่อมากๆ แล้วพอมาปีนี้ ช่วงสงกรานต์พ่อกลับบ้านถึงได้รู้ว่าพ่อมีคนอื่นจริงๆพอเราถามพ่อก็บอกแค่อยากลอง พอเรากับแม่โกรธและต่อว่าพ่อนอดหน่อยแบบพ่อรู้ไหมหนูเสียความรู้สึกมาก แม่ก็ต่อว่าพ่อแบบถ้ามีครั้งต่อไปจะไม่ให้อภัยแล้วแม่ก็พูดย้ำๆ พ่อก็โมโหและตะคอกแม่ว่าจะพูดมากทำไมมันผ่านมาแล้ว ชอบพูดมาก ประมาณนี้ เราคิดว่าพ่อเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า จะไม่ให้ใครพูดเลยหรอทั้งๆที่ตัวเองทำผิด เงินก็ไม่มีกลับมาไม่รู้ว่าเอาไปใช้อะไรบ้าง เราอยากให้แม่กับพ่อเลิกกันเราสงสารแม่ แต่แม่รักพ่อมากๆถ้าเราเกลียดพ่อคือเราเกลียดแม่ด้วย เราเบื่อพ่อไม่อยากคุยไม่อยากมองหน้าพ่อแล้ว หมดศรัทธามากๆ เราขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ