ผมว่าหลายคน คงรู้สึกเหมือนผม ผมเดินทางด้วยสายการบิน Thai Lion Air เที่ยวบินที่ SL546 วันที่ 18 เมษายน 2561 เครื่องออกเวลา 18:15 น. Boarding Time 17:45 น.
บางครั้งเครื่องดีเลย์ ผมว่าก็เป็นปัญหาที่เป็นปกติ ไปแล้ว จนบางทีก็ทำให้รู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ประจำ ทำให้เรารู้สึกว่า ความสะดวกสบาย กับการบริการ ไม่ค่อยสัมพันธ์กัน คุณเคยไหม กับการนั่งรอแบบที่เสียเวลา บางครั้งเราก็รู้สึกนะ ว่าถ้าเรารู้ว่าดีเลย์เราคงไม่ขึ้นสายการบินนี้ หรือคงซื้อใหม่เพื่อเดินทางให้ทันเวลา ที่เราต้องการ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าต้องการไปเวลาไหน
วันนี้ผมจากเดิมออกเวลา 18:15 น. แต่เครื่องเปลี่ยนเวลาออกเป็น 19:20 น. บางท่านอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่ชั่วโมงเดียว แต่ถ้าคนที่มีภาระกิจที่ต้องไปปฏิบัติ และเสียเวลา 1 ชั่วโมง มันมีค่ามากๆ “ความรับผิดชอบ” บางทีเราก็รู้สึกว่า เราโดนเอาเปรียบ เพราะที่จริงถ้าเรามาสาย สายการบินคงตัดสิทธิ์เราและริบเงิน ผมยอมรับว่าบางครั้งผมก็สายแต่ไม่ได้เรียกร้องเพราะผมผิดที่สาย นั้นคือสิ่งที่เราโดน แต่เวลาเครื่องดีเลย์ เราได้สิทธิ์อะไรบ้าง ไม่เลย ก็แค่นั่งรอ หรือต้อง 2 ชั่วโมง ขึ้นไป ถึงจะเรียกร้องได้ เราเคยรู้สึกไหม การที่เราถูกกระทำแบบนี้หลายๆ ครั้งทำให้เราดูเหมือนว่าเราถูกเอาเปรียบ ผมเข้าใจว่าประเทศอื่นคงเป็นเหมือนกัน แต่บางครั้งก็คิดว่าสายการบินรับผิดชอบอะไรบ้าง? หลายสายการบินถ้าดีเลย์ ก็แค่บอกลูกค้า ว่าดีเลย์ บางครั้งลูกค้าเองก็ไม่รู้สิทธิ์ว่าตัวเองสามารถเรียกร้องอะไรได้บ้าง หรือถ้ารู้อยู่แล้วว่าดีเลย์ ทำไมไม่บอกลูกค้าตอนเช็คอิน มันคงดีกว่า ที่ต้องให้ลูกค้านั่งรอ
ที่พูดหรือพิมพ์มา คุณรู้สึกเหมือนผมไหมครับว่าเราถูกเอาเปรียบ หรือไม่ค่อยยุติธรรมกับการบริการแบบนี้ ถ้ามากกว่า 1 ชั่วโมงควรเรียกร้องสิทธิ์ได้ ไม่ใช่ต้องรอถึง 2 ชั่วโมง ประเด็นคือ แล้วเขาจะบอกคุณไหม? ว่าดีเลย์ หรือต้องรอจนกว่า Boarding Time แล้วค่อยแจ้ง ยังไงลูกค้าทุกคนก็ต้องจำใจรอ เพราะเสียตั๋วไปแล้ว จริงไหม? อยากเหมือนกันให้พัฒนา เพราะเวลาบางที มันก็สำคัญและมีค่ามากในบางครั้ง เพราะคุณไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้....
มีครั้งหนึ่งผมรอผ่าตัดสมอง แม่ต้องการมาหาผมก่อนเข้าห้องผ่าตัดสมอง แต่มาไม่ทันเพราะเครื่องดีเลย์ 1 ชั่วโมง ผมโทรบอกแม่ว่า “แม่ผมรักแม่นะ ถ้าผมไม่ได้สติ แม่ถอดสายผมออกนะ อย่าให้ผมทรมาน หรือเป็นคนไร้สติ ผมรับไม่ได้ที่แม่ต้องเลี้ยงผมจนตาย ขอร้องนะแม่” แต่ผมก็ฟืนขึ้นมา จนวันนี้ผมก็รู้สึกนะ ถ้าผมเป็นอะไรไป ผมคงเสียใจที่ไม่ได้เจอหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย...ผมว่า บางครั้งเวลาก็สำคัญ แต่มันคงไม่สำคัญถ้าไม่มีใครเห็นค่าของเวลา ก็เท่านั้น....
เคยไหม Boarding Time แล้ว สายการบินประกาศ “ดีเลย์”
บางครั้งเครื่องดีเลย์ ผมว่าก็เป็นปัญหาที่เป็นปกติ ไปแล้ว จนบางทีก็ทำให้รู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ประจำ ทำให้เรารู้สึกว่า ความสะดวกสบาย กับการบริการ ไม่ค่อยสัมพันธ์กัน คุณเคยไหม กับการนั่งรอแบบที่เสียเวลา บางครั้งเราก็รู้สึกนะ ว่าถ้าเรารู้ว่าดีเลย์เราคงไม่ขึ้นสายการบินนี้ หรือคงซื้อใหม่เพื่อเดินทางให้ทันเวลา ที่เราต้องการ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าต้องการไปเวลาไหน
วันนี้ผมจากเดิมออกเวลา 18:15 น. แต่เครื่องเปลี่ยนเวลาออกเป็น 19:20 น. บางท่านอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่ชั่วโมงเดียว แต่ถ้าคนที่มีภาระกิจที่ต้องไปปฏิบัติ และเสียเวลา 1 ชั่วโมง มันมีค่ามากๆ “ความรับผิดชอบ” บางทีเราก็รู้สึกว่า เราโดนเอาเปรียบ เพราะที่จริงถ้าเรามาสาย สายการบินคงตัดสิทธิ์เราและริบเงิน ผมยอมรับว่าบางครั้งผมก็สายแต่ไม่ได้เรียกร้องเพราะผมผิดที่สาย นั้นคือสิ่งที่เราโดน แต่เวลาเครื่องดีเลย์ เราได้สิทธิ์อะไรบ้าง ไม่เลย ก็แค่นั่งรอ หรือต้อง 2 ชั่วโมง ขึ้นไป ถึงจะเรียกร้องได้ เราเคยรู้สึกไหม การที่เราถูกกระทำแบบนี้หลายๆ ครั้งทำให้เราดูเหมือนว่าเราถูกเอาเปรียบ ผมเข้าใจว่าประเทศอื่นคงเป็นเหมือนกัน แต่บางครั้งก็คิดว่าสายการบินรับผิดชอบอะไรบ้าง? หลายสายการบินถ้าดีเลย์ ก็แค่บอกลูกค้า ว่าดีเลย์ บางครั้งลูกค้าเองก็ไม่รู้สิทธิ์ว่าตัวเองสามารถเรียกร้องอะไรได้บ้าง หรือถ้ารู้อยู่แล้วว่าดีเลย์ ทำไมไม่บอกลูกค้าตอนเช็คอิน มันคงดีกว่า ที่ต้องให้ลูกค้านั่งรอ
ที่พูดหรือพิมพ์มา คุณรู้สึกเหมือนผมไหมครับว่าเราถูกเอาเปรียบ หรือไม่ค่อยยุติธรรมกับการบริการแบบนี้ ถ้ามากกว่า 1 ชั่วโมงควรเรียกร้องสิทธิ์ได้ ไม่ใช่ต้องรอถึง 2 ชั่วโมง ประเด็นคือ แล้วเขาจะบอกคุณไหม? ว่าดีเลย์ หรือต้องรอจนกว่า Boarding Time แล้วค่อยแจ้ง ยังไงลูกค้าทุกคนก็ต้องจำใจรอ เพราะเสียตั๋วไปแล้ว จริงไหม? อยากเหมือนกันให้พัฒนา เพราะเวลาบางที มันก็สำคัญและมีค่ามากในบางครั้ง เพราะคุณไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้....
มีครั้งหนึ่งผมรอผ่าตัดสมอง แม่ต้องการมาหาผมก่อนเข้าห้องผ่าตัดสมอง แต่มาไม่ทันเพราะเครื่องดีเลย์ 1 ชั่วโมง ผมโทรบอกแม่ว่า “แม่ผมรักแม่นะ ถ้าผมไม่ได้สติ แม่ถอดสายผมออกนะ อย่าให้ผมทรมาน หรือเป็นคนไร้สติ ผมรับไม่ได้ที่แม่ต้องเลี้ยงผมจนตาย ขอร้องนะแม่” แต่ผมก็ฟืนขึ้นมา จนวันนี้ผมก็รู้สึกนะ ถ้าผมเป็นอะไรไป ผมคงเสียใจที่ไม่ได้เจอหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย...ผมว่า บางครั้งเวลาก็สำคัญ แต่มันคงไม่สำคัญถ้าไม่มีใครเห็นค่าของเวลา ก็เท่านั้น....