สิ้นสงกรานต์งานน้ำอันฉ่ำชื่น หากแต่หื่นไม่หายช่างร้ายเหลือ

๏ สิ้นสงกรานต์ งานน้ำ อันฉ่ำชื่น
หากแต่หื่น ไม่หาย ช่างร้ายเหลือ
ภาพของนม นุ่มนุ่ม อันคลุมเครือ
ภายในเสื้อ เปียกน้ำ ยังตำใจ (ฮา)
สิ้นสงกรานต์ ผ่านพ้น ไปหนนี้
ก็จะนาน นับปี จึงมีใหม่
ให้พี่รอ ทรมาน ประการใด
ก็ยังไม่ รู้แน่ เลยเแม่นาง
หากให้ถึง ปีหน้า ค่อยมาอวด
พี่ก็ชวด อดชม อารมณ์ค้าง
จะหมดสุข ทุกข์ใจ อาจวายวาง
อวดไปพลาง ก่อนไหม ชื่นใจเอย ๚ะ