ท้อกับชีวิต...ทั้งที่มันยังไม่เริ่ม

ผมควรจะทำยังไงดีครับท้อมาก เหนื่อย ไม่มีกำลังใจ ผมไม่เคยทำงานจริงๆจังๆซักอย่าง ไม่มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตเลยอยู่ติดบ้านมาหลายปีแล้วครับ ผมเสียความสามารถในการพูดคุยกับคนอื่นและเข้าหาคนอื่นไม่เป็น ยิ้มไม่เก่ง ญาติพี่น้องรวมถึงพี่ชายผมก็ยังบอกเลยว่าผมไม่สามารถเข้ากับใครได้ ท้อครับ มันหน่วงไปหมดเวลาคิดถึงเรื่องหางานหรือเวลาคิดถึงเรื่องอนาคต ปัจจุบันผมอายุ 18ย่าง19 ครับไม่เคยเที่ยวผับไม่กินเหล้าหรือสูบบุหรี่ไม่เคยมีแฟนสักคน ตอนนี้ผมออกจากบ้านมาอยู่กับพี่ชายเพื่อเปลี่ยนตัวเอง ผมก็สมัครงานใว้หลายที่แต่เวลาที่เขาบอกว่าจะติดต่อมภายใน 1-2 วันแล้วเขาไม่ได้ติดต่อมา ผมท้อครับเหนื่อยแล้วยิ่งพี่ชายที่เป็นที่พึ่งได้คนเดียวตอนนี้ก็มีเรื่องทหารเข้ามาอีก ผมท้อครับเคยคิดจะจบชีวิตหลายครั้งแต่ก็คิดถึงแม่ขึ้นมาตลอด แม่ผมเป็นโรคหูแว่ว ภาพหลอนครับแม่เพิ่งดีขึ้นได้ไม่นานผมไม่อยากคิดภาพเลยถ้าผมจบชีวิตตัวเองแม่จะเป็นยังไง ผมเลยอยากอยู่ต่อครับแต่ผมท้อ ผมคิดว่าถ้ายังไม่ได้งานหรือหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ผมก็อยากขอให้ตัวเองทนได้ถึงตอนเกณฑ์ทหารครับผมจะสมัครทหารเพราะผมกลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะท้อและเหนื่อยจนทนไม่ใหว ผมไม่เคยบอกถึงสิ่งที่ตัวเองคิดกับคนใกล้ตัวหรือพี่ชายเลยครับ ผมเลยมาระบายในที่นี้มันอึดอัดครับผมคิดว่าถ้าพูดให้คนในครอบครัวหรือพี่ชายฟังเขาจะเครียดเรื่องของผม ผมท้อจริงๆครับทุกวันนี้ผมพยายามทำให้ตัวเองไม่คิดเรื่องการจบชีวิตครับ ด้วยการหาหนังซีรีย์หรือตลกดูครับมันทำให้ผมลืมคิดเรื่องต่างๆได้เพราะผมอินกับมัน ผมไม่มีเพื่อนครับแม้สักคนเดียวผมไม่รู้วิธีเข้าหาคนหรือชวนคุยผมกลัวว่าถ้าเข้าไปคุยกับใครแล้วเขาคนนั้นจะมองผมแปลกๆผมเลยไม่กล้ามีปฏิสัมพันธ์กับใคร มันอาจเป็นเพราะผมอยู่แต่ในห้องที่บ้านไม่ออกไปใหนเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา (ผมหน้าตาไม่ดีซึงปัจจุบันผมว่ามันมีส่วนในการหางานและด้วยผมเรียนจบแค่ ป.6 มันจึงหางานยากมากแต่ตอนนี้มีวุฒิ กศน. ม.3 ซึ่งมันก็ยังยากในการหางานอยู่ดี) ผมไม่รู้ว่าผมจะทนหรือหางานได้ก่อนเกณฑ์ทหารมั๊ย ผมลัวว่าผมจะท้อและเหนื่อยไปก่อน ผมกลัวจริงๆกลัวว่าตัวเองจะท้อและหมดแรงไปก่อนจริงๆครับ