คนที่รู้ตัวว่า ไม่มีใครทำเพื่อเราเลย โดดเดี่ยวแค่ไหน และทำยังไงคะ

(ขอคำแนะนำ) นั่งrealize มองคนที่เกิดมาแล้วได้อยู่ด้วยเป็นfamily เพิ่งรู้ตัวว่า ไม่มีใครทำเพื่อเราเลย รู้สึกโดดเดี่ยวมาก ไม่รู้ว่าถ้าแห่ตัวลงไปกว่านี้ชีวิตจะเป็นยังไง ชีวิตแย่แน่ๆ ทั้งๆที่เราก็ทำเพื่อคนอื่น (ตอนนี้อาจจะเป็นวัยรุ่นที่โดดเดี่ยว แต่ถ้าเป็นคนแก่ที่โดดเดี่ยว คงแย่กว่านี้แน่ๆ) ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตดี วันสงกรานต์พอดี ไถๆเฟสไป คนรู้จักก็โพสขอบคุณว่าขอบคุณที่ดูแล ให้ความรัก ทำให้มีกำลังใจ ผ่านอะไรมาได้จนทุกวันนี้ บลาๆๆ อีกคนก็ขอบคุณที่มีครอบครัวที่โตมาด้วยกันให้รัก ก็เลยคิดได้วันนี้ คือไม่มีใครมีชีวิตแบบตัวเองนี่เลย ไม่รู้จะถามใคร ไม่รู้จะมองใครเป็นตัวอย่าง ว่าจะต้องสู้กับเหตุการณ์ในแบบนี้ยังไง ความรู้สึกคือแย่มากๆมานานแล้ว ไม่อยากเป็นแบบนี้  ก่อนที่อะไรมันจะสายไป แก้ไขอะไรไม่ได้ อยากออกจากจุดนี้ วอนผู้มีปสก.ชีวิตสูงกว่า ชี้นำนกที่ยังปีกไม่แข็งแรง แต่ต้องบิน ต้องต่อสู้กับโลกที่ไม่เคยเห็นคนเดียว คนนี้ด้วยค่ะ (อธิบาย และสื่อความหมายไม่ค่อยเก่งนะคะ ขอโทษด้วย ไม่รู้ว่าเป็นภาวะสมองเสื่อมอยู่หรือเปล่า)(เคยตั้งกระทู้แล้วมีคนมาด่า ทั้งๆที่ไม่ใช่สิ่งที่เรารู้สึก และต้องการจะสื่อ เลยแอบกลัวค่ะ)