เมื่อ 8 เดือนก่อนผมได้รักกับผู้หญิงคนนึง ผมฝันไว้มากมายผมตั้งใจจะทำอะไรหลายอย่างเพื่ออนาคต แล้วตอนสุดท้ายเค้าก็มีคนรักอยู่แล้ว
ตอนนั้นผมไม่ได้ตกใจเท่าไหร่เพราะเหมือนประสบการณ์มันสอนผมอยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ แอบซ่อนอะไรไว้บางอย่าง
เคยเป็นมั้ยครับ รักใครสักคนนึงโดยไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รักเค้าขนาดนี้ หลังจากอกหักแน่นอนก็ต้องมีเพื่อนมาปลอบใจส่วนตัวผมแล้ว
เพื่อนติดยา เพื่อนโลกออนไลน์ เพื่อนวัยทำงาน มันหลายแง่หลายมุม การที่จะหลุดพ้นจากอาการ อกหัก ฟังมาเยอะเลยแต่ส่วนนึงผมก็ได้ทำตามบ้าง
เท่าที่ทำได้แต่เมื่อสักครึ่งกลางทางผมก็เริ่มเลิกทำไปแล้วก็คิดถึงเรื่องเก่าๆ สุดท้ายแล้วตอนนอนก็ต้องนอนคนเดียว ถึงให้คนอื่นมาเป็นเพื่อน
แต่สุดท้ายแล้วผมอยากอยู่กับตัวเองคนเดียว ตัวผมในหัวมันคิดได้แต่นึกที่จะหลุดพ้นจากตรงนี้ไป ใจผมมันก็เบื่อๆไม่อยากจะทำมัน
จนผมเริ่มทิ้งงานแล้วนั่งเล่นเกมไปวันๆโดยไม่ต้องสนใจอะไรเพื่อลืมเรื่องนี้ไป แต่ดนตรีก็ทำให้ผมกลับมาได้ครึ่งทางเข้าหาเพื่อนเริ่มลืมได้
ทำงานทางบ้าน แต่ฟังดูสาระเลว ผมปล่อยให้แม่ลำบากแล้วไปเล่นดนตรีแทน เวลาผ่านไปสักระยะผมเริ่มเป็นแบบเดิมไม่เอาโลก
ขอโทษล่วงหน้านะครับ เนื้อหาที่ผมเขียนสำหรับบางคนที่ไม่ชอบ ที่มาของไม่เอาโลกคือผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นผมคิดได้แต่ไม่ทำ
ต้องรอให้ใครสักคนในครอบครัวผมตายก่อน ต้องรอให้ใครสักคนตายถึงจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ วันนี้ผมคิดได้อีกสัก 2-3 เดี๋ยวก็จะเป็นแบบเดิม
แบบนี้ซ้ำไปมา ผมอยากอ่านบทความเกี่ยวกับสิ่งที่ค้ำจุนในชีวิต ถ้าไม่ใช่ ครอบครัว ถ้าไม่ใช่ คนรัก ถ้าไม่ใช่ สิ่งของ ถ้าไม่ต้องการอะไรเลย
สิ่งที่ค้ำจุนชีวิตคืออะไรครับ
ตอนนั้นผมไม่ได้ตกใจเท่าไหร่เพราะเหมือนประสบการณ์มันสอนผมอยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ แอบซ่อนอะไรไว้บางอย่าง
เคยเป็นมั้ยครับ รักใครสักคนนึงโดยไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รักเค้าขนาดนี้ หลังจากอกหักแน่นอนก็ต้องมีเพื่อนมาปลอบใจส่วนตัวผมแล้ว
เพื่อนติดยา เพื่อนโลกออนไลน์ เพื่อนวัยทำงาน มันหลายแง่หลายมุม การที่จะหลุดพ้นจากอาการ อกหัก ฟังมาเยอะเลยแต่ส่วนนึงผมก็ได้ทำตามบ้าง
เท่าที่ทำได้แต่เมื่อสักครึ่งกลางทางผมก็เริ่มเลิกทำไปแล้วก็คิดถึงเรื่องเก่าๆ สุดท้ายแล้วตอนนอนก็ต้องนอนคนเดียว ถึงให้คนอื่นมาเป็นเพื่อน
แต่สุดท้ายแล้วผมอยากอยู่กับตัวเองคนเดียว ตัวผมในหัวมันคิดได้แต่นึกที่จะหลุดพ้นจากตรงนี้ไป ใจผมมันก็เบื่อๆไม่อยากจะทำมัน
จนผมเริ่มทิ้งงานแล้วนั่งเล่นเกมไปวันๆโดยไม่ต้องสนใจอะไรเพื่อลืมเรื่องนี้ไป แต่ดนตรีก็ทำให้ผมกลับมาได้ครึ่งทางเข้าหาเพื่อนเริ่มลืมได้
ทำงานทางบ้าน แต่ฟังดูสาระเลว ผมปล่อยให้แม่ลำบากแล้วไปเล่นดนตรีแทน เวลาผ่านไปสักระยะผมเริ่มเป็นแบบเดิมไม่เอาโลก
ขอโทษล่วงหน้านะครับ เนื้อหาที่ผมเขียนสำหรับบางคนที่ไม่ชอบ ที่มาของไม่เอาโลกคือผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นผมคิดได้แต่ไม่ทำ
ต้องรอให้ใครสักคนในครอบครัวผมตายก่อน ต้องรอให้ใครสักคนตายถึงจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ วันนี้ผมคิดได้อีกสัก 2-3 เดี๋ยวก็จะเป็นแบบเดิม
แบบนี้ซ้ำไปมา ผมอยากอ่านบทความเกี่ยวกับสิ่งที่ค้ำจุนในชีวิต ถ้าไม่ใช่ ครอบครัว ถ้าไม่ใช่ คนรัก ถ้าไม่ใช่ สิ่งของ ถ้าไม่ต้องการอะไรเลย