คือตอนนี้ผมชอบคนๆนึงเเล้วเขาก็ชอบผมด้วยเหมือนกันเเต่มีเหตุจำเป็นทั้งเรื่องการเรียนเเละระยะทางเลยยังไม่ตกลงคบกัน เขาอยู่ต่างจังหวัดเวลาว่างๆก็โทรคุยกันครับ เเล้วก็ตกลงว่าหลังจากที่เขากลับมาจะตกลงคบกัน (ต้นปีหน้าครับ) เราก็คุยเหมือนเเฟนกันมาตลอดเลยนะครับ มีบอกคิดถึงเป็นส่วนใหญ่ ส่วนบอกรักนี่นานๆทีครับ มีวันนึงผมกับเขาคุยกันปกติจนเพื่อนเขามาหาเเล้วนั่งเล่นกัน อะผมเข้าใจเลยไม่อะไร มีช่วงจังหวะนึงที่เพื่อนเขาถามว่าเป็นเเฟนกันหรอ เเล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่าเปล่า เเค่คนคุย ผมนี่เงี่ยบเลยครับ เเต่ก็เข้าใจ เเต่ทำไมตอนจังหวะที่เห็นเขาพูดเเบบนั้นทีเเล้วมันเจ็บมากเลยอะครับ เเบบในความคิดเรา เรารอวันนที่ได้คบกันเเล้วเข้าใจคำพูดเเบบนั้น เเต่ใจไม่ใช่เลยครับเป็นเพราะเราคุยกันเหมือนคนเป็นเเฟนกันส่งของให้กันจนในใจมันเหมือนไปไกลเเล้วอะครับ ผมอยากทราบว่าจะขจัดความรู้สึกนี้ยังไงดีครับ 😂