สวัสดีค่ะ 🙏
ขึ้นเรื่องเลยเนาะ ไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้ว
เราอายุ20ปี กำลังเรียนมหาลัยอยู่ เป็นลูกคนเดียวเข้าเรื่องเลยละกันพ่อกับแม่เรา ทะเลาะกันบ่อยมาก จะคุยกันดีๆได้ไม่เกิน1อาทิตย์ ช่วงที่ดีกัน พ่อกับแม่ก็จะรักกัน คุยกันดี จนเรากลายเป็นหมาหัวเน่าเลยก็ว่าได้ ชอบมารุมด่าเรา รุมว่าเรา เกี่ยวกับเรื่องเราอ้วน เราไม่ลดน้ำหนัก เอาเราไปเปรียบกับคนโน้นคนนี้ บอกว่าเราไม่ทำงาน บอกว่าคนอื่นเขาออกรถเป็นของตัวเองได้แล้วงี้ คือเรายังเรียนอยู่อ่ะ จะให้เราเอาเงินไหนไปซื้อ ต้องบอกก่อนเลยพ่อเราค่อนข้างเป็นคนเห็นแก่ตัวพอสมควร ไม่มีน้ำใจกับคนในบ้านเลย แต่จะมีน้ำใจกับคนนอกบ้าน แบบเปย์กับเพื่อนกับฝูงงี้ แต่พอคนในบ้านนี่จะแบบทุกอย่างต้องเป๊ะๆ ในบ้านจะมีcctvใช่ป่ะ แล้วแบบพ่อก็จะดูcctvทุกวันอ่ะ ว่างก็จะดู ดูว่าคนในบ้านคือเรากับแม่อ่ะออกไปไหนบ้าง เข้าบ้านเวลาไหนบ้าง ถ้ารถไม่อยู่กูฝ็จะโทรมาถามละว่าไปไหน กับใคร ที่ไหน ไรงี้ เราก็คิดนะบางทีมันก็เกินไป ไม่เคยมีเวลาเป็นของตัวเอง ต้องเข้าบ้านตรงเวลา จะออกไปไหนก็ต้องบอก 6โมงเย็นนี่คือดึกของพ่อละอ่ะ หลัง6โมงออกบ้านนี่จะทะเลาะกันแล้ว ส่วนแม่เราก็จะนิสัยแบบหัวร้อน ขี้โวยวาย เหวี่ยง ขึ้นเสียงเก่ง แต่ใจดี มีน้ำใจ แบ่งปันคนอื่นตลอด ขี้เกรงใจ ชอบช่วยเหลือ แม่เราไม่ได้ทำงานนะ เพราะพ่อไม่ให้ทำ พ่อให้ออกงานมาดูแลบ้าน ดูแลเรา เป็นแม่บ้านดีๆนี่แหละ พ่อจะให้เงินเดือนเองไรงี้ แต่เราว่ามันไม่โอเคเลยแบบนี้ ตอนที่ทะเลาะพ่อชอบพูดกับเราและแม่ว่า ทุกวันนี้อ่ะแม่และเราอ่ะใช้เงินพ่ออยู่ ใช้เงินให้มันประหยัด พ่อทำงานเหนื่อยๆ ทำงานคนเดียว(แบบคำหยาบ) แต่พ่อเราไม่ให้เรากับแม่ทำงาน บอกว่าให้อยู่ๆสบายๆไม่ชอบใช่มั้ย เราว่ามันไม่ใช่อ่ะตรงที่ มันสบายแต่มันไม่มีความสุข ไม่ใช่ว่าเราไม่ประหยัด แต่มันไม่พอ และโดนทวง เหมือนเราไปขอตลอด ทั้งที่เรากับแม่ก็ขอทำงานอ่ะ คือเราก็รักพ่อแม่เรานะ ช่วงที่คนในครอบครัวคุยกัน มันมีความสุขมาก แต่พอทะเลาะกันอ่ะ พ่อกับแม่เราก็ไม่คุยกัน แต่ใช้เราเป็นตัวกลางในการสื่อสาร บางทีเราก็อึดอัดอ่ะ เราเคยคิดนะว่าเรื่องบางเรื่อง เรื่องมันเล็กนิดเดียว ทำไมไม่คุยกันดีๆ เราอยากให้พ่อกับแม่เราหย่ากันนะ เป็นเพื่อนกันก็น่าจะดีงี้ ไม่ต้องสงสารเราหรอก เราโอเค เป็นแบบนี้เราอึดอัด และเรื่องมันเยอะมากที่พ่อกับแม่ ทำให้เรารู้สึกไม่ดี เหมือนแบบแค่นี้มันยังไม่ดีพอใช่มั้ย ไรงี้ พ่อบอกว่าถ้าหย่าอ่ะ ให้เราเลือกว่าจะอยู่กับใคร คือถ้าเราเลือกอยู่กับพ่อเราก็จะมีเงินงี้ ถ้าเราอยู่กับแม่ พ่อก็จะไม่ส่งเงินมาให้ ไม่ช่วยแม่ดูแลเรา ให้หาเงินเองงี้ เราต้องทำไงอ่ะ เราทำไรไม่ถูก นี่แค่เรื่องบางเรื่องนะ เรื่องมันเยอะกว่านี้มากๆ เราเล่าไปน้ำตาก็ไหลไป เราไม่รู้จะกำจัดความรู้สึกพวกนี้ยังไง เราเครียดกับเรื่องพวกนี้มาก เราเคยไปประเมินเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าด้วย ตอนนี้เราคิดว่าเราเป็น เราเคยคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่เราเป็นลูกคนเดียวไง เราทำไม่ลง เราสงสารพ่อกับแม่ ยังไม่ทันสุขสบายเลย เราเลยไม่กล้าทำ แต่บางทีเราก็คิดว่าพ่อแม่ยังไม่ห่วงความรู้สึกเราเลย เราควรทำไงดี เรื่องมันเครียดเราไม่อยากตัดสินใจคนเดียว
งงตรงไหน ถามได้นะคะ..😭🙏
พ่อรังแกแม่และฉัน หรือพ่อแม่รังแกฉัน
ขึ้นเรื่องเลยเนาะ ไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้ว
เราอายุ20ปี กำลังเรียนมหาลัยอยู่ เป็นลูกคนเดียวเข้าเรื่องเลยละกันพ่อกับแม่เรา ทะเลาะกันบ่อยมาก จะคุยกันดีๆได้ไม่เกิน1อาทิตย์ ช่วงที่ดีกัน พ่อกับแม่ก็จะรักกัน คุยกันดี จนเรากลายเป็นหมาหัวเน่าเลยก็ว่าได้ ชอบมารุมด่าเรา รุมว่าเรา เกี่ยวกับเรื่องเราอ้วน เราไม่ลดน้ำหนัก เอาเราไปเปรียบกับคนโน้นคนนี้ บอกว่าเราไม่ทำงาน บอกว่าคนอื่นเขาออกรถเป็นของตัวเองได้แล้วงี้ คือเรายังเรียนอยู่อ่ะ จะให้เราเอาเงินไหนไปซื้อ ต้องบอกก่อนเลยพ่อเราค่อนข้างเป็นคนเห็นแก่ตัวพอสมควร ไม่มีน้ำใจกับคนในบ้านเลย แต่จะมีน้ำใจกับคนนอกบ้าน แบบเปย์กับเพื่อนกับฝูงงี้ แต่พอคนในบ้านนี่จะแบบทุกอย่างต้องเป๊ะๆ ในบ้านจะมีcctvใช่ป่ะ แล้วแบบพ่อก็จะดูcctvทุกวันอ่ะ ว่างก็จะดู ดูว่าคนในบ้านคือเรากับแม่อ่ะออกไปไหนบ้าง เข้าบ้านเวลาไหนบ้าง ถ้ารถไม่อยู่กูฝ็จะโทรมาถามละว่าไปไหน กับใคร ที่ไหน ไรงี้ เราก็คิดนะบางทีมันก็เกินไป ไม่เคยมีเวลาเป็นของตัวเอง ต้องเข้าบ้านตรงเวลา จะออกไปไหนก็ต้องบอก 6โมงเย็นนี่คือดึกของพ่อละอ่ะ หลัง6โมงออกบ้านนี่จะทะเลาะกันแล้ว ส่วนแม่เราก็จะนิสัยแบบหัวร้อน ขี้โวยวาย เหวี่ยง ขึ้นเสียงเก่ง แต่ใจดี มีน้ำใจ แบ่งปันคนอื่นตลอด ขี้เกรงใจ ชอบช่วยเหลือ แม่เราไม่ได้ทำงานนะ เพราะพ่อไม่ให้ทำ พ่อให้ออกงานมาดูแลบ้าน ดูแลเรา เป็นแม่บ้านดีๆนี่แหละ พ่อจะให้เงินเดือนเองไรงี้ แต่เราว่ามันไม่โอเคเลยแบบนี้ ตอนที่ทะเลาะพ่อชอบพูดกับเราและแม่ว่า ทุกวันนี้อ่ะแม่และเราอ่ะใช้เงินพ่ออยู่ ใช้เงินให้มันประหยัด พ่อทำงานเหนื่อยๆ ทำงานคนเดียว(แบบคำหยาบ) แต่พ่อเราไม่ให้เรากับแม่ทำงาน บอกว่าให้อยู่ๆสบายๆไม่ชอบใช่มั้ย เราว่ามันไม่ใช่อ่ะตรงที่ มันสบายแต่มันไม่มีความสุข ไม่ใช่ว่าเราไม่ประหยัด แต่มันไม่พอ และโดนทวง เหมือนเราไปขอตลอด ทั้งที่เรากับแม่ก็ขอทำงานอ่ะ คือเราก็รักพ่อแม่เรานะ ช่วงที่คนในครอบครัวคุยกัน มันมีความสุขมาก แต่พอทะเลาะกันอ่ะ พ่อกับแม่เราก็ไม่คุยกัน แต่ใช้เราเป็นตัวกลางในการสื่อสาร บางทีเราก็อึดอัดอ่ะ เราเคยคิดนะว่าเรื่องบางเรื่อง เรื่องมันเล็กนิดเดียว ทำไมไม่คุยกันดีๆ เราอยากให้พ่อกับแม่เราหย่ากันนะ เป็นเพื่อนกันก็น่าจะดีงี้ ไม่ต้องสงสารเราหรอก เราโอเค เป็นแบบนี้เราอึดอัด และเรื่องมันเยอะมากที่พ่อกับแม่ ทำให้เรารู้สึกไม่ดี เหมือนแบบแค่นี้มันยังไม่ดีพอใช่มั้ย ไรงี้ พ่อบอกว่าถ้าหย่าอ่ะ ให้เราเลือกว่าจะอยู่กับใคร คือถ้าเราเลือกอยู่กับพ่อเราก็จะมีเงินงี้ ถ้าเราอยู่กับแม่ พ่อก็จะไม่ส่งเงินมาให้ ไม่ช่วยแม่ดูแลเรา ให้หาเงินเองงี้ เราต้องทำไงอ่ะ เราทำไรไม่ถูก นี่แค่เรื่องบางเรื่องนะ เรื่องมันเยอะกว่านี้มากๆ เราเล่าไปน้ำตาก็ไหลไป เราไม่รู้จะกำจัดความรู้สึกพวกนี้ยังไง เราเครียดกับเรื่องพวกนี้มาก เราเคยไปประเมินเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าด้วย ตอนนี้เราคิดว่าเราเป็น เราเคยคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่เราเป็นลูกคนเดียวไง เราทำไม่ลง เราสงสารพ่อกับแม่ ยังไม่ทันสุขสบายเลย เราเลยไม่กล้าทำ แต่บางทีเราก็คิดว่าพ่อแม่ยังไม่ห่วงความรู้สึกเราเลย เราควรทำไงดี เรื่องมันเครียดเราไม่อยากตัดสินใจคนเดียว
งงตรงไหน ถามได้นะคะ..😭🙏