ความรู้สึกนี้คืออะไรกันแน่คะ ไม่เข้าใจ

เริ่มจากเราไปค่ายค่ายหนึ่ง แล้วได้รู้จักกับคนคนหนึ่ง เราได้ทำกิจกรรมอยู่กลุ่มเดียวกัน ซึ่งมีไม่กี่คนที่เราสนิทด้วย และได้คุยกันมากขึ้น เขาไม่ใช่สเปคหรืออะไรที่ใกล้เคียงที่เราชอบเลย แต่ตั้งแต่ได้คุยเขาเป็นคนที่nice เรียบร้อยพอประมาณ และเก่ง เราก็ปลื้มเขานะคะ แต่ตอนนั้นเรามีแฟนและกำลังทะเลาะกันอยู่ ก็ไม่ได้อะไร บางทีก็รู้สึกเหมือนเขามองๆเราบ้าง แต่เราคิดว่าอาจคิดไปเอง เขากับเพื่อนเขาจะชอบแกล้งเพื่อนเรา บางทีก็แอบนอยบ้าง แต่เพื่อนเขาจะแกล้งเพื่อนเราบ่อยกว่าเขา กับเราจะไม่ค่อยแกล้งเพราะเราเป็นคนพูดน้อย ดูถือตัว(เพื่อนๆบอก) ภายนอกคนจะไม่กล้าแกล้งจนพอจบค่าย ต่างคนก็ต่างแยกกัน
     กลับมาก็ได้คุยกันบ้างนานๆทีในไลน์ จนนานๆครั้งจะเจอกันแถวมหาลัย แต่แค่ครั้งสองครั้งที่เราเจอและได้คุยกันเราจะรู้สึกยิ้มไม่หุบ ต้องพยายามฝืนไม่ให้ตัวเองยิ้มทุกที จนไม่นานมานี้เจอกันเพื่อนก็ชวนเราไปทานข้าวหลังเลิกเรียน เราก็แอบดีใจนะคะ แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าเราไม่ได้คิดอะไร (เรากับแฟนทะเลาะกันจนมันไม่ไหวก็เลยห่างกันสักพัก แต่เราก็รู้สึกว่าเรารักแฟนเรามากนะคะ และมั่นใจว่ารัก แฟนเราก็รักเรามาก เรารู้ได้เลยว่าเขาไม่มีทางทิ้งเราแน่นอน) บางครั้งที่เราคิดว่าเพื่อนมีอะไรบางอย่าง เราก็จะแอบคิดในใจ อย่าจีบนะ เราไม่อยากให้เขาเข้ามาจีบเหมือนคนที่ผ่านๆมา และเราก็กลัวว่าวันหนึ่งถ้าเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่มีสิทธิได้คุยกันแม้ในฐานะเพื่อน แต่อีกใจก็อยากให้เขาชอบเราเหมือนกัน เวลาเจอกันเขาก็ถามบ้างนะคะว่าพรุ่งนี้เลิกเรียนกี่โมง บอกแล้วกัน แต่ในไลน์เราสองคนไม่เคยคุยกันโดยไม่มีโอกาสเลยค่ะ ถ้าได้คุยก็จะจบที่เรื่องที่คุยไว้ ไม่ได้ต่อ (เขารู้นะคะว่าเรามีแฟนและทะเลาะกัน)
     เราอยากรู้ว่าความรู้สึกนี้ของเราคืออะไร ทำไมเหมือนจะชอบ แต่เราก็พูดไม่ได้เต็มปาก ใจนึงก็อยากให้เขาสนใจเรา อีกใจก็อยากเก็บไว้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปตลอดดีกว่า สับสนมากเลยค่ะ

ขอบคุณทุกท่านค่ะ