สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ว่างๆเลยจะมาเล่าประสบการณ์ที่แย่ที่สุดในชีวิตให้เพื่อนๆอ่านกัน
เริ่มเรื่องก่อนคือเราเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เราเรียนมาตั้งแต่อนุบาล1 เราชอบที่นี้มาก
แต่พอเรา ม.3 ก็มีฝ่ายปกครองคนใหม่เข้ามา เค้าคอยจับผิด หาเรื่องนักเรียนเพื่อเอาหน้า
เพื่ออยากเลื่อนขั้น ถึงขั้นเรียกผู้ปกครองเราบ่อยๆเพราะเรื่องแค่เอานิยายมาอ่านที่โรงเรียน
เราและเพื่อนๆรู้สึกเกลียดอีตาคนนี้มาก จึงตัดสินใจกันว่าจะไม่ต่อ ม.4 ที่เดิม ยกระดับชั้นค่ะ
ไอเราก็ไม่ได้เตรียมตัวเรียนพิเศษหรือเตรียมตัวหาที่เรียนไว้ เพราะตอนแรกคิดว่าจะต่อที่เดิม
เราเลยไม่รู้จะต่อที่ไหนดี เลยคิดว่าเรียนที่ไหนก็ได้แหละ ช่างมัน เราเลยไปสอบเข้าโรงเรียนพานิช
ด้วยความที่เราย้ายมาจากโรงเรียนที่ค่าเทอมค่อนข้างแพง เพื่อนๆใหม่เราที่ พานิช เลยหมั่นไส้เราค่ะ
เค้าจะว่าว่าเราเป็นลูกคุณหนู จิกใช้เราเหมือนทาส เวลามีคนที่จีบเรา เค้าก็จะโกรธ สังคมที่นี้แย่มากค่ะ
วันๆมีแต่เรื่องตบตี เรื่องท้อง เรื่องโดดเรียน (เพื่อนๆน่าจะรู้สังคมพานิชนะคะ) แต่เราไม่เอาด้วยสักอย่าง
เราก็เรียนอย่างเดียวค่ะ ทนๆ รองมือรองตีนเพื่อนกลุ่มนี้ จนถึง ปี2เทอม1 เราทนไม่ไหว มาเล่าให้แม่ฟัง
และด้วยความที่แม่เรากำลังจะซื้อบ้านใหม่ ซึ่งห่างจากแถวนี้มาก แม่เลยตัดสินใจให้ลาออกค่ะ
แล้วก็ย้ายบ้าน เพราะฉะนั้นเราเลยต้องย้ายโรงเรียนค่ะ พ่อแม่เรากลัวจะโดนแบบเดิมๆ เลยให้เราเริ่มเรียน
ม.4ใหม่ เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร พอถึงช่วงเปิดเทอม ก็มีเพื่อนกลุ่มนึงเข้ามาทักเรา ชวนเราไปกินข้าว
และเราก็ตัดสินใจอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ค่ะ ต่อไปจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้นะคะ จำฝั่งใจไม่มีลืม
จากเพื่อนสนิทกลายเป็นคนไม่รู้จัก
เริ่มเรื่องก่อนคือเราเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เราเรียนมาตั้งแต่อนุบาล1 เราชอบที่นี้มาก
แต่พอเรา ม.3 ก็มีฝ่ายปกครองคนใหม่เข้ามา เค้าคอยจับผิด หาเรื่องนักเรียนเพื่อเอาหน้า
เพื่ออยากเลื่อนขั้น ถึงขั้นเรียกผู้ปกครองเราบ่อยๆเพราะเรื่องแค่เอานิยายมาอ่านที่โรงเรียน
เราและเพื่อนๆรู้สึกเกลียดอีตาคนนี้มาก จึงตัดสินใจกันว่าจะไม่ต่อ ม.4 ที่เดิม ยกระดับชั้นค่ะ
ไอเราก็ไม่ได้เตรียมตัวเรียนพิเศษหรือเตรียมตัวหาที่เรียนไว้ เพราะตอนแรกคิดว่าจะต่อที่เดิม
เราเลยไม่รู้จะต่อที่ไหนดี เลยคิดว่าเรียนที่ไหนก็ได้แหละ ช่างมัน เราเลยไปสอบเข้าโรงเรียนพานิช
ด้วยความที่เราย้ายมาจากโรงเรียนที่ค่าเทอมค่อนข้างแพง เพื่อนๆใหม่เราที่ พานิช เลยหมั่นไส้เราค่ะ
เค้าจะว่าว่าเราเป็นลูกคุณหนู จิกใช้เราเหมือนทาส เวลามีคนที่จีบเรา เค้าก็จะโกรธ สังคมที่นี้แย่มากค่ะ
วันๆมีแต่เรื่องตบตี เรื่องท้อง เรื่องโดดเรียน (เพื่อนๆน่าจะรู้สังคมพานิชนะคะ) แต่เราไม่เอาด้วยสักอย่าง
เราก็เรียนอย่างเดียวค่ะ ทนๆ รองมือรองตีนเพื่อนกลุ่มนี้ จนถึง ปี2เทอม1 เราทนไม่ไหว มาเล่าให้แม่ฟัง
และด้วยความที่แม่เรากำลังจะซื้อบ้านใหม่ ซึ่งห่างจากแถวนี้มาก แม่เลยตัดสินใจให้ลาออกค่ะ
แล้วก็ย้ายบ้าน เพราะฉะนั้นเราเลยต้องย้ายโรงเรียนค่ะ พ่อแม่เรากลัวจะโดนแบบเดิมๆ เลยให้เราเริ่มเรียน
ม.4ใหม่ เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร พอถึงช่วงเปิดเทอม ก็มีเพื่อนกลุ่มนึงเข้ามาทักเรา ชวนเราไปกินข้าว
และเราก็ตัดสินใจอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ค่ะ ต่อไปจะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้นะคะ จำฝั่งใจไม่มีลืม