29-03-2018 เวลา 02.09 am ตาม ท้องถิ่นเอธิโอเปีย
ณ สนามบิน แอดดิส อะบาบา ขากลับจากอาฟริกาช่วงที่รอเปลี่ยนเครื่องมีคนคนนึง มานั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเรา ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่สักพักเริ่มรู้สึกว่ามีคนมอง เลยหันขวับไปก็เจอคนคนนั้นมองมาที่เรา เขาใส่เสื้อไหมพรมสีเทาเดาได้ว่าน่าจะมาจากที่ไหนสักแห่งที่มีอากาศหนาว กางเกงยืน รองเท้าผ้าใบ ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีน้ำตาลอ่อนหน้าตาดูเจี๋ยมเจี้ยมเรียบร้อย ..
พอเราหันไปสบตา เค้าถามเราว่า คุณรู้ไหมว่าเกท 10 อยู่ที่ไหน .เราตอบไปว่าเราไม่รู้เหมือนกัน ยังไงจะช่วยมองหาให้ เค้าก็เหมือนพยายามชวนเราคุย เค้าบอกเราว่าต้องรอเปลี่ยนเครื่อง 3 ชั่วโมง นั่งมาจากดูไบ กำลังจะไป ท่องเทียวที่อาฟริกาใต้ จะไปหลายๆประเทศ จะไปที่ไหนๆก็บรรยายพร้อมเปิดแผนที่ใน google map ให้เราดู เราสองคนสนทนากันได้สักพัก เพื่อนเราก็เรียกให้ไปนั่งที่บาร์ เพื่อให้เราไปชาร์ตแบตคุยงาน เราจึงต้องรีบไปเพราะกว่าที่นั่งในบาร์นั่นมันจะว่าง ต้องเล็งแล้วเล็งอีก เราจึงรีบกล่าวลาและจากเขาไปด้วยความรวดเร็ว เขาพูดไรตามมาเราจับใจความไม่ได้ เพราะรีบเดินจากมา (เสียมารยาทสุดๆแต่งานเราก็ด่วนจริงๆ) ช่วงที่ชาร์ตทแบตคุยโทรศัพท์วุ่นวายกับงานเราก็เหลือบไปมองเค้าเป็นพักๆ เค้าก็มองเรา เหมือนกับกำลังรอให้เรากลับไปนั่งข้างๆเค้า เวลาผ่านไปนานเท่าไร เราไม่รู้แต่ที่แน่ๆไม่น่าจะถึง3ชั่วโมงเค้าเดินเข้ามาหาเราที่บาร์พร้อมกล่าวลาว่าเค้าต้องไปแล้ว . เค้ายิ้มและโบกมือ bye bye อำลา . เราก็ยิ้มและโบกมือลา
สตั๊นไป 5 วิ เพิ่งนึกได้ว่า เราน่าจะขอคอนแทคของเค้าไว้ เพราะจะได้รู้จักกันไว้แชร์ประสบการณ์ หรือถามข้อมูล เพราะความฝันของเราคือ เที่ยวอาฟริกาเหมือนกัน ...
แต่ก็ไม่ทัน เค้าเข้าเกทไปก่อน เราเมื่อชาร์ตแบตได้ครึ่งนึงแล้วก็ เช็คอิน เข้าเกทตามไป ในใจก็หวังไว้ว่าอาจจะพบ แต่ก็คนเยอะและวุ่นวายมาก ท้ายที่สุดก็ไม่ได้เจอ..
หลังจากนั้นเราก็ขึ้นเครื่องกลับไทย
มันก็แปลกๆเราคิดถึงเค้าเป็นช่วงๆ เป็นพักๆ มันชอบแว๊บเข้ามาในสมองของเรา
ภาพที่เค้านั่งมองมาทางเรา สายตาผู้ชายคนนี้สื่อถึงอะไรหลายๆอย่าง เหมือนเค้าอยากจะบอกอะไรเราเหรอ และภาพที่เค้าเดินมาลา มันจำในหัวสมองของเรา ทำไมเรารู้สึกเซ็งๆตัวเองว่าทำ เราไม่วิ่งตามไปถาม คอนแทคของเค้า ทั้งๆที่ก็พอมีเวลา ช่วงที่เค้าเข้าคิวต่อแถวรอเชคอิน เรามัวทำอะไร มัวคิดอะไร พอตอนนี้กลับอยากตามหา คงยาก ยากมากๆ หากตัดสินใจได้ในวันนั้น มันคงไม่ยากเท่าวันนี้
ตามเขาเจอในวันใด จะมาโพสตอบตัวเองใน บอร์ดแห่งนี้ ก็ไม่รู้จะมีวันนั้นไหม....
คุณเคยรู้สึกคิดถึงใครสักคน...ที่เคยเจอเพียงครั้งเดียวไหมคะ
ณ สนามบิน แอดดิส อะบาบา ขากลับจากอาฟริกาช่วงที่รอเปลี่ยนเครื่องมีคนคนนึง มานั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเรา ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่สักพักเริ่มรู้สึกว่ามีคนมอง เลยหันขวับไปก็เจอคนคนนั้นมองมาที่เรา เขาใส่เสื้อไหมพรมสีเทาเดาได้ว่าน่าจะมาจากที่ไหนสักแห่งที่มีอากาศหนาว กางเกงยืน รองเท้าผ้าใบ ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีน้ำตาลอ่อนหน้าตาดูเจี๋ยมเจี้ยมเรียบร้อย ..
พอเราหันไปสบตา เค้าถามเราว่า คุณรู้ไหมว่าเกท 10 อยู่ที่ไหน .เราตอบไปว่าเราไม่รู้เหมือนกัน ยังไงจะช่วยมองหาให้ เค้าก็เหมือนพยายามชวนเราคุย เค้าบอกเราว่าต้องรอเปลี่ยนเครื่อง 3 ชั่วโมง นั่งมาจากดูไบ กำลังจะไป ท่องเทียวที่อาฟริกาใต้ จะไปหลายๆประเทศ จะไปที่ไหนๆก็บรรยายพร้อมเปิดแผนที่ใน google map ให้เราดู เราสองคนสนทนากันได้สักพัก เพื่อนเราก็เรียกให้ไปนั่งที่บาร์ เพื่อให้เราไปชาร์ตแบตคุยงาน เราจึงต้องรีบไปเพราะกว่าที่นั่งในบาร์นั่นมันจะว่าง ต้องเล็งแล้วเล็งอีก เราจึงรีบกล่าวลาและจากเขาไปด้วยความรวดเร็ว เขาพูดไรตามมาเราจับใจความไม่ได้ เพราะรีบเดินจากมา (เสียมารยาทสุดๆแต่งานเราก็ด่วนจริงๆ) ช่วงที่ชาร์ตทแบตคุยโทรศัพท์วุ่นวายกับงานเราก็เหลือบไปมองเค้าเป็นพักๆ เค้าก็มองเรา เหมือนกับกำลังรอให้เรากลับไปนั่งข้างๆเค้า เวลาผ่านไปนานเท่าไร เราไม่รู้แต่ที่แน่ๆไม่น่าจะถึง3ชั่วโมงเค้าเดินเข้ามาหาเราที่บาร์พร้อมกล่าวลาว่าเค้าต้องไปแล้ว . เค้ายิ้มและโบกมือ bye bye อำลา . เราก็ยิ้มและโบกมือลา
สตั๊นไป 5 วิ เพิ่งนึกได้ว่า เราน่าจะขอคอนแทคของเค้าไว้ เพราะจะได้รู้จักกันไว้แชร์ประสบการณ์ หรือถามข้อมูล เพราะความฝันของเราคือ เที่ยวอาฟริกาเหมือนกัน ...
แต่ก็ไม่ทัน เค้าเข้าเกทไปก่อน เราเมื่อชาร์ตแบตได้ครึ่งนึงแล้วก็ เช็คอิน เข้าเกทตามไป ในใจก็หวังไว้ว่าอาจจะพบ แต่ก็คนเยอะและวุ่นวายมาก ท้ายที่สุดก็ไม่ได้เจอ..
หลังจากนั้นเราก็ขึ้นเครื่องกลับไทย
มันก็แปลกๆเราคิดถึงเค้าเป็นช่วงๆ เป็นพักๆ มันชอบแว๊บเข้ามาในสมองของเรา
ภาพที่เค้านั่งมองมาทางเรา สายตาผู้ชายคนนี้สื่อถึงอะไรหลายๆอย่าง เหมือนเค้าอยากจะบอกอะไรเราเหรอ และภาพที่เค้าเดินมาลา มันจำในหัวสมองของเรา ทำไมเรารู้สึกเซ็งๆตัวเองว่าทำ เราไม่วิ่งตามไปถาม คอนแทคของเค้า ทั้งๆที่ก็พอมีเวลา ช่วงที่เค้าเข้าคิวต่อแถวรอเชคอิน เรามัวทำอะไร มัวคิดอะไร พอตอนนี้กลับอยากตามหา คงยาก ยากมากๆ หากตัดสินใจได้ในวันนั้น มันคงไม่ยากเท่าวันนี้
ตามเขาเจอในวันใด จะมาโพสตอบตัวเองใน บอร์ดแห่งนี้ ก็ไม่รู้จะมีวันนั้นไหม....