ตามหัวข้อเลยครับ เล่าจากประสบการณ์ตรงของผมเอง
ตอนสมัย ม.ต้น ผมเป็นคนที่มีเพื่อนน้อย หรือแทบไม่มีเลยก็ว่าได้ ซึ่งแน่นอนว่าการที่มีเพื่อนน้อยทำให้หากลุ่มลำบาก คราวนี้พอครูสั่งงานกลุ่ม ผมเป็นคนเดียวในห้องที่ต้องดิ้นรนหากลุ่มเพราะไม่มีคนเอาเข้ากลุ่ม พอไปถามว่า "กลุ่มเต็มหรือยัง?" ก็บอกว่าเต็มแล้ว ซึ่งเป็นทั้งห้องเลยทำให้ผมต้องขอครูให้ช่วยทำให้ผมไปอยู่กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง กลุ่มที่รับมาจะไม่ค่อยเต็มใจนัก พอในกลุ่มปรึกษากันผมก็ไม่ไปนั่ง ตอนที่คนในกลุ่มช่วยกันผมก็ไม่ไปช่วยเพราะทุกคนมีหน้าที่กันหมดแล้ว ซึ่งปกติเราจะต้องไปถามว่า "มีอะไรให้ช่วยไหม?" แต่นี่ไม่เพราะผมรู้สึกว่าผมเหมือนเป็นตัวถ่วง คนไม่ต้องการ ผมนี่หนักถึงขั้นที่ว่าเงินยังไม่ช่วยออกสักบาทเลย หลังจากนั้นเป็นต้นมาทำให้ผมเป็นคนที่เกลียดงานกลุ่มเอามากๆแบบพอครูสั่งงานกลุ่มแล้วอึดอัดมากๆ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ครูสั่งงานโมเดลให้ทำเป็นกลุ่มโดยที่ครูเลือกหัวหน้ากลุ่มไว้โดยให้เลือกเรียงกันไป ซึ่งพวกเขาเลือกคนเก่งๆทำงานเป็นพอเลือกไปเลือกมา ผมกลายเป็นคนสุดท้ายของห้องที่ถูกเลือก ซึ่งเป็นการดูถูกผมมากๆเพราะขนาดคนที่ทำไรไม่เป็นยังถูกเลือกเป็นอันดับแรกๆเลยเพราะสนิทกันกับหัวหน้ากลุ่มแต่ก็ไม่เป็นไร พอเลือกเสร็จครูก็ให้ปรึกษาหารือกันในกลุ่ม ผมก็อึดอัดเอามากๆผมรู้ว่าพวกเขารับผมเข้ากลุ่มแบบไม่เต็มใจ ผมก็ทำแบบเดิมพอคนในกลุ่มถามว่า"มีอะไรจะเสนอไหม?" ผมก็ตอบว่า "ไม่มี" ที่เหลือก็เหมือนเดิมไม่ช่วยออกตัง ไม่ไปช่วยทำพอพวกเขาจับกลุ่มทำกัน จนตอน ม.3 คราวนี้ผมเกลียดงานกลุ่มแบบขั้นรุนแรงเพราะไม่ใช่แค่ไม่ช่วยอะไรเลย แต่ผมโดนคนในกลุ่มด่าด้วย มีอยู่ครั้งนึง ครูจับกลุ่มโดยเรียงตามเลขที่ เช่น เลขที่ 1-7=1กลุ่ม คราวนี้พอรู้ว่าในกลุ่มเลขที่ที่มีผมอยู่ด้วยมีคนในกลุ่มคนนึงพูดว่า"มีผมอยู่ในกลุ่มแล้วงานกลุ่มจะล่ม" ซึ่งพูดแบบไม่เกรงใจผมเลย ตอนนั้นผมอยากจะต่อยหน้าสักหมัดนึงแต่เห็นว่าเป็นงานกลุ่มเลยกลั้นใจตัวเองว่าอย่าทำ เพราะผมตัวคนเดียวจะสู้อะไรได้ ในงานกลุ่มอื่นๆผมก็ทำแบบเดิมๆ คือ ไม่ช่วยทำ ไม่ช่วยออกตัง แต่สิ่งที่เพิ่มมาคือผมโดนคนในกลุ่มด่าด้วยซึ่งผมรับไม่ได้เพราะแค่ทำงานกลุ่มต้องด่ากันแบบนี้เลยหรอ? ผมไปจะช่วยก็ต่อเมื่อครูสั่งให้ไปช่วยเท่านั้น ถ้าไม่สั่งก็ไม่ทำ จบ
สุดท้ายผมอยากจะบอกว่าสิ่งที่ผมทำไปผมไม่ได้ทำเพื่อเกาะกินคนในกลุ่มแต่อย่างใดแต่เพราะการที่ได้รับเข้ากลุ่มแบบไม่เต็มใจหรือการที่คนในกลุ่มพูดจาทำลายความรู้สึกทำให้ผมหมดอารมณ์ที่จะช่วยทำงานกลุ่มแต่ผมรู้สึกโชคดีที่มันเกิดแค่ตอน ม.ต้น อย่างเดียว พอขึ้น ม.ปลาย ก็ไม่เจออะไรแบบนี้แล้วเพราะพวกนั้นย้ายไปโรงเรียนอื่น ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เกลียดงานกลุ่มยิ่งกว่าเดิม
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล สิ่งที่อยากจะฝากข้อคิดถึงทุกคนที่เข้ามาอ่านไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือวัยทำงาน ว่า
1.)อย่าพูดจาทำร้ายจิตใจคนในกลุ่มเพราะจะเป็นการสร้างความร้าวฉานกันในกลุ่มและจะทำให้งานล่มได้
2.)ถ้าคุณได้คนที่ทำงานกลุ่มไม่เป็น คุณควรที่จะสอนเขาในสิ่งที่ทำได้ง่ายๆ ไม่ใช่ไปด่าตั้งแต่ที่งานยังไม่เริ่ม
3.)อย่าตัดสินคนๆนั้นว่าทำอะไรไม่เป็นเพราะไปฟังจากคนอื่นมา บางทีเขาอาจจะมีไอเดีย ความคิดที่สุดยอดได้
4.)อย่ายึดติดกับความสมบูรณ์แบบของงานกลุ่มมากเกินไป
ใครมีข้อคิดนอกเหนือจากที่กล่าวมาหรือมีประสบการณ์ ก็คอมเมนต์มาได้ ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
สาเหตุที่คนส่วนใหญ่เกลียดงานกลุ่ม
ตอนสมัย ม.ต้น ผมเป็นคนที่มีเพื่อนน้อย หรือแทบไม่มีเลยก็ว่าได้ ซึ่งแน่นอนว่าการที่มีเพื่อนน้อยทำให้หากลุ่มลำบาก คราวนี้พอครูสั่งงานกลุ่ม ผมเป็นคนเดียวในห้องที่ต้องดิ้นรนหากลุ่มเพราะไม่มีคนเอาเข้ากลุ่ม พอไปถามว่า "กลุ่มเต็มหรือยัง?" ก็บอกว่าเต็มแล้ว ซึ่งเป็นทั้งห้องเลยทำให้ผมต้องขอครูให้ช่วยทำให้ผมไปอยู่กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง กลุ่มที่รับมาจะไม่ค่อยเต็มใจนัก พอในกลุ่มปรึกษากันผมก็ไม่ไปนั่ง ตอนที่คนในกลุ่มช่วยกันผมก็ไม่ไปช่วยเพราะทุกคนมีหน้าที่กันหมดแล้ว ซึ่งปกติเราจะต้องไปถามว่า "มีอะไรให้ช่วยไหม?" แต่นี่ไม่เพราะผมรู้สึกว่าผมเหมือนเป็นตัวถ่วง คนไม่ต้องการ ผมนี่หนักถึงขั้นที่ว่าเงินยังไม่ช่วยออกสักบาทเลย หลังจากนั้นเป็นต้นมาทำให้ผมเป็นคนที่เกลียดงานกลุ่มเอามากๆแบบพอครูสั่งงานกลุ่มแล้วอึดอัดมากๆ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ครูสั่งงานโมเดลให้ทำเป็นกลุ่มโดยที่ครูเลือกหัวหน้ากลุ่มไว้โดยให้เลือกเรียงกันไป ซึ่งพวกเขาเลือกคนเก่งๆทำงานเป็นพอเลือกไปเลือกมา ผมกลายเป็นคนสุดท้ายของห้องที่ถูกเลือก ซึ่งเป็นการดูถูกผมมากๆเพราะขนาดคนที่ทำไรไม่เป็นยังถูกเลือกเป็นอันดับแรกๆเลยเพราะสนิทกันกับหัวหน้ากลุ่มแต่ก็ไม่เป็นไร พอเลือกเสร็จครูก็ให้ปรึกษาหารือกันในกลุ่ม ผมก็อึดอัดเอามากๆผมรู้ว่าพวกเขารับผมเข้ากลุ่มแบบไม่เต็มใจ ผมก็ทำแบบเดิมพอคนในกลุ่มถามว่า"มีอะไรจะเสนอไหม?" ผมก็ตอบว่า "ไม่มี" ที่เหลือก็เหมือนเดิมไม่ช่วยออกตัง ไม่ไปช่วยทำพอพวกเขาจับกลุ่มทำกัน จนตอน ม.3 คราวนี้ผมเกลียดงานกลุ่มแบบขั้นรุนแรงเพราะไม่ใช่แค่ไม่ช่วยอะไรเลย แต่ผมโดนคนในกลุ่มด่าด้วย มีอยู่ครั้งนึง ครูจับกลุ่มโดยเรียงตามเลขที่ เช่น เลขที่ 1-7=1กลุ่ม คราวนี้พอรู้ว่าในกลุ่มเลขที่ที่มีผมอยู่ด้วยมีคนในกลุ่มคนนึงพูดว่า"มีผมอยู่ในกลุ่มแล้วงานกลุ่มจะล่ม" ซึ่งพูดแบบไม่เกรงใจผมเลย ตอนนั้นผมอยากจะต่อยหน้าสักหมัดนึงแต่เห็นว่าเป็นงานกลุ่มเลยกลั้นใจตัวเองว่าอย่าทำ เพราะผมตัวคนเดียวจะสู้อะไรได้ ในงานกลุ่มอื่นๆผมก็ทำแบบเดิมๆ คือ ไม่ช่วยทำ ไม่ช่วยออกตัง แต่สิ่งที่เพิ่มมาคือผมโดนคนในกลุ่มด่าด้วยซึ่งผมรับไม่ได้เพราะแค่ทำงานกลุ่มต้องด่ากันแบบนี้เลยหรอ? ผมไปจะช่วยก็ต่อเมื่อครูสั่งให้ไปช่วยเท่านั้น ถ้าไม่สั่งก็ไม่ทำ จบ
สุดท้ายผมอยากจะบอกว่าสิ่งที่ผมทำไปผมไม่ได้ทำเพื่อเกาะกินคนในกลุ่มแต่อย่างใดแต่เพราะการที่ได้รับเข้ากลุ่มแบบไม่เต็มใจหรือการที่คนในกลุ่มพูดจาทำลายความรู้สึกทำให้ผมหมดอารมณ์ที่จะช่วยทำงานกลุ่มแต่ผมรู้สึกโชคดีที่มันเกิดแค่ตอน ม.ต้น อย่างเดียว พอขึ้น ม.ปลาย ก็ไม่เจออะไรแบบนี้แล้วเพราะพวกนั้นย้ายไปโรงเรียนอื่น ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เกลียดงานกลุ่มยิ่งกว่าเดิม
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล สิ่งที่อยากจะฝากข้อคิดถึงทุกคนที่เข้ามาอ่านไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือวัยทำงาน ว่า
1.)อย่าพูดจาทำร้ายจิตใจคนในกลุ่มเพราะจะเป็นการสร้างความร้าวฉานกันในกลุ่มและจะทำให้งานล่มได้
2.)ถ้าคุณได้คนที่ทำงานกลุ่มไม่เป็น คุณควรที่จะสอนเขาในสิ่งที่ทำได้ง่ายๆ ไม่ใช่ไปด่าตั้งแต่ที่งานยังไม่เริ่ม
3.)อย่าตัดสินคนๆนั้นว่าทำอะไรไม่เป็นเพราะไปฟังจากคนอื่นมา บางทีเขาอาจจะมีไอเดีย ความคิดที่สุดยอดได้
4.)อย่ายึดติดกับความสมบูรณ์แบบของงานกลุ่มมากเกินไป
ใครมีข้อคิดนอกเหนือจากที่กล่าวมาหรือมีประสบการณ์ ก็คอมเมนต์มาได้ ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย