สวัดดีค่ะเรามีเรื่องอยากจะมาระบายเราเกิดมาในที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เกิดแต่ตอนเล่าเกิดพ่อกับแม่ก็แย่งกันเพื่อที่จะเลี้ยงเรายายเล่าให้เราฟังว่าตอนนั้นมียายT (ยายTคือนามสมมุติ) นั่งรถแดงไปรับเราออกจากโรงพยาบาลเพื่อที่ว่าจะเลี้ยงเรา เรากับยายTอยู่กันมาตั้งแต่เราเกิดจนถึงตอนนี้เราอายุ18ปีแล้วส่วนยายอยู่เมืองนอกทำงานละส่งเงินมาให้เราใช้+เรียนเวลาเราอยากได้อะไรยายTกับยายจะตามใจเราตลอดจะเอาคือจะเอาไม่มีการขัดเราเลยแม้แต่น้อย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเรายายเป็นคนจัดการหมดเลย. แม่กับพ่อไม่เคยเลี้ยงดูเราเลย55555อาจเเป็นเพราะว่าแม่เรามีเราตอนอายุ16ค่ะเลยไม่สามารถโตพอที่จะเลี้ยงเราได้แต่เราก็ไม่แคร์ค่ะสตรองไว้ฮึบถึงแม้ข้างในมันจะอ่อนแอก็เถอะ ยายTกับยาย เราเลี้ยงดูอบรมสังสอนเราดีมากมากจนเรายังคิดเลยทำไมแม่เราไม่ดูแลเราแบบนี้บ้าง555555พอเราอายุสัก9-10ขวบแม่ก็มีแฟนใหม่ละไปอยู่กับเขาบ้านก็กลับบ้างไม่กลับบ้างตามประสาแม่แต่เราก็ไม่ได้แค้นไรแม่รักออกจะรักแม่ด้วยซ้ำ^__^ พอเราเริ่มขึ้น ม.ต้น เราเป็นด็กขี้โรคเข้าออก รพ ตั้งแต่ ม.1-ม.3 เป็นว่าเล่นได้ แต่แม่ก็ไม่เคยไปเยี่ยมเราเลยนอกจากยายTที่นอนเฝ้าเราทุกครั้งไม่มีครั้งไหนที่ปล่อยให้เรานอนคนเดียว.. จนเราขึ้น ม.3 เราเรียนนานาชาติที่หนึ่งในเชียงใหม่ เราคิดว่าเราเริ่มเป็นเด็กมีปัญหามีปากเสียกับยายTบ้างทะเลาะกันบ่อยขึ้นเวลาเราไป รร. เราไม่ค่อย Happy สักเท่าไหร่แต่ก็จบม.3แบบเอ่อจบ 555555555555 พอเราขึ้น ม.4 เราย้ายมา2รร.เพราะว่า ยายเราชอบโทรไปหาครูละครูก็ชอบแซว แซะ คือเราไม่ชอบอะละเพื่อนก็จะล้อบ่อยๆว่าหวงหลานขนาดนี้ล่ามโซ่ไว้อยู่บ้านเลยเวลาเราจะไปไหนมาไหนเราต้องขอยายTก่อนไปไหนมาไหนทุกครั้งช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกับยายมากขึ้นเพราะด้วยเคมีที่ไม่เข้ากันหรือความไม่เข้าใจกันเพราะเราเป็นคนมีอะไรแล้วไม่ยอมพูดชอบเงียบไว้เราเลยตัดสินใจขอยายอยู่หอดื้อรั้งจนสุดท้ายยายก็ยอมให้เราอยู่หอชีวิต ม.4 ของเราตอนนั้นคือแบบเครียดก็ออกไปกินเหล้าเบื่อก็ออกไปกินเหล้าทะเลาะกับยายก็ออกไปกินเหล้า ช่วงเสาร์-อาทิตย์ เราก็ไม่ค่อยกลับบ้าน จนครูประจำชั้นรู้เข้าก็เรียกเราเข้าไปคุยเราก็ได้คุยกับครูได้ระบายกับครู ครูก็แนะนำให้ไปคุยกับยายดีๆอย่าใช้อารมณ์ถ้าเขาร้อนมาเราก็ต้องเย็นตอบ ข้ามไปเลยละกันช่วงนั้นไม่ค่อยมีไรแล้ว55555 พอปี2559แม่ก็เริ่มกลับมาอยู่บ้านจนถึงปี2560เรามีความสุขมากที่ได้อยู่กับแม่เหมือนแม่กลับมาเติมเต็มชีวิตเราอีกครั้งแม่สอนเราว่าแม่เคยเป็นแบบลูก ลูกอย่าเอาแม่เป็นตัวอย่างแม่สอนเราเหมือนที่ยายTและยายสอนเราตอนเด็กๆ แต่รู้อะไรไหมเราคิดว่านั้นคงเป็นเรื่องที่Happy ที่สุดเพราะเราคิดว่าแม่จะกลับมาอยู่กับเราจนตายแต่เราคิดผิด(หน้าสังเวทเนอะ555)ที่แม่กลับมาอยู่บ้านเพราะแม่ท้องกับแฟนใหม่ของเขา....ถามว่าตอนนั้นเรารู้สึกยังไงเรากล้าบอกเลยทุกคนในบ้านจะรักเราน้อยลงไหมแล้วยายจะส่งเสียเลี้ยงดูเราไหม...แต่เราก็บอกกับตัวเองเอ่ออย่าคิดมากเขาเลี้ยงเรามาขนาดนี้แล้วเขาไม่ทิ้งเราหรอก แต่พอน้องคลอดออกมาเหมือนหน้ามือเป็นหลังมือเลยนี้หรือชีวิตของพี่คนโตมันคงเป็นจุดพีคของชีวิตเราเลยแหละ เมื่อก่อนเวลายายกลับมายายจะมีของฝากมาให้เราแตกต่างจากตอนนี้เหลือเกินซึ่งไม่ค่อยมีอะไรมาฝากเลยเราไม่ค่อยได้รับความรักจากยายเหมือนแต่ก่อนนอกจากความเกลียดชังเวลาทำอะไรก็คงจะผิดในสายตาเขาตลอดเวลาเราอยากได้อะไรตอนนี้อย่าหวังเลยว่าจะได้ฝฝันลมๆแล้งๆไปเถอะกู555555555555 ถ้าถามว่าตอนนี้แม่เราอยู่ไหนแม่เราโดนจับไปแล้วข้อหาเสพสิ่งเสพติดตอนที่เรารู้ว่าแม่เราโดนเราก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าทนหน่อยนะเดียวแม่ก็ออกมาแล้วเราฝืนมากเลยรู้ไหมผู้อ่านทุกคน. รู้ไหมเวลายายกลับมายายเอาแต่สนใจน้องไม่ค่อยสนใจเราเลยจะบอกว่าไม่สนใจเลยดีกว่าขนาดเราเลิกเรียนกลับบ้านมายายไม่เคยแม้แต่จะถามว่าเป็นยังไงบ้างละตั้งแต่น้องเกิดยายTก็ได้เลี้ยงน้อง(น้องเป็นแฝดค่ะ)ทุกคนสนใจแต่น้องแฝดแต่เราก็คิดด้านบวกมาตลอดนะว่าเอ่อน้องมันเด็กอยู่ทุกคนต้องใส่ใจน้องสิเราโตแล้ว555555555555555แต่เราก็น้อยใจอยู่ดีเวลามีกิจกรรมใน รร. ไม่เคยมีใครไปให้เราเลยพีคสุดคืองานวันแม่ยายTบอกว่ายายTจะไปแต่พอวันงานไม่มีใครสามารถเลี้ยงน้องแฝดได้มันเลยทำให้วันแม่เป็นปมของเรา เราไปรร.พร้อมกับการกลั้นน้ำตาอยู่ตลอดแต่ก็กลั้นให้จบงานไม่ได้เขาจัดเก้าอี้ให้ผู้ปกครองแต่ละชั้นแต่ละคนเพื่อที่ว่าจะได้ไปกราบผู้ปกครองแต่ผู้อ่านรู้ไหมคะเราทำยังไงเราเปิดรูปครอบครัวเราที่มียาย ยายT และแม่เรา ในโทรสัพและตั้งไว้กับเก้าอี้แล้วก้มกราบ ความรู้สึกเราต้อนนั้นโคตรว่างเปล่าวเลยแหละไม่มีแม้แต่กำลังใจอะคิดดูเด็กม.4ตั้งมาเจออะไรขนาดนี้มั้ย55555555ตลกชีวิตตัวเองเนอะเหมือนจะดีแต่ก็แค่เหมือน พอเรากลับมาบ้านเราก็พุ้งเข้าที่นอนละโทษตัวเองว่าไม่น่าเกิดมาเลยหน้าจะตายตั้งแต่อยู่ในท้องดูสิมีใครต้องการเราบ้าง...ขนาดแม่แท้ๆยังไม่ต้องการเราเลย .
ชีวิตเราจากที่เคยมีเคยดีมันลงเหวหมดทุกอย่างเหมือนตัวเราเป็นกาลกิณีของบ้านเลย รู้ไหมเราไม่เคยพูดเคยระบายกับใครเลยจนทุกคนในบ้านคงคิดว่าเราเป็นโรคจิตพาเราไปหาหมอเราอยากจะบอกกับเขานะว่าเราไม่ได้เป็นจิตเราแค่ต้องการความรัก รักจากใจจริงๆไม่ใช่ความสงสารเราอยากได้รักที่เข้ามาเติมเต็มที่แม่ไม่เคยให้เราเรารู้สึกว่าตัวเองตัวคนเดียวจนเราคิดไม่อยากจะเรียนแล้วเราอยากอยู่เฉยๆเราไม่อยากทำไรแล้ว เรากับยายเลยทะเลาะกันหนักมากเราคิดว่ายายไม่เคยเข้าใจเราเลยไม่เคยรู้ว่าเราต้องการอะไร ขนาดเพื่อนยายยังไม่อยากให้มีเลย และรอบสุดท้ายเราเลยขอยายมาเรียนใกล้บ้านเพื่อที่จะได้สะดวกกับเราอีกหน่อยหนึ่งเราเป็นเด็กชอบทำกิจกกรมมากแต่ยายก็ชอบขัดบอกว่าส่งไปเรียนไม่ได้ส่งให้ไปทำกิจกรรมมีหน้าที่เรียนก็เรียนไป จนเทอม 2. ทุกคนจะรู้ใช่มั้ยว่ามันเป็นเดือนแห่งกิจกรรมมีแต่กิจกรรมและเราก็ต้องกลับบ้านดึกยายเราไม่เคยเข้าใจเราเลยเอาแต่ด่าว่าไปเที่ยวทั้งๆที่เราไปทำงานช่วยเขาทำสแตนกีฬาสีเราเคยคิดฆ่าตัวตายนะเพราะคิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากไปเรียนไถ่เงินเขาไปวันๆ.
พอเรา18ยายเคยบอกว่าจะซื้อรถให้พอเราถามเอ่อเนี้ยเดียวมันจะมีงานนี้นั้นๆกลับดึกนะไกลด้วยเราก็ใช้เหตุผลของเราสู้กับเขา เขาก็ไม่ยอมซท้อให้ทั้งๆที่เขาจะซื้อให้ ถ้าถามว่าอายุ18เกินตัวไหมที่จะขับรถ เราตอบได้ว่าเกินตัวแต่เราอยู่กับยายTและน้องแฝด2คนละไม่มีใครมารับมาส่งเราไป รร. ขนาดไป รร. เรายังได้ติดรถคนที่อยู่ รร. เวลาเราจะไปไหนมันลำบากเรามากเลยขนาดญาติแท้ๆเขายังไม่เหลียวแลมองเป็นแค่ลูกขี้คุกนู้ไหมเราขับมอไซไปซื้อของในเมืองเราเคยรถล้มแต่เราก็ปิดไม่เคยบอกที่บ้านให้ใครรู้.ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เราไม่เคยขออะไรยายเราเลยหลังจากมีน้องแฝดเราคิดว่าถ้าไม่ให้ตั้งแต่แรกจะพูดทำไมคนที่มันหวังมันเสียความรู้สึก : )
ยายชอบไล่ให้เราไปอยู่กับพ่อเวลาทะเลาะกันทุกครั้งเราติดต่อพ่อเราไปว่าเราไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้วมีแต่เงินไม่มีความสุขทุกคนเปลี่ยนไปหมดเราหาความจริงใจจากบ้านหลังนี้ได้จากไหนบ้างเราอยากบอกยายว่าถ้ายายเข้ามาอ่าน Pantip นี้ยายทนอีกหน่อยนะไม่เกินเดือนนี้ หนูออกจากบ้านหลังนี้ไปให้ถ้าหนูไปก็ไม่ต้องตามนะเป็นตายร้ายนี้ยังไงก็เถอะจะได้หมดเวรหมดกรรมกันรออีกหน่อยนะหนูจะไปให้สมใจอยากที่ยายอยากให้หนูไป
ไม่ได้ประชดแต่ทำจริงยายก็รู้ และค่าเทอมของหนูเอาไปจ่ายให้แฝดเถอะนะน้องมันเรียนที่งแพง ^______^ เดียวน้องจะไม่ได้เรียนเอาถ้ามาจ่ายค่าเทอมหนูฝากบอก Daddyด้วยนะว่าหนูรักเขามากๆ ยายรู้ไหมมีหลายๆเรื่องเลยนะที่หนูไม่เคยเล่าให้ฟังและมีหลายๆที่เลยนะที่หนูอยกไปกับยายแต่ไม่มีโอกาศยายรู้ไหมว่าหนูโดนกดดันแค่ไหนโดนด่าจากคนที่บ้านแค่ไหนโดนเอาไปเปรียบว่าอีกหน่อยก็ติดยาแบบแม่สันดานแบบแม่..หนูทนมาได้4-5ปีนี้สุดยอดเลยเนอะ
ดีใจมั้ยอีกหน่อยจะได้ไม่เป็นภาระของยายแล้วยายTแล้ว
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะครั้งนี้แต่หนูคิดว่ามันเกิดกว่าเด็กอายุ18ที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่เกินจะรับไหวความอดทนหนูมันก็จำกัดนะครั้งนี้มันคงสุดแล้วแหละยายพิมบอกหนูว่าหนูมันอสรพิษ สัตว์เดรัจฉาน เนรคุณ... หนูอยากจะบอกว่าหนูรักทุกคนรักจากใจไม่
เลยยินดีมากนะค่ะที่ชาตินี้ได้เกิดมารู้จักกัน ^_______________________________________________________^
มีเรื่องที่อยากจะเราให้ฟังอีกเยอะนะแต่มันคงไม่มีโอกาศอีกแล้สเนอะ
10.4.61
#ระบายความในใจที่อยากจะพูด
พี่คนโต / เก็บกด
ชีวิตเราจากที่เคยมีเคยดีมันลงเหวหมดทุกอย่างเหมือนตัวเราเป็นกาลกิณีของบ้านเลย รู้ไหมเราไม่เคยพูดเคยระบายกับใครเลยจนทุกคนในบ้านคงคิดว่าเราเป็นโรคจิตพาเราไปหาหมอเราอยากจะบอกกับเขานะว่าเราไม่ได้เป็นจิตเราแค่ต้องการความรัก รักจากใจจริงๆไม่ใช่ความสงสารเราอยากได้รักที่เข้ามาเติมเต็มที่แม่ไม่เคยให้เราเรารู้สึกว่าตัวเองตัวคนเดียวจนเราคิดไม่อยากจะเรียนแล้วเราอยากอยู่เฉยๆเราไม่อยากทำไรแล้ว เรากับยายเลยทะเลาะกันหนักมากเราคิดว่ายายไม่เคยเข้าใจเราเลยไม่เคยรู้ว่าเราต้องการอะไร ขนาดเพื่อนยายยังไม่อยากให้มีเลย และรอบสุดท้ายเราเลยขอยายมาเรียนใกล้บ้านเพื่อที่จะได้สะดวกกับเราอีกหน่อยหนึ่งเราเป็นเด็กชอบทำกิจกกรมมากแต่ยายก็ชอบขัดบอกว่าส่งไปเรียนไม่ได้ส่งให้ไปทำกิจกรรมมีหน้าที่เรียนก็เรียนไป จนเทอม 2. ทุกคนจะรู้ใช่มั้ยว่ามันเป็นเดือนแห่งกิจกรรมมีแต่กิจกรรมและเราก็ต้องกลับบ้านดึกยายเราไม่เคยเข้าใจเราเลยเอาแต่ด่าว่าไปเที่ยวทั้งๆที่เราไปทำงานช่วยเขาทำสแตนกีฬาสีเราเคยคิดฆ่าตัวตายนะเพราะคิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากไปเรียนไถ่เงินเขาไปวันๆ.
พอเรา18ยายเคยบอกว่าจะซื้อรถให้พอเราถามเอ่อเนี้ยเดียวมันจะมีงานนี้นั้นๆกลับดึกนะไกลด้วยเราก็ใช้เหตุผลของเราสู้กับเขา เขาก็ไม่ยอมซท้อให้ทั้งๆที่เขาจะซื้อให้ ถ้าถามว่าอายุ18เกินตัวไหมที่จะขับรถ เราตอบได้ว่าเกินตัวแต่เราอยู่กับยายTและน้องแฝด2คนละไม่มีใครมารับมาส่งเราไป รร. ขนาดไป รร. เรายังได้ติดรถคนที่อยู่ รร. เวลาเราจะไปไหนมันลำบากเรามากเลยขนาดญาติแท้ๆเขายังไม่เหลียวแลมองเป็นแค่ลูกขี้คุกนู้ไหมเราขับมอไซไปซื้อของในเมืองเราเคยรถล้มแต่เราก็ปิดไม่เคยบอกที่บ้านให้ใครรู้.ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เราไม่เคยขออะไรยายเราเลยหลังจากมีน้องแฝดเราคิดว่าถ้าไม่ให้ตั้งแต่แรกจะพูดทำไมคนที่มันหวังมันเสียความรู้สึก : )
ยายชอบไล่ให้เราไปอยู่กับพ่อเวลาทะเลาะกันทุกครั้งเราติดต่อพ่อเราไปว่าเราไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้วมีแต่เงินไม่มีความสุขทุกคนเปลี่ยนไปหมดเราหาความจริงใจจากบ้านหลังนี้ได้จากไหนบ้างเราอยากบอกยายว่าถ้ายายเข้ามาอ่าน Pantip นี้ยายทนอีกหน่อยนะไม่เกินเดือนนี้ หนูออกจากบ้านหลังนี้ไปให้ถ้าหนูไปก็ไม่ต้องตามนะเป็นตายร้ายนี้ยังไงก็เถอะจะได้หมดเวรหมดกรรมกันรออีกหน่อยนะหนูจะไปให้สมใจอยากที่ยายอยากให้หนูไป
ดีใจมั้ยอีกหน่อยจะได้ไม่เป็นภาระของยายแล้วยายTแล้ว
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะครั้งนี้แต่หนูคิดว่ามันเกิดกว่าเด็กอายุ18ที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่เกินจะรับไหวความอดทนหนูมันก็จำกัดนะครั้งนี้มันคงสุดแล้วแหละยายพิมบอกหนูว่าหนูมันอสรพิษ สัตว์เดรัจฉาน เนรคุณ... หนูอยากจะบอกว่าหนูรักทุกคนรักจากใจไม่
มีเรื่องที่อยากจะเราให้ฟังอีกเยอะนะแต่มันคงไม่มีโอกาศอีกแล้สเนอะ
10.4.61
#ระบายความในใจที่อยากจะพูด