
การเดินทางในวันแรกของฉัน เรามุ่งหน้าไปเที่ยวสวนสัตว์อูเอโนะกัน แต่เมื่อเราข้ามถนน เจอขบวนมาริโอ้เข้าอย่างจัง
เมื่อเธอหันมองฉัน...เธอชูสองนิ้ว เธอแอบชอบฉันหรือเปล่าเนี่ย

ฉันเดินเข้าไปในสวนอูเอโนะ...เนี่ยนะเหรอ ดอกซากุระที่น้องๆในแผนกฉัน ดิ้นรนกันมาดูราวกับดอกฟ้าดอกสวรรค์
ฉันคิดถึง ดอกแค...แม่ฉันมากกว่าเวลานี้

ฉันชอบดูปลาโลมา ฉันจึงไปเที่ยว Yokohama Sea Paradise
ฉันชอบวิธีการขายของเธอจัง...เธอยืนถือลูกโป่ง ดึงดูดเด็กๆที่เดินผ่านไปมา
ลมพัดไหว ปลาในมือเธอเหมือนมีชีวิตจริงๆเสียด้วย

ซากุระต้นนี้ ดูท่าจะเหงาหน่อย เพราะไม่มีใครสนใจมากมายเหมือนในโตเกียว
จะว่าไป... มันก็สวยตามแบบของมันล่ะนะ


ซากุระในเมือง แถวARAKAWA YUEN เงียบๆและมากมาย
ใครชอบแบบนี้ ก็จะได้นั่งรถรางขบวนจิ๋วพร้อมคุณตาคุณยายจำนวนมากมาเที่ยวพร้อมกันด้วย

บนทางเดินเท้าของญี่ปุ่นนั้น มีการจัดเลนจักรยานชัดเจน
อยากให้ลุงอัศวิน ขวัญเมือง ทำแบบนี้บ้างจังเลย

ฉันยืนรอเพื่อนย่านอูเอโนะ ต้นซากุระมีมากมาย
ฉันว่า ถ้าบ้านเราปลูกราชพฤกษ์ให้ทั่วเมือง แบบเขาบ้างก็น่าจะดีเหมือนกัน
หน้าร้อนเมื่อไร...นักท่องเที่ยวจะได้มาดูดอกไม้ที่ประเทศเราบ้าง...บลอสซั่มราชพฤกษ์กันไปเลย

Railway Museum ฉันอดไม่ได้ที่จะชื่นชมการจัดการรถไฟที่ญี่ปุ่น มันมีประวัติศาสตร์และพัฒนาการที่ดีมาก
การพัฒนาโครงการพื้นฐานแบบนี้ ทำให้ความจำเป็นในการครอบครองรถ ดูเป็นเรื่องที่จำเป็นน้อยลงมาก

เมืองใหญ่แบบโตเกียว...ก็มีรถติดเหมือนกันนะเออ
จ่ายค่าทางด่วนปุ๊บ ติดปั๊บ...ฉันนึกว่า "ทางด่วนดินแดง"เท่านั้นที่เป็นแบบนี้

เวลาซากุระมันบานเต็มต้น แล้วหล่นบนพื้นก็สวยดีนะ
แต่ฉันเห็นคุณยายต้องคอยกวาดหน้าบ้านเนี่ย...หน้าตาแกดูไม่ค่อยจะฟินสักเท่าไหร่เลยล่ะ

ดนตรีเปิดหมวก...นึกว่ามีแต่ที่สีลมเท่านั้น
เธอร้องเพราะเสียด้วยสิ...อยากชวนเธอมาประกวด เดอะวอยซ์ ที่บ้านเรากันทีเดียว


ฉันถ่ายรูปพวกนี้มา เพราะเห็นว่า การตัดแต่งกิ่งต้นไม้ของเขา ช่างต่างกับบ้านเราเสียยิ่งกระไร
เขาคงมีเหตุผลที่จะริดกิ่ง เพื่อให้แตกยอดใหม่ออกมาได้อย่างสวยงาม แต่บ้านเราคงมีเหตุผลที่ต่างออกไป

ดึกแล้ว...ฉันและสมาชิกร่วมทริป ไปนอนก่อนนะ
เที่ยวโตเกียว...ในแบบฉัน
เมื่อเธอหันมองฉัน...เธอชูสองนิ้ว เธอแอบชอบฉันหรือเปล่าเนี่ย
ฉันคิดถึง ดอกแค...แม่ฉันมากกว่าเวลานี้
ฉันชอบวิธีการขายของเธอจัง...เธอยืนถือลูกโป่ง ดึงดูดเด็กๆที่เดินผ่านไปมา
ลมพัดไหว ปลาในมือเธอเหมือนมีชีวิตจริงๆเสียด้วย
จะว่าไป... มันก็สวยตามแบบของมันล่ะนะ
ใครชอบแบบนี้ ก็จะได้นั่งรถรางขบวนจิ๋วพร้อมคุณตาคุณยายจำนวนมากมาเที่ยวพร้อมกันด้วย
อยากให้ลุงอัศวิน ขวัญเมือง ทำแบบนี้บ้างจังเลย
ฉันว่า ถ้าบ้านเราปลูกราชพฤกษ์ให้ทั่วเมือง แบบเขาบ้างก็น่าจะดีเหมือนกัน
หน้าร้อนเมื่อไร...นักท่องเที่ยวจะได้มาดูดอกไม้ที่ประเทศเราบ้าง...บลอสซั่มราชพฤกษ์กันไปเลย
การพัฒนาโครงการพื้นฐานแบบนี้ ทำให้ความจำเป็นในการครอบครองรถ ดูเป็นเรื่องที่จำเป็นน้อยลงมาก
จ่ายค่าทางด่วนปุ๊บ ติดปั๊บ...ฉันนึกว่า "ทางด่วนดินแดง"เท่านั้นที่เป็นแบบนี้
แต่ฉันเห็นคุณยายต้องคอยกวาดหน้าบ้านเนี่ย...หน้าตาแกดูไม่ค่อยจะฟินสักเท่าไหร่เลยล่ะ
เธอร้องเพราะเสียด้วยสิ...อยากชวนเธอมาประกวด เดอะวอยซ์ ที่บ้านเรากันทีเดียว
เขาคงมีเหตุผลที่จะริดกิ่ง เพื่อให้แตกยอดใหม่ออกมาได้อย่างสวยงาม แต่บ้านเราคงมีเหตุผลที่ต่างออกไป
ดึกแล้ว...ฉันและสมาชิกร่วมทริป ไปนอนก่อนนะ