เหนื่อยกับใจคน

เคยมั้ยคะที่หลายครั้งไม่รู้สึกอยากคบใครแล้ว อยากให้เหลือตัวเองคนเดียวในโลกที่ไม่มีคนรู้จัก ทุกคนเฟรนลี่กับเราไม่ว่าหญิงหรือชาย ทุกคนเท่าเทียมไม่ลำเอียง เหมือนในโลกนี้คนจะลำเอียงกันเยอะนะคะ อยากแบบคุยกับใครแล้วเค้าตอบกลับมาบ้าง มันเหนื่อยที่แบบเหมือนเราจะตะโกนอยู่ข้างเดียวจนกลายเป็นเศร้า ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากให้มีเพศ เพราะเหมือนทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเรา จะลำเอียงเข้าข้างตัวเองกันหมดจนไม่มีใครฟังเรา เมื่อตอนเด็กๆเรารู้สึกจะไม่เป็นนะคะแต่ตอนนี้โตขึ้น อะไรๆก็เปลี่ยน เราเข้ากับพ่อแม่ไม่ได้ เข้ากับเพื่อนไม่ได้ เข้ากับทุกคนไม่ได้ แล้วเราว่าเราไม่ได้คิดไปเอง เวลาเปลี่ยน เราโตขึ้น พ่อแม่อาจอยากให้เราเข้มแข็งมากขึ้น แต่ใจเรากลับยังเป็นเด็กอยู่เลย