เราอยากรู้จริงๆ ว่าผู้ชายที่ขี้หึงมากๆ นี่เพราะอะไรคะ แฟนเราเป็นคนขี้หึงมาก จึงอยากรู้ความคิดเห็น เพราะเราเคยถามแฟนเราแล้ว เขาบอกว่าเขาปกติ ใครๆ ก็เป็นแบบบี้ เพราะรักถึงหึง ขอเล่าพื้นฐานนิดนึงเพื่อให้เห็นภาพ
เราอายุ 38 ปี อ้วน (ไม่ได้อ้วนฉุ แต่ก็เกินคำว่าอวบไปเยอะ) หน้าตาถือว่าพอใช้ได้ แต่ติดที่อ้วน (เพื่อนบอกแบบนั้น) หน้าที่การงานดีพอควร (เป็นผู้จัดการบริษัทที่ใหญ่แห่งหนึ่ง) เป็นหม้าย และมีลูกติด 1 คน
เขาอายุน้อยกว่าเรา 4 ปี สูง หล่อ ขาว หน้าตาจัดว่าดีเลยทีเดียว เป็นทหารยศจ่า บวชเรียนตั้งแต่เเป็นเณร แล้วจึงไปสอบเรียนต่อทหาร เป็นหม้าย และมีลูกติด 1 คน เหมือนกัน
จะเห็นว่าโปรไฟล์เราไม่ได้ดีเลิศอะไรเลย ไม่ได้สาว ไม่ได้สวยจนใครๆ เหลียวหลัง และไม่ได้มีท่าทีจะนอกใจเขาแม้แต่น้อย (คบกันมา 3 ปี ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ด้วยอายุและความรับผิดชอบต่างๆ มากมาย มีแต่เขาที่มโนไปเองว่าเรานอกใจ) ในขณะที่เขาเป็นคนที่ดูดี หนุ่ม และมีสาวๆ มาติดพันหลายคน เราก็เคยหึงเขาตามธรรมดาของคนที่คบกัน ซึ่งตอนนี้พอคบกันมานานๆ เราก็ไม่หึงแล้ว รู้นิสัยกันแล้ว แต่เขาสิ ไม่เปลี่ยนเลย ไม่ว่าเราจะพิสูจน์ตัวเองขนาดไหน ยอมขนาดไหน เขาก็ไม่เชื่อใจเราสักที ตอนนี้ยอมรับว่าเหนื่อยมาก
ลองมาดูสิ่งที่เขาหึงเรา แล้วช่วยตัดสินทีว่ามันเกินไปไหม
- เลิกงาน ต้องกลับบ้านทันที ห้ามไปไหน ถึงบ้านแล้วต้องโทรหา แล้วคุยสายอยู่อย่างนั้น ห้ามวาง จนกว่าจะไปอาบน้ำนอน หรือเขาติดงาน บางทีขนาดเขาทำงานก็ยังให้เราถือสายรออยู่แบบนั้น
- เพื่อนทุกคนที่คบ ถ้าเขายังไม่รู้จัก (ทั้งหญิงและชาย) เขาจะไม่อยากให้ไปไหนด้วยเลย จะโมโหทุกครั้งที่มีนัดไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วสุดท้ายก็จบที่ทะเลาะกัน จนเราแทบไม่เหลือเพื่อนคบแล้ว
- ไม่ให้ใส่กางเกงขาสั้น ไม่ให้ใส่กระโปรง (ยาวเท่าหัวเข่าก็ยังบอกสั้น) แต่ด้วยชุดทำงาน มันต้องใส่กระโปรง ก็ทะเลาะกันหลายครั้งเรื่องนี้
- เวลาบริษัทส่งไปอบรม หรือไปทำอะไรก็ตาม เขาจะแสดงออกทันทีว่าไม่พอใจ ถ้าตรงวันหยุดของเขา เขาก็จะตามไปเฝ้า ถ้าไม่ตรงก็ต้อง VDO call รายงานตลอด
- เพื่อนร่วมงาน ไม่เว้นแม้แต่เจ้านาย หรือลูกน้องที่เป็นผู้ชาย ถ้าเขาไม่รู้จัก ถ้ามีงานต้องคุยกันนอกรอบ ไปทานข้าวเที่ยง หรือเย็นด้วยกัน เขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ครั้งนึงมีคนจากบริษัทแม่มา audit เราพาไปเลี้ยงรับรองตามปกติ ก็โมโหถึงขั้นบอกเลิก เคยใช้ไลน์เราไปด่าผู้จัดการอีกสาขาหนึ่งที่เป็นผู้ชายเขาคุยงานกะเรา เป็นเพื่อนกัน นอกจากคุยงานก็มีทักทายไร้สาระประสาเพื่อน แต่ก็โกรธจนถึงขั้นไปขู่ฆ่าเขา ตอนนี้เราก็เลยถูกเพื่อนเลิกคบไปเรียบร้อย หรือบางทีคนจากบริษัทแม่โทรมาเรื่องงาน (หลังเลิกงาน) เขาก็จะชักสีหน้าทันที แล้วก็ซักไซ้ว่าโทรมาทำไมทั้งๆ ที่เราแทบไม่ได้เจอหน้าคนๆ นั้นเลย ส่วนใหญ่ก็โทรประสานงานกันแค่นั้น
- ล่าสุดนี่เป็นเรื่องที่เราหมดความอดทนจริงๆ คือเราได้รางวัลจากบริษัทแม่ เป็นรางวัลจากผลการปฏิบัติตลอดปีทีผ่านมา ได้เป็นเงินจำนวนหลักหลายหมื่น + ทริปไปยุโรป และต้องไปรับรางวัลพร้อมกับร่วมงานกาลาดินเนอร์ แทนที่เขาจะดีใจ หรือแสดงความยินดีกับเรา เขากลับโกรธที่เราต้องไปงานเลี้ยง ทะเลาะกันใหญ่โต นี่ใกล้วันที่จะต้องเดินทางไปต่างประเทศ (ไปประมาณ 7 วัน) เขาถึงกับบอกเราว่า ให้เลิกติดต่อกันไปเลย เขาไม่สบายใจ เขาไม่ชอบ กลับมาเมื่อไรค่อยมาคุยกัน!!!
มันคืออะไรกัน เราถามเขาว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดตลอด 3 ปี มันยืนยันอะไรไม่ได้เลยหรอ เขาไปบ้านเรา พบครอบครัวเรา ไม่มีใครรังเกียจ ทุกคนต้อนรับขับสู้ เราก็ไม่เคยเกเรเหลวไหล วันๆ มุมานะทำแต่งาน แล้วทำไมเขายังไม่เชื่อใจขนาดนี้ เรามานั่งถามตัวเองเป็น 100 ครั้ง ว่าเราทำอะไรพลาดไป ทำไมเขาถึงยังหึงอะไรมากมายนัก ความสำเร็จที่ได้มาจากการทำงาน แทนที่จะชื่นชมยินดี กลับมาโกรธเคืองด้วยเรื่องหึงหวง ทั้งๆ ที่เราทำงานหนักก็เพื่อสร้างอนาคตร่วมกันแท้ๆ
พี่น้องชาว pantip มีความเห็นอย่างไรบ้างคะ เราควรไปต่อ หรือพอแค่นี้
เพิ่มเติมนิดนึง เขาบอกว่าในความคิดเขา ผู้หญิงกับผู้ชายไม่เป็นเพื่อนกัน ไม่ทำงานร่วมกัน เขาไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิง ก็แน่ล่ะสิ เขาบวชเรียนตั้งแต่อายุ 11 จบมาเป็นทารอีก จะเอาผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเพื่อน เราพยายามอธิบายว่า โลกสมัยนี้มันไม่ใช่อยู่ในกะลา ผู้หญิงผู้ชายมันเท่าเทียมกันแล้ว พูดไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยจะเข้าสมองเลย
แฟนขี้หึงขนาดนี้ ทำยังไงดีคะ ไปต่อหรือพอแค่นี้
เราอายุ 38 ปี อ้วน (ไม่ได้อ้วนฉุ แต่ก็เกินคำว่าอวบไปเยอะ) หน้าตาถือว่าพอใช้ได้ แต่ติดที่อ้วน (เพื่อนบอกแบบนั้น) หน้าที่การงานดีพอควร (เป็นผู้จัดการบริษัทที่ใหญ่แห่งหนึ่ง) เป็นหม้าย และมีลูกติด 1 คน
เขาอายุน้อยกว่าเรา 4 ปี สูง หล่อ ขาว หน้าตาจัดว่าดีเลยทีเดียว เป็นทหารยศจ่า บวชเรียนตั้งแต่เเป็นเณร แล้วจึงไปสอบเรียนต่อทหาร เป็นหม้าย และมีลูกติด 1 คน เหมือนกัน
จะเห็นว่าโปรไฟล์เราไม่ได้ดีเลิศอะไรเลย ไม่ได้สาว ไม่ได้สวยจนใครๆ เหลียวหลัง และไม่ได้มีท่าทีจะนอกใจเขาแม้แต่น้อย (คบกันมา 3 ปี ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ด้วยอายุและความรับผิดชอบต่างๆ มากมาย มีแต่เขาที่มโนไปเองว่าเรานอกใจ) ในขณะที่เขาเป็นคนที่ดูดี หนุ่ม และมีสาวๆ มาติดพันหลายคน เราก็เคยหึงเขาตามธรรมดาของคนที่คบกัน ซึ่งตอนนี้พอคบกันมานานๆ เราก็ไม่หึงแล้ว รู้นิสัยกันแล้ว แต่เขาสิ ไม่เปลี่ยนเลย ไม่ว่าเราจะพิสูจน์ตัวเองขนาดไหน ยอมขนาดไหน เขาก็ไม่เชื่อใจเราสักที ตอนนี้ยอมรับว่าเหนื่อยมาก
ลองมาดูสิ่งที่เขาหึงเรา แล้วช่วยตัดสินทีว่ามันเกินไปไหม
- เลิกงาน ต้องกลับบ้านทันที ห้ามไปไหน ถึงบ้านแล้วต้องโทรหา แล้วคุยสายอยู่อย่างนั้น ห้ามวาง จนกว่าจะไปอาบน้ำนอน หรือเขาติดงาน บางทีขนาดเขาทำงานก็ยังให้เราถือสายรออยู่แบบนั้น
- เพื่อนทุกคนที่คบ ถ้าเขายังไม่รู้จัก (ทั้งหญิงและชาย) เขาจะไม่อยากให้ไปไหนด้วยเลย จะโมโหทุกครั้งที่มีนัดไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วสุดท้ายก็จบที่ทะเลาะกัน จนเราแทบไม่เหลือเพื่อนคบแล้ว
- ไม่ให้ใส่กางเกงขาสั้น ไม่ให้ใส่กระโปรง (ยาวเท่าหัวเข่าก็ยังบอกสั้น) แต่ด้วยชุดทำงาน มันต้องใส่กระโปรง ก็ทะเลาะกันหลายครั้งเรื่องนี้
- เวลาบริษัทส่งไปอบรม หรือไปทำอะไรก็ตาม เขาจะแสดงออกทันทีว่าไม่พอใจ ถ้าตรงวันหยุดของเขา เขาก็จะตามไปเฝ้า ถ้าไม่ตรงก็ต้อง VDO call รายงานตลอด
- เพื่อนร่วมงาน ไม่เว้นแม้แต่เจ้านาย หรือลูกน้องที่เป็นผู้ชาย ถ้าเขาไม่รู้จัก ถ้ามีงานต้องคุยกันนอกรอบ ไปทานข้าวเที่ยง หรือเย็นด้วยกัน เขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ครั้งนึงมีคนจากบริษัทแม่มา audit เราพาไปเลี้ยงรับรองตามปกติ ก็โมโหถึงขั้นบอกเลิก เคยใช้ไลน์เราไปด่าผู้จัดการอีกสาขาหนึ่งที่เป็นผู้ชายเขาคุยงานกะเรา เป็นเพื่อนกัน นอกจากคุยงานก็มีทักทายไร้สาระประสาเพื่อน แต่ก็โกรธจนถึงขั้นไปขู่ฆ่าเขา ตอนนี้เราก็เลยถูกเพื่อนเลิกคบไปเรียบร้อย หรือบางทีคนจากบริษัทแม่โทรมาเรื่องงาน (หลังเลิกงาน) เขาก็จะชักสีหน้าทันที แล้วก็ซักไซ้ว่าโทรมาทำไมทั้งๆ ที่เราแทบไม่ได้เจอหน้าคนๆ นั้นเลย ส่วนใหญ่ก็โทรประสานงานกันแค่นั้น
- ล่าสุดนี่เป็นเรื่องที่เราหมดความอดทนจริงๆ คือเราได้รางวัลจากบริษัทแม่ เป็นรางวัลจากผลการปฏิบัติตลอดปีทีผ่านมา ได้เป็นเงินจำนวนหลักหลายหมื่น + ทริปไปยุโรป และต้องไปรับรางวัลพร้อมกับร่วมงานกาลาดินเนอร์ แทนที่เขาจะดีใจ หรือแสดงความยินดีกับเรา เขากลับโกรธที่เราต้องไปงานเลี้ยง ทะเลาะกันใหญ่โต นี่ใกล้วันที่จะต้องเดินทางไปต่างประเทศ (ไปประมาณ 7 วัน) เขาถึงกับบอกเราว่า ให้เลิกติดต่อกันไปเลย เขาไม่สบายใจ เขาไม่ชอบ กลับมาเมื่อไรค่อยมาคุยกัน!!!
มันคืออะไรกัน เราถามเขาว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดตลอด 3 ปี มันยืนยันอะไรไม่ได้เลยหรอ เขาไปบ้านเรา พบครอบครัวเรา ไม่มีใครรังเกียจ ทุกคนต้อนรับขับสู้ เราก็ไม่เคยเกเรเหลวไหล วันๆ มุมานะทำแต่งาน แล้วทำไมเขายังไม่เชื่อใจขนาดนี้ เรามานั่งถามตัวเองเป็น 100 ครั้ง ว่าเราทำอะไรพลาดไป ทำไมเขาถึงยังหึงอะไรมากมายนัก ความสำเร็จที่ได้มาจากการทำงาน แทนที่จะชื่นชมยินดี กลับมาโกรธเคืองด้วยเรื่องหึงหวง ทั้งๆ ที่เราทำงานหนักก็เพื่อสร้างอนาคตร่วมกันแท้ๆ
พี่น้องชาว pantip มีความเห็นอย่างไรบ้างคะ เราควรไปต่อ หรือพอแค่นี้
เพิ่มเติมนิดนึง เขาบอกว่าในความคิดเขา ผู้หญิงกับผู้ชายไม่เป็นเพื่อนกัน ไม่ทำงานร่วมกัน เขาไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิง ก็แน่ล่ะสิ เขาบวชเรียนตั้งแต่อายุ 11 จบมาเป็นทารอีก จะเอาผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเพื่อน เราพยายามอธิบายว่า โลกสมัยนี้มันไม่ใช่อยู่ในกะลา ผู้หญิงผู้ชายมันเท่าเทียมกันแล้ว พูดไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยจะเข้าสมองเลย