การตัดใจเลิกกับใครสักคนที่เราอยากเห็นเขามีความสุขมันยากจังเลยเนาะ

เราพิมพ์ อธิบายให้ทุกคนฟังรอบที่ 10 ที่เราลบ เราคิดว่ามันยากที่จะเข้าใจ ยากที่สัมผัสแต่เราอยากระบาย เอามันออกมา ขอโทษที่อธิบายมันผ่านตัวอักษรไม่ได้ เราไม่อยากให้ใครเจ็บปวดเท่าเรา ไม่อยากให้เสียใจ และจมอยู่กับอะไรที่มีแต่เรื่องลบๆแบบเรา เราตัดสินจบความรัก7ปีเพราะเราคิดว่าเราอยู่กับคนๆนี้ไม่ได้ไปตลอดชีวิต แต่เราต้องมาเรียนรู้โลกกว้าง โลกที่เราไม่รู้เลยว่า เราต้องเจอกับอะไรบ้าง เมื่อเราออกมาใช้ชีวิตอย่างลำพังเราก็เริ่มใช้ชีวิตแบบตัวเองมากขึ้น มันไม่มีอะไรไม่ดีเลย เราขอใช้คำๆนึ่งเลยว่า “เราโชคดีแค่ไหน ที่เราไม่ได้รักใคร” คำนี้เราให้เลยกับคนทุกคนที่ไม่เคยคบหรือมีแฟน ทุกคนจะรู้และเข้าใจว่า การที่เรามีใครและเราต้องเหงา สู้ให้เราอยู่คนเดียวแล้วรู้สึกเหงาดีกว่าการที่เราต้องมีใครคนนึ่งแล้วเราเหงามันเจ็บปวดและทรมานมากกว่า จากที่มีแฟนมาตลอดกินข้าวไปดูหนังเดินห้าง เดินตลาด ไม่เคยเดินคนเดียว ทุกครั้งที่ไม่สบายใจ รำบากใจ มีปัญหาอะไรก็ตามมีแฟนที่คบกันมาคอยรับฟังคอยอยู่ข้างๆ ใช่มันเหมือนจะดีนะ 7ปีเลิกมาได้ยังไง ก่อนหน้านั้นเราเคยเลิกกันมาแล้ว ในช่วงที่เราคบกัน3ปีแรกมันดีแต่วันนึ่งที่เราทั้งคู่เป็นตัวเองมากขึ้นมันโทษใครไม่ได้ ในส่วนตัวเราคิดแค่ว่าในอนาคตเราจะไม่เหนื่อยเรายอมเหนื่อยแค่ตอนนี้ เราจะทำยังไงก็ให้ตัวเองและคนที่อยู่ข้างๆสบาย แต่กลับกลายเป็นเขาที่ทำให้เราเหนื่อย ไม่เข้าใจ ขี้หึ้ง ทุกอย่าง จากที่เราทุ่มเทให้มาก เราก็เริ่มหมดกำลังใจ เราไม่อยากใส่ดีเทลอะไรไปเยอะนะเพราะเราคิดว่าข้อดีของเขาที่มีกับเรามันมากเช่นกัน เลิกมาแล้วไม่ถึงครึ่งปีเราก็ได้เจอกันโดนบังเอิญ แต่เราเองที่เป็นฝ่ายทำใจไม่ได้ที่เจอกันแล้วจะไม่ทักทายแต่เขาไม่เห็นเรา (ในใจมันคิดว่าคนรักกันมา3ปีวันนึ่งกลับต้องไม่รู้จักกันทำใจไม่ได้จริงๆแล้วเราสนิทกับเพื่อนเขา และเพื่อนเขาก็ช่วยให้เรากลับมาคบกัน) และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการทนที่สุดเท่าที่จะทน เรากลับมาคบกันด้วยความที่เราก็ยังระแวงกับเขาอยู่เพราะว่าที่เลิกกันไปประมาณ6เดือน ได้ยินข่าวว่าเขาคบกับคนอื่น และวันที่เราไม่คิดว่าจะเป็นจริงมันมาถึงเมื่อเขาพาคนๆนั้นเข้าบ้านมานอนที่บ้านของเขาเองซึ่งตัวเราเองสนิทสนมกับครอบครัวและที่บ้านเขามาก(เราไม่ได้คิดไปเองหรอกเพราะเราก็ทำธุรกรรมทางการเงินมากมายให้กับพ่อของเขาที่ไว้ใจเรามาก)เรารักและเคารพครอบครัวเขาเหมือนครอบครัวเรา วันที่เราเจอว่าเขาเอาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านคือ วันที่เราโทหาเขาแล้วผู้หญิงคนนั้นรับสาย แล้วบอกกับเราว่า “.....อาบน้ำอยู่” ในใจเราคิดว่า “ ประโยคนี้เราต้องพูดสิ เราต้องพูดกับคนอื่น” แต่ใจเต้นแบบควบคุมไม่ได้แล้วว่าต้องเต้น เราไปที่บ้านเลยเป็นช่วงแรกที่เรากลับมาคุยกัน เราก็มีปัญหากับพี่สาวของเขานิดหน่อยเพราะเราเป็นคนตัดสินใจเลิก พี่สาวคนที่1เขาก็รับไม่ได้นิดหน่อยเลยพยายามทุกอย่างให้น้องชายเขาเลือกผู้หญิงคนนั้น วันเดียวกันที่เรารับสายเราไปที่บ้านเขาแบบไม่ต้องคิดอะไร สุดท้ายเราก็เจอ และเราก็เจอจริงๆ ว่าเขาอยู่ด้วยกัน เป็นวันที่เราผิดหวังจากความรักครั้งแรก ใจสั่นมือสั่น ทำอะไรไม่ถูก แต่เราเป็นพวกที่ไม่ชอบให้ใครเห็นว่าเราอ่อนแอเรานิ่งมาก หลังจากคุยกับพี่สาวคนที่2เขาบอกว่าถ้าเรารักและอยากอยู่กับเขาจริงๆเราต้องเข้าใจแต่ถ้าไม่ก็ไม่ต้องฟังอะไรเลยวันนั้นเราโกรธเราก็พูดว่าพอกันที พร้อมกับซิมโทรศัพท์ที่ปาลงน้ำต่อหน้าพี่สาวคนที่2พร้อมกับเดินกลับไปที่รถและกลับบ้านไป ถึงบ้านด้วยสีหน้าปกติที่เดินเข้าห้องไปร้องไห้จะเป็นจะตายเราจำได้ขึ้นใจ
#ถ้าอยากฟังเราต่อเราจะเราต่อนะ