เป็นกระทู้ระบายเจ้าค่ะ
เรื่องของเราคือ เจอพี่แบบไม่รับความผิดตัวเองเลย...จริงเราก็เจอรองหัวหน้าเป็นแบบนี้นะค่ะ แต่วันนี้ไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่ห่างจากเราสองปี(31)ก็จะเป็นด้วย
ยกตัวอย่างชัด ๆ เช่น แกยืนทำงานยุ แล้วศอกก็ไปชนกับชั้นวางของ แกก็โวยวายบอกให้เรา เอาชั้นวางเลื่อนไปตรงนั้นสิ เนี่ย..มาโดนแขนพี่ เราก็แบบ=*= ชั้นวางมันก็วางยุเฉยๆ มันยุของมันมาหลายปีแล้ว เห็นมันเกือบทุกวัน ยัง ๆ ไปโทษมันอีก
เรื่องวันนี้มีอยู่ว่า....
แบบว่าเซ็งค่ะ พี่รุ่นใหญ่ท่านหนึ่งเค้าถามถึงเอกสารที่เราต้องส่งทุกเดือนค่ะ(ซึ่งเป็นของหลาย ๆ คน แต่เราเป็นคนรวบรวม) เราก็จำได้ว่าให้พี่เอ(นามสมมติ)ไป เนื่องจากเดือนนี้เอกสารของพี่เอไม่ครบ ต้องให้พี่เอเคลียก่อนถึงจะส่งได้ ซึ่งเรายื่นให้ตอนพักกลางวัน แล้วเราก็ไปทำงานต่อเลย ไม่ได้กลับมาดู ปรากฏว่าเอกสารทั้งหมดหายเหลือแต่ของพี่เอคนเดียว พี่รุ่นใหญ่ก็ซักเราว่าเอกสารไปไหน เราเลยไปถามพี่เอเลย ต่อหน้าพี่รุ่นใหญ่เลย พี่เค้าตอบประมาณจำไม่ได้ ไม่ได้ยื่นให้ เราก็บอกยื่นให้นะพี่ คิดในใจถ้าไม่ได้ยื่นให้จริง ทำไมจะเหลือเอกสารของตัวเองคนเดียวล่ะ ตอนนี้เลยได้แต่ทำใจแล้วตามเอกสารใหม่
เซ็งตรงที่พี่เค้าทำเป็นไม่รู้เรื่องนี่แหละ
พี่เอ ในส่วนอื่นก็เป็นคนดีนะค่ะ แต่เรื่องโทษสิ่งต่าง ๆ นู่นนี่นั้น กับการที่พูดอะไรที่ทำให้คนอื่นเค้าเสีย(แบบว่าไม่จริงเนี่ย) แล้วไม่ยอมรับว่าพูดเนี่ยที่เป็นข้อเสียหลัก แบบระบบกลไกการป้องกันตัวทางจิตวิทยาสูงเกินคนปกติหรือป่าว ก็ไม่ทราบได้ หากท่านใดมีข้อเสนอแนะ หรือการรักษา การปฏิบัติตัวอย่างไรแนะนำได้นะค่ะ เพราะต้องทำงานร่วมกันอีกค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องที่พูดอะไรที่ทำให้คนอื่นเค้าเสีย(แบบว่าไม่จริงเนี่ย) แล้วไม่ยอมรับว่าพูดเนี่ย มีเพื่อนผู้ชายท่านหนึ่งเจอกับตัวค่ะ เรียกว่านาย บีค่ะ ตอนเข้ามาใหม่ ๆ นาย บี ชอบปรึกษาเรื่องงานกับพี่เอค่ะ เพราะพี่แกใจดี แลัวตัวบีไปชอบน้องซีที่ทำงานค่ะ ประเด็นคือตอนนั้นทีทำงานเค้ารู้กันหมดว่า บี ชอบ ซียุ แต่ซึยังไม่ออกอาการว่าชอบหรือไม่
ช็อตเด็ดตรงงที่ วันหนึ่ง เอ กับ บีนั่งกินข้าวหันหลังกันยุ คือไม่เห็นกัน จู่ ๆ เอก็บอกกับเพื่อนว่าเนี่ย บีไลน์มาหาแหละ ไอ้บีผู้กินข้าวอยู่ด้านหลังถึงขั้นงง แล้วมองไปโทรศัพท์ตัวเองที่อยู่บนโต๊ะ มือมันถือช้อนส้อมทานข้าวยุ มันนี่งง ยังบอกอีกว่าพี่แกไม่เห็นมันเหรอ มันนั่งกินข้างอยู่ข้างหลังนะ มันช็อต หลังจากนั้นมันไม่กล้าติดต่อไลน์ถามงานกับพี่เออีกถ้าไม่จำเป็น เพราะมันบอกว่ากลัวซึจะเข้าใจมันผิด 
มาระบายกัน..เมื่อเจอพี่ที่ทำงานแบบไหนกันบ้างค่ะ
เรื่องของเราคือ เจอพี่แบบไม่รับความผิดตัวเองเลย...จริงเราก็เจอรองหัวหน้าเป็นแบบนี้นะค่ะ แต่วันนี้ไม่คิดว่ารุ่นพี่ที่ห่างจากเราสองปี(31)ก็จะเป็นด้วย
ยกตัวอย่างชัด ๆ เช่น แกยืนทำงานยุ แล้วศอกก็ไปชนกับชั้นวางของ แกก็โวยวายบอกให้เรา เอาชั้นวางเลื่อนไปตรงนั้นสิ เนี่ย..มาโดนแขนพี่ เราก็แบบ=*= ชั้นวางมันก็วางยุเฉยๆ มันยุของมันมาหลายปีแล้ว เห็นมันเกือบทุกวัน ยัง ๆ ไปโทษมันอีก
เรื่องวันนี้มีอยู่ว่า....
แบบว่าเซ็งค่ะ พี่รุ่นใหญ่ท่านหนึ่งเค้าถามถึงเอกสารที่เราต้องส่งทุกเดือนค่ะ(ซึ่งเป็นของหลาย ๆ คน แต่เราเป็นคนรวบรวม) เราก็จำได้ว่าให้พี่เอ(นามสมมติ)ไป เนื่องจากเดือนนี้เอกสารของพี่เอไม่ครบ ต้องให้พี่เอเคลียก่อนถึงจะส่งได้ ซึ่งเรายื่นให้ตอนพักกลางวัน แล้วเราก็ไปทำงานต่อเลย ไม่ได้กลับมาดู ปรากฏว่าเอกสารทั้งหมดหายเหลือแต่ของพี่เอคนเดียว พี่รุ่นใหญ่ก็ซักเราว่าเอกสารไปไหน เราเลยไปถามพี่เอเลย ต่อหน้าพี่รุ่นใหญ่เลย พี่เค้าตอบประมาณจำไม่ได้ ไม่ได้ยื่นให้ เราก็บอกยื่นให้นะพี่ คิดในใจถ้าไม่ได้ยื่นให้จริง ทำไมจะเหลือเอกสารของตัวเองคนเดียวล่ะ ตอนนี้เลยได้แต่ทำใจแล้วตามเอกสารใหม่
เซ็งตรงที่พี่เค้าทำเป็นไม่รู้เรื่องนี่แหละ
พี่เอ ในส่วนอื่นก็เป็นคนดีนะค่ะ แต่เรื่องโทษสิ่งต่าง ๆ นู่นนี่นั้น กับการที่พูดอะไรที่ทำให้คนอื่นเค้าเสีย(แบบว่าไม่จริงเนี่ย) แล้วไม่ยอมรับว่าพูดเนี่ยที่เป็นข้อเสียหลัก แบบระบบกลไกการป้องกันตัวทางจิตวิทยาสูงเกินคนปกติหรือป่าว ก็ไม่ทราบได้ หากท่านใดมีข้อเสนอแนะ หรือการรักษา การปฏิบัติตัวอย่างไรแนะนำได้นะค่ะ เพราะต้องทำงานร่วมกันอีกค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้