ถามตรงๆให้หายข้องใจหรือควรเก็บไว้ให้เป็นหนามตำใจชั่วชีวิต

เพื่อนเราชอบคนคนหนึ่ง และรู้ดีว่าเขาคนนั้นไม่ชอบเพื่อนเรา แต่ว่าเพราะชอบมากการกระทำหลายๆ อย่างจึงทำให้อีกฝ่ายรู้สึกได้ แต่วันนึงเพื่อนเราสติหลุดเพ้อในโซเซียล (ไม่มีใครเห็นนอกจากคนนั้น) ทำให้อีกฝ่ายรู้ได้ว่าเพื่อนเราแอบชอบ ทีนี้คนนั้นเลยหลบเพื่อนเราตลอด เพื่อนเราก็รู้ แต่ก็คิดว่าอีกสักพักคงจะดีขึ้น เพราะนอกโลกโซเซียลก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร ยังคงทำตัวปกติ แล้วคนนั้นก็ย้ายที่ทำงานไป จากที่เคยคุยกันบ้าง  ตอนแรกๆ ก็มีมากดถูกใจในเฟสบ้าง ต่อมาก็หายไปเลย สองสามวันก่อนเป็นวันเกิดเพื่อนเรา แต่คนนั้นไม่โพสอวยพรให้เลย แต่เขารู้นะเพราะว่าคนในกรุ๊ปไลน์เขาอวยพรให้ และระหว่างนั้นก็มีคนทักคนที่เพื่อนเราชอบ เขาก็ตอบคนที่ทักนะ แต่ไม่อวยพรให้เพื่อนเราเลย เพื่อนเราตอนนี้เอาแต่ร้องให้ (ที่ผ่านมาเพื่อนเราทำดีมากๆ กับคนนี้มาตลอด วันเกิด วันสำคัญอะไร ดูแลตลอด และคนนั้นก็กับคนอื่นก็อวยพรให้ตลอดๆ แต่กลับยกเว้นเพื่อนเราคนนี้คนเดียวเลย)
          ทีนี้เพื่อนเราตอนนี้แย่มาก เราอยากให้มันตัดใจ แต่มันก็นะ รักเขาะหลือเกิน เราอยากถามว่าเพื่อนเราควรถามเขาไปตรงๆ เลยไหมว่ารังเกียจเพื่อนเราขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่อยากคบเป็นเพื่อนเหมือนเดิมแล้วใช่ไหม เพื่อนเรามันจะได้เจ็บสุดๆ แล้วหยุดไปเลย หรือว่าจะปล่อยให้มันเป็นหนามตำใจอยู่อย่างนี้ เพราะว่าถึงจะย้ายที่ทำงานไป ไม่นานก็คงจะได้เจอกันอีก เพราะแค่ย้ายที่ทำงานแต่ยังอยู่ในบริษัทเดียวกัน ไม่นานก็ต้องมาเจอกันจนได้ เราเห็นเพื่อนเราประเดี๋ยวก็แก้ตัวให้เขา ประเดี๋ยวก็ร้องให้ตัดพ้อน้อยอกน้อยใจที่เขาทำเหมือนรังเกียจ สงสารนะ แต่ไม่กล้าตัดสินใจให้มัน กลัวพลาดไง ขอความเห็นด้วยได้ไหมคะ