เรากับแฟนคบกันมาได้2ปีกว่า ช่วง2ปีแรกคือโอเคมาก แฮปปี้มาก แต่ช่วงหลังๆมานี้ เราเริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมกับเค้า คงเพราะเราเป็นพวกเก็บความรู้สึกด้วยหรือเปล่าไม่รู้ พอมันเจออะไรๆที่เสียความรู้สึกมากๆ มัน้หมือนแยากที่จะหยุด ไม่อยากไปต่อกันอีก ยิ่งเค้ายิ้งให้ความสำคัญกับคนอื่นสิ่งอื่น จากเมื่อก่อนที่เค้าให้เราเป็นที่1ในทุกๆเรื่อง แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเรากลายไปเป็นที่เท่าไหร่ในความคิดของเค้า
จากที่เคยเที่ยวด้วยกัน ตอนนี่เค้าก็ไปกับเพื่อนกับที่ทำงาน
เวลาที่เราชวนไปกินข้าวนอกบ้าน เค้าก็จะบอกว่า ยังไม่มีเงินเลย เอาเขเาบช.ออมหมดแล้ว แต่กลับกัน เคเากลับมีเงินซื้อบัตรคอนเสิร์ตให้เพื่อนๆเค้าได้
จากที่ทำอะไรไปไหนบอกตลอด เดี๋ยวนี้เราจะรู้เองจากการเช็คอินในเฟสของเค้า
และที่ทำให้เรานอยด์ที่สุดก็คือ เวลาเราอยากไปเที่ยวไหนกับเพื่อน เค้าจะไม่ยอมเด็ดขาดต้องมีเค้าไปด้วยถ้าเค้าไม่ได้ไปเราก็ไม่ได้ไป แต่เวลาเค้าไปไหนกับเพื่อนกลับกันที่ไม่เคยคิดจะเอ่ยปากชวนเราเลยสักครั้งเดียว ไม่ก็ชวนแบบปุบปับ
บางทีเราเก็บความน้อยใจพวกนี้ไว้มากๆมันยิ่งกัดกร่อนความรู้สึกของเราในตอนนี้ มันทำให้เราไม่อยากที่จะไปต่อกับเค้าเลย การกระทำของเค้าทำให้ความรู้สึกเราเปลี่ยนไป เราเลยตัดสอนใจขอเลิก แต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยเราไป ให้ปรับตัวเข้าหากัน เราก็โอเค "ปรับก็ปรับวะ" เสียดายเวลาเหมือนกัน
แต่สุดท้ายเค้าก็ยังทำไอ้เรื่องพวกนี้ซ้ำๆ ไม่คิดที่จะเปลี่ยน พอเราพูดเค้าก็บอกว่าเรามีคนอื่นหรือเปล่า ทำไมจ้องแต่จะขอเลิก จริงๆเราไม่ได้มีใครนะ แต่ไม่อยากทำให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์มากกว่า
ครั้งนึง เราเคยหายไปเลย ตัดการติดต่อจากเค้า เค้าก็ให้แม่มาคุยกับแม่เรา ด้วยความที่เกรงใจผู้ใหญ่ เราก็ต้องยอมกลับไป ในใจก็แอบคิดนะ หรือกูจะเลวไปเลยดีวะ มีคนอื่นคบซ้อนอะไรไปเลย มันจะได้ตัดคนคนนี้ขาดซักที ไม่ต้องมาทนมาฝืนอยู่แบบนี้ เราเคยคิดถึงขั้นว่าให้เราตายหนีจากเค้าไปเลยดีกว่าไหม แต่อีกแว้บนึงในใจคือ แล้วพ่อแม่เราใครจะดูแล
แล้วก็ต้องทนต่อไป...
#เราแค่มาระบายนะ #มันอัดอั้นมากจริงๆ
เธอไม่ยอมปล่อยหรือฉันไม่ยอมไป ?
จากที่เคยเที่ยวด้วยกัน ตอนนี่เค้าก็ไปกับเพื่อนกับที่ทำงาน
เวลาที่เราชวนไปกินข้าวนอกบ้าน เค้าก็จะบอกว่า ยังไม่มีเงินเลย เอาเขเาบช.ออมหมดแล้ว แต่กลับกัน เคเากลับมีเงินซื้อบัตรคอนเสิร์ตให้เพื่อนๆเค้าได้
จากที่ทำอะไรไปไหนบอกตลอด เดี๋ยวนี้เราจะรู้เองจากการเช็คอินในเฟสของเค้า
และที่ทำให้เรานอยด์ที่สุดก็คือ เวลาเราอยากไปเที่ยวไหนกับเพื่อน เค้าจะไม่ยอมเด็ดขาดต้องมีเค้าไปด้วยถ้าเค้าไม่ได้ไปเราก็ไม่ได้ไป แต่เวลาเค้าไปไหนกับเพื่อนกลับกันที่ไม่เคยคิดจะเอ่ยปากชวนเราเลยสักครั้งเดียว ไม่ก็ชวนแบบปุบปับ
บางทีเราเก็บความน้อยใจพวกนี้ไว้มากๆมันยิ่งกัดกร่อนความรู้สึกของเราในตอนนี้ มันทำให้เราไม่อยากที่จะไปต่อกับเค้าเลย การกระทำของเค้าทำให้ความรู้สึกเราเปลี่ยนไป เราเลยตัดสอนใจขอเลิก แต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อยเราไป ให้ปรับตัวเข้าหากัน เราก็โอเค "ปรับก็ปรับวะ" เสียดายเวลาเหมือนกัน
แต่สุดท้ายเค้าก็ยังทำไอ้เรื่องพวกนี้ซ้ำๆ ไม่คิดที่จะเปลี่ยน พอเราพูดเค้าก็บอกว่าเรามีคนอื่นหรือเปล่า ทำไมจ้องแต่จะขอเลิก จริงๆเราไม่ได้มีใครนะ แต่ไม่อยากทำให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์มากกว่า
ครั้งนึง เราเคยหายไปเลย ตัดการติดต่อจากเค้า เค้าก็ให้แม่มาคุยกับแม่เรา ด้วยความที่เกรงใจผู้ใหญ่ เราก็ต้องยอมกลับไป ในใจก็แอบคิดนะ หรือกูจะเลวไปเลยดีวะ มีคนอื่นคบซ้อนอะไรไปเลย มันจะได้ตัดคนคนนี้ขาดซักที ไม่ต้องมาทนมาฝืนอยู่แบบนี้ เราเคยคิดถึงขั้นว่าให้เราตายหนีจากเค้าไปเลยดีกว่าไหม แต่อีกแว้บนึงในใจคือ แล้วพ่อแม่เราใครจะดูแล
แล้วก็ต้องทนต่อไป...
#เราแค่มาระบายนะ #มันอัดอั้นมากจริงๆ