ฝากรัก

ฝากสายน้ำไหลถึง............ ฝากลมบอก..........ฉันเหงา ฝากฝนช่วยพรม........เบาๆ ฝากรักแนบเนาข้างกายและใจ ในช่วงนี้คงไม่มีอะไรที่จะฉุดรั้งพลังแห่งความสุขสมอุราพาเพลินเจริญอาหารสำราญราษฎร์ ฟาดเข้าให้แล้

เธอเป็นคนทำงาน วัยทำงาน สมองควรจะปลอดโปร่ง โล่ง สบาย จิตใจแจ่มใส ไม่มารับรู้อะไรกวนใจ แต่ฉันก็ดองมาหลายวันแล้วเหมือนกัน เลยเล่าให้มันจบ ๆ ผ่าน ๆ ไป 1. ช่วงที่ผ่านมา ที่ไม่ได้ตั้งกระทู้รายงาน ฉันตัดเธ

สวัสดีค่ำคืนวันอังคารค่ะ อยากจะลืม ใครสักคน เมื่อหยาดฝน พร่างพรมพริ้วมา สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา กลับไปคิดถึงครา แรกที่เราพบกัน... มรสุมที่หาดสีทอง นำเราสอง ให้ปองรักกัน ฟ้าคำรามเธอก

คงความคิดถึง หากทว่าความเศร้าลึกลึกนั้น ยังคงมีเธออยู่ข้างในฉัน ห้วงแห่งฝันวันนั้นวันเก่าเก่า แสงแรเงาจางจางตามกันมา ไม่ได้ตั้งใจจำไม่ทำฝืน หรือขัดขืนดื้อดึงคะนึงเฝ้า ณ ตรงนี้ ที่วันหนึ่ง&

มีคืนหนึ่ง หลังเลิกงานฉันขับรถไปหาพัฒน์เหมือนเคย ตอนนั้นเป็นช่วงปลายฝน ลมเย็น ๆ พัดมาเรื่อยจนเสื้อคลุมบาง ๆ เอาไม่อยู่ หน้าคลินิก Gwellness ที่เราชอบนั่งกัน ไฟสีอุ่นถูกเปิดไว้เหมือนเดิม กลิ่นสมุนไพรลอ

ใจหนึ่งซ่อนคำขวัญ อีกใจนั้นกลับพลันไหว กี่ถ้อยที่เอ่ยไป กลับกลายเป็นสายลมลา เคยเผลอทำเธอช้ำ ทั้งที่ย้ำอย่าพูดพา คำหนึ่งหลุดออกมา กลายเป็นหนามแทงใจตน ฝากถ้อยร้อยคำซื่อ แทนใจดื้อที่เคยหล่น ขอโทษด้วยใจ

🌸​ตอนที่ 3 : ความจริงที่ไม่เคยปรานีใคร เช้าวันถัดมา ฉันตัดสินใจไปหาเขาที่ห้อง ไม่ใช่เพราะอยากจับผิด แต่เพราะอยากรู้ ว่าเรายังพอเหลืออะไรให้รักษาไหม กุญแจหมุนเปิดออกอย่างง่ายดาย และสิ่งแรกที่ฉันเห็น