ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนว่า กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม ผมอยากขอคำแนะนำจากหลายๆความเห็นเกี่ยวกับปัญหาที่ผมเจออยู่ตอนนี้ และผมก็คิดว่าหลายคนก็เคยเจอเหมือนเรื่องที่ผมจะเล่าและขอคำปรึกษาดังต่อไปนี้
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึ่ง เรียนจบมหาลัย ป.ตรี ทั่วไปไม่ได้มีไรโดดเด่น จบมาก็ทำงาน หลายต่อหลายที่ เพื่อค้นหาตัวเองอยู่พักนึ่ง จนวันนึ่งเริ่มคิดว่าไม่ได้ล่ะต้องหางานทางด้านที่เรียนมาและถนัด ก็ไปสมัครบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งก็ได้เข้าทำงาน ด้วยเงินเดือนหมื่นต้นๆ ก็นัดเริ่มงาน
วันแรกที่เข้ามาทำงานความรู้สึกผมไม่อยากทำแล้วไม่อยากอยู่ แต่...ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงิน เลยต้องลองดู ในความรู้สึกที่เข้ามาคือทุกคนปกติแต่มีผู้หญิงคนนึ่ง ผมรู้สึกไม่ถูกชะตากับคนคนนี้เลย ถึงแม้ว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน ไม่เคยคุยกัน แต่ผมรู้สึกไม่ชอบ ผญ คนนี้เอาซะเลย ในใจถึงขั้นเกลียด แต่ก็ไม่รู้เกลียดเขาทำไมเขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้
หลังจากทำงานมาได้ 1 เดือน รู้สึกทนไม่ไหว เพราะทั้งแผนกมีแต่ ผญ แล้ว โคตรขี้นินทา ไม่ว่าผมจะทำอะไร ขยับตัวไปไหน เลิกงานเร็ว หรือ ออกความเห็นอะไรใดๆก็แล้วแต่ พวกเทอจะไม่ชอบในสิ่งที่ผมเสนอเลย แม้แต่การแต่งตัวของผมก็ยังเป็นเรื่องที่พวกเทอเอามานินทาได้ เช่น ผมแต่งตัวเสื้อเชิด เกงสแล็ค ก็หาว่าผมแต่ตัวดูดีมีขาติตระกูล เป็นผู้บริหารรึไง หรือ ผมใส่เกงยีน ก็หาว่าไม่สุภาพ บางทีใส่สูทไปประชุมก็หาว่าผมเหมือน อบต. ผู้ใหญ่บ้าน บ้างหละ คือ... ผมไม่เข้าใจว่าผมไปทำไรให้พวกเขา ทั้งที่ผมพยายามอยู่ของผมไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไร แล้วอีกอย่าง พนักงานที่เข้ามาใหม่ๆ ผมก็จะชวนคุย ชวนกินข้าว เค้าก็หาว่าผมหาพวก เค้าก็เป่าหูให้ไปอยู่ในกลุ่มไลน์ลับๆของพวกเทอ
ผมเคยคิดจะลาออกแต่มันก็เป็นงานที่ผมชอบด้วย ถึงแม้เงินไม่ได้เยอะ ผมบอกตัวเองเสมอว่า เราต้องอยู่กับเขาให้ได้ แต่มันเหมือนเราต้องยอมเขาทุกอย่าง บางทีก็เกือบหลุดทนไม่ไหวเหมือนกันนะคับ แต่สติที่คิดว่าผลที่จะตามมาจะเกิดอะไรบ้าง ผมก็ต้องยอม
*** ผมอยากจะถามพี่ๆที่มีประสบการณ์ ว่า ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ พี่รับมือยังไงกันคับ *** ช่วยผมที!!
อ๊อ!! อีกอย่างเวลาเงินเดือนออกผมไม่มีเพื่อนสังสรรค์เลย ไปนั่งกินเบียร์คนเดียว ฟังเพลงคนเดียว ชีวิตผม
ไม่มีคนคบเลยหว่ะ 555
ขอบคุณที่ทนอ่านครับ
** เด็กหนุ่ม ผู้โดดเดี่ยว **
อึดอัดกับเพื่อนร่วมงาน
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึ่ง เรียนจบมหาลัย ป.ตรี ทั่วไปไม่ได้มีไรโดดเด่น จบมาก็ทำงาน หลายต่อหลายที่ เพื่อค้นหาตัวเองอยู่พักนึ่ง จนวันนึ่งเริ่มคิดว่าไม่ได้ล่ะต้องหางานทางด้านที่เรียนมาและถนัด ก็ไปสมัครบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งก็ได้เข้าทำงาน ด้วยเงินเดือนหมื่นต้นๆ ก็นัดเริ่มงาน
วันแรกที่เข้ามาทำงานความรู้สึกผมไม่อยากทำแล้วไม่อยากอยู่ แต่...ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงิน เลยต้องลองดู ในความรู้สึกที่เข้ามาคือทุกคนปกติแต่มีผู้หญิงคนนึ่ง ผมรู้สึกไม่ถูกชะตากับคนคนนี้เลย ถึงแม้ว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน ไม่เคยคุยกัน แต่ผมรู้สึกไม่ชอบ ผญ คนนี้เอาซะเลย ในใจถึงขั้นเกลียด แต่ก็ไม่รู้เกลียดเขาทำไมเขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้
หลังจากทำงานมาได้ 1 เดือน รู้สึกทนไม่ไหว เพราะทั้งแผนกมีแต่ ผญ แล้ว โคตรขี้นินทา ไม่ว่าผมจะทำอะไร ขยับตัวไปไหน เลิกงานเร็ว หรือ ออกความเห็นอะไรใดๆก็แล้วแต่ พวกเทอจะไม่ชอบในสิ่งที่ผมเสนอเลย แม้แต่การแต่งตัวของผมก็ยังเป็นเรื่องที่พวกเทอเอามานินทาได้ เช่น ผมแต่งตัวเสื้อเชิด เกงสแล็ค ก็หาว่าผมแต่ตัวดูดีมีขาติตระกูล เป็นผู้บริหารรึไง หรือ ผมใส่เกงยีน ก็หาว่าไม่สุภาพ บางทีใส่สูทไปประชุมก็หาว่าผมเหมือน อบต. ผู้ใหญ่บ้าน บ้างหละ คือ... ผมไม่เข้าใจว่าผมไปทำไรให้พวกเขา ทั้งที่ผมพยายามอยู่ของผมไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไร แล้วอีกอย่าง พนักงานที่เข้ามาใหม่ๆ ผมก็จะชวนคุย ชวนกินข้าว เค้าก็หาว่าผมหาพวก เค้าก็เป่าหูให้ไปอยู่ในกลุ่มไลน์ลับๆของพวกเทอ
ผมเคยคิดจะลาออกแต่มันก็เป็นงานที่ผมชอบด้วย ถึงแม้เงินไม่ได้เยอะ ผมบอกตัวเองเสมอว่า เราต้องอยู่กับเขาให้ได้ แต่มันเหมือนเราต้องยอมเขาทุกอย่าง บางทีก็เกือบหลุดทนไม่ไหวเหมือนกันนะคับ แต่สติที่คิดว่าผลที่จะตามมาจะเกิดอะไรบ้าง ผมก็ต้องยอม
*** ผมอยากจะถามพี่ๆที่มีประสบการณ์ ว่า ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ พี่รับมือยังไงกันคับ *** ช่วยผมที!!
อ๊อ!! อีกอย่างเวลาเงินเดือนออกผมไม่มีเพื่อนสังสรรค์เลย ไปนั่งกินเบียร์คนเดียว ฟังเพลงคนเดียว ชีวิตผม
ขอบคุณที่ทนอ่านครับ
** เด็กหนุ่ม ผู้โดดเดี่ยว **