คนที่ใช้ชีวิตคนเดียวและเป็นที่พึ่งของคนอื่น ดูแลตัวเองตอนทุกข์ใจมากๆยังไงคะ

แม่เราป่วยหนักค่ะ
2สัปดาห์ที่ผ่านมา นอน CCU ตลอด
เราดูแลแม่แบบใกล้ชิดเข้าปีที่3แล้วค่ะ
ท่านก็เข้าๆออกๆ รพ ตลอด3ปีที่เริ่มป่วย
แม่เราเคยเป็น working woman พ่อเราเสียตั้งแต่เราเด็ก
แม่เลี้ยงเรากับพี่ชาย คนเดียวค่ะ ท่านไม่แต่งงานใหม่
พอตัวเองป่วย เดินไม่ได้ ช่วยเหลือตัวเองลำบาก
แม่ก็เริ่มทำร้ายตัวเอง เพราะรู้สึกแย่ที่แม่เป็นภาระเรา

ตอนนี้เราแย่มากเลยค่ะ
ทุกวันตอนเช้า เที่ยง เย็น เราแวะไปหาแม่ที่ รพ
วันหยุดก็นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง ทุกครั้งที่เจอกัน แม่ร้องไห้ตลอด
บางวันหัวใจแม่ไม่ปกติ อาการไม่ดี เราแทบจะเดินไม่ไหว
เราเข้าใจว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมชาติค่ะ
เราพยายามทำใจยอมรับ แต่มันยังทำไม่ได้สักที

ปัญหาคือ เราไม่กล้าเล่าหรือระบายให้เพื่อนหรือญาติฟัง
เพราะเรามองว่าทุกคนมีปัญหาของตัวเอง เราเกรงใจ
โดยปกติ เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ญาติๆ ชอบมาปรึกษาปัญหากับเรา
มาเล่า มาบ่น พอสบายใจแล้วเค้าก็ไป
เราเป็นคนอารมณ์ดีค่ะ เราชอบทำให้คนอื่นยิ้ม
เวลาใครไม่สบายใจ เราเลยเป็นตัวเลือกที่ทุกคนจะคิดถึง
จนบางที ถ้าเรารู้สึกแย่มากๆ เราต้องสั่งตัวเอง
ประมาณว่า ห้ามร้องไห้ ต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ

เราจัดการตัวเองตอนแย่ๆ ด้วยการออกกำลังการ
ฝึกสมาธิ สวดมนตร์ เพื่อให้ตัวเองนิ่งขึ้น
หรือมาอ่านพันทิปเพื่อให้ตัวเองหลุดจากเรื่องตัวเอง มาสนใจเรื่องอื่นๆ
แต่บางที เราก็ไม่ไหวจริงๆค่ะ ยิ่งช่วงนี้ ร้องไห้บนแท้กซี่ทุกวันเลย
ใครแนะนำอะไรเราได้บ้างคะ เราอยากเข้มแข็งให้มากกว่านี้
ให้แม่เห็นหน้าเราแล้วรู้สึกดี อยากอยู่กับเราไปอีกนานๆ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ