ต่อให้นายหายไปก็ไม่มีใครสน

เล่าเรื่องเฉยๆ ระบาย
เผื่อมีใครหลงเข้ามาอ่าน แล้วรับรู้ว่า ผู้ชายดีๆ ไม่ได้มีแค่ในหลุมศพหรือในนิยาย (ไม่ได้อวยตัวเองเพราะมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้มีดีพร้อมทุกอย่าง)

ทำดีแทบตายก็ไม่ได้ใจเธอ เชื่อว่าหลายคนก็เป็น ก็เจอ ก็ผ่าน มันไปได้ แต่ผมยังผ่านไม่ได้ 3 ปีมาแล้ว ได้แต่เพ้อไปวันๆ กับตัวเอง

เธอจากผมไปหาคน "เก่า" ที่เข้ามาทีหลังผม กลับไปร้องไห้ทุกวัน ยิ้มรับความทุกข์ทุกวัน ทะเลาะกันเกือบทุกวัน เพราะเธอเป็นไม้แข็งและคนเก่าก็เป็นไม่แข็ง ไม่มีใครยอมใคร แต่เธอก็ยอมทนเพราะเธอรักคน เก่า มาก เหมือนผมที่รักเธอมาก ยอมทำอะไรทุกอย่างเพื่อเธอ

ผมไม่ได้รอเธอกลับมา เพราะเธอไม่ได้จากไปไหน ผมยังเดินตามเธอไปทุกก้าวย่าง แต่ห่างกันหนึ่งก้าว แอบดีใจเวลาผมทักไปแล้วเธอตอบ แอบดีใจที่เห็นเธอมีความสุข แอบเสียใจเวลารู้ว่าเธอทุกข์เพราะคนที่เธอรัก

เพียงอยากบอกว่า "หันหลังกลับมาเธอจะเจอฉันที่รักเธอมากกว่าใครยืนอยู่ใกล้ๆเธอเสมอ" ยินดีต้อนรับกลับเสมอ

"รักนะครับ"
"คิดถึงนะครับ"
"ห่วงนะครับ"

รู้ว่าเธอรับรู้แต่ไม่ใส่ใจ