คือเรามีเพื่อนที่สนิทอยู่คนนึง เรารู้สึกอึดอัดหรือไม่ก็ไม่สะดวกใจเวลาอยู่ด้วยกันหรือคุยด้วยบางครั้ง มันมีอยู่2ประเด็น
1.เพื่อนเราเป็นคนขี้งอน อะไรนิดอะไรหน่อยก็ขี้งอน งอนทั้งที่เราคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด สมมุติว่ามันถามเราว่าอันนี้สวยมั้ย
เราตอบว่าสวย / ไม่สวย คือคำตอบไม่ตรงใจมันมันก็จะวอนเเล้วอ่ะ บางทีก็เราไปตัดพ้อลงเฟสบุ๊ค รอมาง้อ ต้องหายเองใช่ปะ อะไรประมาณนี้อ่ะ คือเราก็คิดนะว่าเเบบ...นี่กูผิดหรอวะ เเล้วมันเราให้เรารู้สึกอึดอัดใจบางครั้งอ่ะ ทำไมเราต้องง้อ หรือต้องมาอะไรที่เราไม่ผิดด้วย ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยง้อนะ คือมันเริ่มเยอะไปจนเราเริ่มคิดอ่ะ เเล้วบางทีงอนเราเรายังไม่รู้เรื่องเลยว่างอน เเบบสมมุติคุยกันในไลน์เเบบเนี้ยอยุ่ดีๆก็ตอบปัดๆ อยู่ดีๆก็ตอบประชดประชัน อยู่ดีๆก็ด่า คืองงมากๆ
2.ชอบตะหวาด อะไรไม่พอใจก็ตะหวาดเสียงดัง คือบางครั้งพูดดีๆก็ได้ เรารู้สึกเหมือนเป็นที่รองรับอารมณ์อะไรสักอย่าง จนบางทีทำให้เรารู้สึกเกรงใจไม่กล้าที่จะพูดหรือถามอะไรเลย เรารู้ว่าความเกรงใจถึงเป็นเพื่อนสนิทก็ต้องมี เเต่อันนี้มันคนละฟิลอ่ะ จะยืมโทรศัพท์โทรหาเเม่เรายังไม่กล้ายืมเลย จะยืมปากกาก็ไม่อยากยืม
นี่ก็เป็นเเค่เบื้องต้นที่เรารู้สึก จะว่าเราที่มาเผาเพื่อนก็ได้ จะบอกว่าทำไมไม่คุยเเบบเปิดใจก็ได้ เเต่ถ้าอยู่ในจุดนี้ไม่ง่ายเลยที่จะพูดออกไปเเบบเปิดใจ
จนบางทีเราเริ่มคิดว่าเป็นเพื่อนกันต้องรู้สึกอึดอัดใจเเบบนี้หรอ จะให้เลิกคบก็ไม่ง่ายหรอก รู้ว่าทำอะไรไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้เลยเอามาระบายแบบสาธารณะ
คือถ้าเป็นเเบบนี้บางครั้งมันก็อาจเป็นเรื่องธรรมดาของเพื่อนกัน เเต่อันนี้เราว่ามันบ่อยไปหน่อย
ปล.ไม่ใช่มันไม่มีดีนะ มันก็มีดีเเหละเวลาที่อยู่ด้วยกัน เเต่อันนี้แค่มาเล่าที่เรารู้สึกเฉยๆ
ปล.2 ที่เอามาตั้งเป็นกระทู้คำถามเพราะกระทู้พูดคุยเรายังไม่ได้ยืนยันบัตรประจำตัวประชาชน
เคยรู้สึกอึดอัดใจเวลาอยู่กับเพื่อนมั้ย?
1.เพื่อนเราเป็นคนขี้งอน อะไรนิดอะไรหน่อยก็ขี้งอน งอนทั้งที่เราคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด สมมุติว่ามันถามเราว่าอันนี้สวยมั้ย
เราตอบว่าสวย / ไม่สวย คือคำตอบไม่ตรงใจมันมันก็จะวอนเเล้วอ่ะ บางทีก็เราไปตัดพ้อลงเฟสบุ๊ค รอมาง้อ ต้องหายเองใช่ปะ อะไรประมาณนี้อ่ะ คือเราก็คิดนะว่าเเบบ...นี่กูผิดหรอวะ เเล้วมันเราให้เรารู้สึกอึดอัดใจบางครั้งอ่ะ ทำไมเราต้องง้อ หรือต้องมาอะไรที่เราไม่ผิดด้วย ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยง้อนะ คือมันเริ่มเยอะไปจนเราเริ่มคิดอ่ะ เเล้วบางทีงอนเราเรายังไม่รู้เรื่องเลยว่างอน เเบบสมมุติคุยกันในไลน์เเบบเนี้ยอยุ่ดีๆก็ตอบปัดๆ อยู่ดีๆก็ตอบประชดประชัน อยู่ดีๆก็ด่า คืองงมากๆ
2.ชอบตะหวาด อะไรไม่พอใจก็ตะหวาดเสียงดัง คือบางครั้งพูดดีๆก็ได้ เรารู้สึกเหมือนเป็นที่รองรับอารมณ์อะไรสักอย่าง จนบางทีทำให้เรารู้สึกเกรงใจไม่กล้าที่จะพูดหรือถามอะไรเลย เรารู้ว่าความเกรงใจถึงเป็นเพื่อนสนิทก็ต้องมี เเต่อันนี้มันคนละฟิลอ่ะ จะยืมโทรศัพท์โทรหาเเม่เรายังไม่กล้ายืมเลย จะยืมปากกาก็ไม่อยากยืม
นี่ก็เป็นเเค่เบื้องต้นที่เรารู้สึก จะว่าเราที่มาเผาเพื่อนก็ได้ จะบอกว่าทำไมไม่คุยเเบบเปิดใจก็ได้ เเต่ถ้าอยู่ในจุดนี้ไม่ง่ายเลยที่จะพูดออกไปเเบบเปิดใจ
จนบางทีเราเริ่มคิดว่าเป็นเพื่อนกันต้องรู้สึกอึดอัดใจเเบบนี้หรอ จะให้เลิกคบก็ไม่ง่ายหรอก รู้ว่าทำอะไรไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้เลยเอามาระบายแบบสาธารณะ
คือถ้าเป็นเเบบนี้บางครั้งมันก็อาจเป็นเรื่องธรรมดาของเพื่อนกัน เเต่อันนี้เราว่ามันบ่อยไปหน่อย
ปล.ไม่ใช่มันไม่มีดีนะ มันก็มีดีเเหละเวลาที่อยู่ด้วยกัน เเต่อันนี้แค่มาเล่าที่เรารู้สึกเฉยๆ
ปล.2 ที่เอามาตั้งเป็นกระทู้คำถามเพราะกระทู้พูดคุยเรายังไม่ได้ยืนยันบัตรประจำตัวประชาชน