คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ถ้าใช้คำสมัยนี้ก็ต้องบอกว่า อยู่ให้เป็น ครับ การเข้าหาคนมันก็ต้องดูจังหวะและโอกาส ด้วยครับไม่ใช่อยากเข้าไปคุยก็ลุยเลย มันใช้ไม่ได้กับทุกกรณีนะครับ ถ้าสนิทกัน อาจจะโพร่งเข้าไปได้เลย แต่ถ้าไม่ มันคือเสียมารยาท นะครับ คุณมีความคิดแบบผู้ใหญ่ แต่จะเข้าไปคุยกับคนรุ่นเดียวกัน คุณก็ต้องปรับความคิดด้วยครับ
ข้อ 1 คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นมาตรฐานเดียวครับ ขึ้นกับสภาพแวดล้อมและเพื่อนร่วมงาน ก็ทำตัวเป็น กิ่งก่า คาเมเลี่ยน ไปครับ เปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม
ข้อ 2 อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น โดยเฉพาะคนที่เหนือกว่า เพราะมันจะทำให้คุณด้อยค่าลง แต่ในความเป็นจริง ไม่มีใครด้อยกว่าใคร เพียงแต่จะเด่นไปคนละด้านเท่านั้น
การที่คุณเป็นตัวของตัวเองมันก็ดี แต่มันก็ต้องไม่กระทบกับการเป็นอยู่ โอเค ถ้าคุณอยู่คนเดียวคุณจะเป็นตัวของตัวเองขนาดไหนก็ได้ครับ แต่ถ้าอยู่ร่วมกันคนอื่น การเป็นตัวของตัวเอง ก็ต้องปรับให้ได้ เพราะถ้าทุกคนต่างเป็นตัวของตัวเอง โลกอาจจะโกลาหลกว่านี้
ข้อ 1 คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นมาตรฐานเดียวครับ ขึ้นกับสภาพแวดล้อมและเพื่อนร่วมงาน ก็ทำตัวเป็น กิ่งก่า คาเมเลี่ยน ไปครับ เปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม
ข้อ 2 อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น โดยเฉพาะคนที่เหนือกว่า เพราะมันจะทำให้คุณด้อยค่าลง แต่ในความเป็นจริง ไม่มีใครด้อยกว่าใคร เพียงแต่จะเด่นไปคนละด้านเท่านั้น
การที่คุณเป็นตัวของตัวเองมันก็ดี แต่มันก็ต้องไม่กระทบกับการเป็นอยู่ โอเค ถ้าคุณอยู่คนเดียวคุณจะเป็นตัวของตัวเองขนาดไหนก็ได้ครับ แต่ถ้าอยู่ร่วมกันคนอื่น การเป็นตัวของตัวเอง ก็ต้องปรับให้ได้ เพราะถ้าทุกคนต่างเป็นตัวของตัวเอง โลกอาจจะโกลาหลกว่านี้
แสดงความคิดเห็น
การที่เข้าสังคมไม่เป็น มันผิดมากมั้ยคับ
ขอถามเป็นข้อๆตามนี้
1.ในเมื่อผมเจอคนในแต่ล่ะวัน ไม่ซ้ำประเภท ผมจำเป็นจะต้องทำตัวเป็นมาตรฐานเดียวกันมั้ย??
2.ผมอยู่ในสภาพแวดล้อมหลายๆแบบในวันเดียว มารยาทของแต่ล่ะที่ ก็จึงต่างกันไป แล้วผมควรจะทำยังไงดีล่ะ?
ผมเข้าใจว่าการปรับตัวเป็นเรื่องสำคัญ แต่สำหรับผมมันไม่ง่ายนักที่จะปรับภายในเวลาแค่ไม่กี่วัน ผมพยายามนำสิ่งที่ดีของสังคมแต่ล่ะรูปแบบมาใช้ แล้วทำไมผมต้องเจอกับคำว่า ผมไม่มีมารยาท ผมทำตัวแปลกแยก และต่างๆนาๆ ที่ต้องเจอ ทั้งเรื่องโดนแกล้ง ทั้งปัญหาจิปาฐะ ก็เพราะไม่รู้จริงๆ เลยทำอะไรออกไปแบบผิดๆ แต่ก็ไม่มีใครเคยบอก แล้วสรุปสุดท้ายคือผมควรจะรู้เองได้ด้วยสามัญสำนึก ซึ่งก็ต้องถามกลับอีกล่ะคับว่า อะไรที่บอกว่าสิ่งนี้ควรสิ่งนี้ไม่ควร เพราะขนาดกฎหมายที่ระบุอย่างชัดเจน ยังมีคนฝ่าฝืน และทำอย่างไม่สนใจสังคม แล้วผมควรจะทำตัวยังไง แบบไหน ถึงจะถูกต้องและสมควรแก่เวลาและสถานการณ์ ของผมคับ
ปล.ผมว่ามันมีละครหลายๆเรื่องที่สะท้อนเรื่องนี้ออกมา แต่ผมก็ยังต้องเผชิญกับเรื่องเดิมๆ ที่ไม่รู้ว่า มันจะแก้ได้เมื่อไหร่
ปล.2 เมื่อผมก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งผมควรทำตัวอย่างไร เมื่อเทียบกับคนอีกหลายๆคนที่อาจจะมีชื่อเสียงหรือความสามารถอื่นๆ มากกว่า พฤติกรรมในลักษณะเดียวกันของเขา อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยก็ได้
ปล.3 ผมเคยได้รับการสอนเรื่องการเป็นตัวเอง ซึ่งอันนี้อยากฝากไว้เหมือนกันว่า ตัวของตัวเองนั้น มันหมายถึง บุคลิกของเราที่แท้จริงและสบายใจที่เป็นอย่างนั้นมากที่สุด หรือ บุคลิกที่คนอื่นมองหรือจินตนาการไว้แล้วบอกว่าเราควรเป็น เพราะ บางครั้งคนเราอาจจะไม่ได้มีบุคลิกเดียวหรือมุมมองเดียว หรือประสบการณ์เดียว บางครั้งเราอาจจะจริงจังบ้าง เล่นบ้าง แบ๊วบ้าง บ๊องบ้าง แล้วการใช้ชีวิตในแบบของเรา มันผิดมากหรอคับ ที่จะคุยหรือร่วมงานกับคนอื่น
ก็ขอฝากไว้เท่านี้ล่ะกันคับ อาจจะเหมือนการระบายความรู้สึกลึกข้างใน ที่ค้างคามาเกือบ 20 ปี แต่ก็อยากจะถามและฟังความคิดเห็น จากทุกคนเหมือนกันคับว่า คุณคิดกับเรื่องนี้ยังไง และถ้าตัวคุณเจอปัญหานี้คุณจะแก้ปัญหานี้ยังไงคับ