ต้องเล่าตั้งแต่เริ่มก่อนนะครับ
คือผมกับแฟนคบกันมา2ปีจะเข้าปีที่3แล้ว ช่วงแรกมันดีมาก นางมีเวลาให้เราตลอด อยู่ไกลกันมากยังมาหากันได้ สลับกันไปมาเคยไปพักที่บ้านแม่ของเค้าด้วย ที่บ้านค่อนข้างมีฐานะ ต่างจากผมที่ตัวเองไม่ค่อยจะมีอะไร เลี้ยงตัวเองมาจนโต ผมเองทำงานเกียวกับเกมแคสเกมบ้างหาเงินได้พอได้ไม่ลำบากอะไร ช่วงแรกๆก็ไม่มีอะไรราบลื่นดีทุกอย่าง ตลาดระยะที่คบกันผมไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาผัวพัน แต่จากแฟนผมที่จะมีคนเข้ามายุ่งอยู่หลายคน แรกๆก็ค่อนข้างจะหัวร้อน แต่หลังๆเริ่มทำใจและเริ่มชิน เพราะเราไว้ใจแฟน เพราะนางก็พูดว่าต่อให้มาจีบถ้าเค้าไม่สนใจก็คือไม่สนใจ OK ก็ผ่านมา พอถึงช่วงต้นปีแฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไป ตอนแรกๆช่วงคบกัน นางมีปัญหากับเพือนๆ ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนจะมีก็แต่ผมที่พูดคุยดูแลกันตลาด จนมาถึงช่วงนี้ นางได้กลับไปคุยกับเพื่อนๆหลายคน แล้วมาเจอผู้หญิงคน 1 ที่นางจะสนิทเป็นพิเศษ ( ทอม ) คือแต่ก่อนจะคุยโทรศัพกันจนหลับหรือฝ่ายใดฝ่าย1หลับ แต่ส่วนมากจะเป็นนางที่หลับก่อนเพราะผมต้องทำงานยันเช้าทุกวันนอนไม่เป็นเวลา ทำงานมากกว่า 18 ชัวโมงต่อวัน จนมาถึงช่วงนี้โมเม้นแบบนั้นเริ่มหายไป จะโทรมาหาเราช่วงว่างๆหัวค่ำบ้าง ช่วงเย็นบ้าง หลังจากนั้นก็จะหายไปเลย จนบ้างที่เช้าวันใหม่ถึงจะมาตอบ คือช่วงแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่หลังๆเริ่มบ่อยขึ้นจากวันเว้นวัน จนเป็นทุกวัน ก็เลยสงสัยว่าหายไปไหน เราก็ไม่อยากถาม เพราะคุยกันเรื่องแบบนี้ที่ไร ก็เทลาะกันทุกที่ เรื่องบ้างเรื่องผมก็เลยไม่เลือกที่จะพูด จนมาช่วงนี้ นางได้มีโอกาศมากทม ( ผมอยู่ กทม แฟนอยู่ต่างจังหวัด ) มาตั้งแต่ประมานกลางๆเดือนกุมภาพันธ์ ผมก็เลยถามว่าเราจะมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันซักวันมั้ย นางก็ตอบว่าไม่น่าจะมีนะ เพราะเค้ายุ่งๆอยู่ มีเรื่องต้องทำเยอะมาก ผมก็เข้าใจน่าจะยุ่งจริงๆ ( แต่ในใจก็น้อยใจนิดๆ ) อยู่ไกลกันจะไม่มีเวลาซักนิดเลยหรอ แล้วล่าสุด เมือวาน ได้มีโอกาศไปกินข้าวกับ แต่ไม่ได้ไปกัน 2 คน มีเพือนๆทั่รู้จักกัน ก็ดื่มกินกันพอสมควร ประมานจะเทียงคืนก็จะแยกย้ายกันกลับนางก็เหมือนจะเมาๆ ผมก็ถามว่ากลับไหวมั้ยไม่ไหวจะไปส่งนางก็บอกไหวๆ ต้องเล่าก่อน ก่อนหน้าจะมากินข้าวกัน คือนางได้ขอทางบ้านที่กทม ออกมานอนที่คอนโด แล้วนางก็บอกว่า มีเพื่อนบินกทม มาหาคุยกันเรื่องงานโนนนี้นั้น มาตั้งแต่วันเสาร์ พอถึงช่วงนี้เค้าได้อยู่ด้วยกัน แชทผมก็ไม่อ่านตอบเช้าเป็นชัวโมงๆ หรือไม่ก็หายไปเลย ช่วงกลางคืนไม่ต้องถามเลย ไม่มีโอกาศได้คุยกันเลย นางหายไปเลย ตอนเช้านางต้องพายายไปหาหมอ แล้วนางก็ทักมา เหมือนแอบคุยเพราะอยู่ที่คอมโดไม่สามารถคุยได้ ผมรู้นะว่าแอบไปนอนกันที่นั้น ผมก็พยามทำแกล้งมึน เอออ่อๆ ไป พอตกเย็นก็ไปกินข้าวกัน ก็นั้งๆกินกัน ตอนนั้นผมรู้สึกไม่สนิทกับแฟนตัวเองเลย เหมือนเป็นแค่คนรู้จักกัน เพราะคิดถึงเรื่องที่ผ่านๆมา นั้งก็ห่างๆกัน นางจะเล่นโทรศัพโดยจะไม่หันหน้าจอมาทางผม แล้วจะขอไปเข้าห้องน้ำบ่อย ไปเข้าก็นาน มีจังหวะ 1 นางเล่นโทรศัพผมแอบไปเห็นที่เจอ ตอนจังหวะนางเปิดคลังรูปภาพ เจอรูปนางถ่ายคู่กับใครซักคน เข้าใจว่าน่าจะเป็นเพือนทอมคนนั้น แนบสนิทกัน พื่นหลังรูปน่าจะเป็นคอนโดที่นางไปพักแน่นอน ( ผมจำได้เพราะผมเคยไป ) หลังจากเห็นรูปนั้นเท่านั้นละ จากที่ผมคุยกับเพื่อนดีๆ ผมก็นั้งเงียบแล้วไม่ค่อยได้พูดอะไรอีกเลย กลายเป็นว่าผมอยากกลับบ้านเร็วๆทันที บอกตรงๆ เรืองมากินข้าวเนียไม่ได้อยากมาเลย แค่อยากมาเจอแฟนอย่างเดียว แต่สิ่งที่ผมทำให้ผมรู้สึกแบบจุกแล้วพูดอะไรไม่ออก ก่อนหน้านี้ ผมเคยถามว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ นางบอกว่า ไม่รู้สึกเค้าว่า เค้าให้ความสำคัญกับทุกคนเท่ากัน เพื่อนแฟน เท่ากันหมด ผมก็นึกในใจ ทำไมเราคิดไม่เหมือนมันต่างจากเราที่ให้แฟนเป็นความสำคัญเป็นอำดับ 1 เสมอ เพือนก็ไม่ได้ทิ้งนะ แต่จะให้เท่าแฟนไม่ได้ มีครั้ง1ผมไปดูบอลแล้วผมบังเอิญไปเจอเพื่อนที่เป็นหญิงแล้วมีโอกาศได้เข้าไปดูด้วยกัน ได้ถ่ายรูปลงแฟน แต่ลงเป็นหมู่คณะ พอนางเห็นก็โกดผมงอลผมหาว่ายังคุยกันอยู่หรือ ผมก็บอกว่าแค่เพื่อนนะแล้วก็ไม่ได้เจอกันบ่อยไม่ได้คุยกันบ่อย หลังจากนั้นผมก้ไม่พยามคุยกับเพือนคนนั้น OK เรายอมให้นางไม่อยากมีปัญหาอีก นางชอบบ่นว่าทำไมผมไม่ไปหานางที่บ้าน คือเอาตรงๆที่ผมไม่ไปเพราะ ผมรู้สึก ( อาย ) ผมอายตัวเองครับ ผมรู้สึกว่าตัวต่ำต้อยเหลือเกิน ทางบ้านเค้าดีทุกอย่าง มีบ้านมีรถมีฐานะที่ดี ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี
ถามว่ายังรักอยู่มั้ย ผมรักผู้หญิงคนนี้มากแต่ผมไม่รู้ผมจะเดินต่อไปทางไหน เหมือนว่านางจะให้ความสนใจและความสำคัญผมน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือแล้ว
ผมอาจจะพิมยาวไปหน่อย ภาษาไทยอาจผิดๆถูกๆบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะเวลามีเรื่องที่ไรผมไม่สามารถคุยกับใครได้เลย นั้งคิดอยู่คนเดียว
#ขอบคุณพันทิปที่ให้ผมได้มีโอกาศพิมระบายความในใจออกมาได้บ้าง ขอบคุณครับ
แฟนบอกว่า ความสำคัญทุกอย่างตอนนี้เท่ากันหมด กับ เรื่องราวต่างๆที่เปลี่ยนไป
คือผมกับแฟนคบกันมา2ปีจะเข้าปีที่3แล้ว ช่วงแรกมันดีมาก นางมีเวลาให้เราตลอด อยู่ไกลกันมากยังมาหากันได้ สลับกันไปมาเคยไปพักที่บ้านแม่ของเค้าด้วย ที่บ้านค่อนข้างมีฐานะ ต่างจากผมที่ตัวเองไม่ค่อยจะมีอะไร เลี้ยงตัวเองมาจนโต ผมเองทำงานเกียวกับเกมแคสเกมบ้างหาเงินได้พอได้ไม่ลำบากอะไร ช่วงแรกๆก็ไม่มีอะไรราบลื่นดีทุกอย่าง ตลาดระยะที่คบกันผมไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาผัวพัน แต่จากแฟนผมที่จะมีคนเข้ามายุ่งอยู่หลายคน แรกๆก็ค่อนข้างจะหัวร้อน แต่หลังๆเริ่มทำใจและเริ่มชิน เพราะเราไว้ใจแฟน เพราะนางก็พูดว่าต่อให้มาจีบถ้าเค้าไม่สนใจก็คือไม่สนใจ OK ก็ผ่านมา พอถึงช่วงต้นปีแฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไป ตอนแรกๆช่วงคบกัน นางมีปัญหากับเพือนๆ ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนจะมีก็แต่ผมที่พูดคุยดูแลกันตลาด จนมาถึงช่วงนี้ นางได้กลับไปคุยกับเพื่อนๆหลายคน แล้วมาเจอผู้หญิงคน 1 ที่นางจะสนิทเป็นพิเศษ ( ทอม ) คือแต่ก่อนจะคุยโทรศัพกันจนหลับหรือฝ่ายใดฝ่าย1หลับ แต่ส่วนมากจะเป็นนางที่หลับก่อนเพราะผมต้องทำงานยันเช้าทุกวันนอนไม่เป็นเวลา ทำงานมากกว่า 18 ชัวโมงต่อวัน จนมาถึงช่วงนี้โมเม้นแบบนั้นเริ่มหายไป จะโทรมาหาเราช่วงว่างๆหัวค่ำบ้าง ช่วงเย็นบ้าง หลังจากนั้นก็จะหายไปเลย จนบ้างที่เช้าวันใหม่ถึงจะมาตอบ คือช่วงแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่หลังๆเริ่มบ่อยขึ้นจากวันเว้นวัน จนเป็นทุกวัน ก็เลยสงสัยว่าหายไปไหน เราก็ไม่อยากถาม เพราะคุยกันเรื่องแบบนี้ที่ไร ก็เทลาะกันทุกที่ เรื่องบ้างเรื่องผมก็เลยไม่เลือกที่จะพูด จนมาช่วงนี้ นางได้มีโอกาศมากทม ( ผมอยู่ กทม แฟนอยู่ต่างจังหวัด ) มาตั้งแต่ประมานกลางๆเดือนกุมภาพันธ์ ผมก็เลยถามว่าเราจะมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันซักวันมั้ย นางก็ตอบว่าไม่น่าจะมีนะ เพราะเค้ายุ่งๆอยู่ มีเรื่องต้องทำเยอะมาก ผมก็เข้าใจน่าจะยุ่งจริงๆ ( แต่ในใจก็น้อยใจนิดๆ ) อยู่ไกลกันจะไม่มีเวลาซักนิดเลยหรอ แล้วล่าสุด เมือวาน ได้มีโอกาศไปกินข้าวกับ แต่ไม่ได้ไปกัน 2 คน มีเพือนๆทั่รู้จักกัน ก็ดื่มกินกันพอสมควร ประมานจะเทียงคืนก็จะแยกย้ายกันกลับนางก็เหมือนจะเมาๆ ผมก็ถามว่ากลับไหวมั้ยไม่ไหวจะไปส่งนางก็บอกไหวๆ ต้องเล่าก่อน ก่อนหน้าจะมากินข้าวกัน คือนางได้ขอทางบ้านที่กทม ออกมานอนที่คอนโด แล้วนางก็บอกว่า มีเพื่อนบินกทม มาหาคุยกันเรื่องงานโนนนี้นั้น มาตั้งแต่วันเสาร์ พอถึงช่วงนี้เค้าได้อยู่ด้วยกัน แชทผมก็ไม่อ่านตอบเช้าเป็นชัวโมงๆ หรือไม่ก็หายไปเลย ช่วงกลางคืนไม่ต้องถามเลย ไม่มีโอกาศได้คุยกันเลย นางหายไปเลย ตอนเช้านางต้องพายายไปหาหมอ แล้วนางก็ทักมา เหมือนแอบคุยเพราะอยู่ที่คอมโดไม่สามารถคุยได้ ผมรู้นะว่าแอบไปนอนกันที่นั้น ผมก็พยามทำแกล้งมึน เอออ่อๆ ไป พอตกเย็นก็ไปกินข้าวกัน ก็นั้งๆกินกัน ตอนนั้นผมรู้สึกไม่สนิทกับแฟนตัวเองเลย เหมือนเป็นแค่คนรู้จักกัน เพราะคิดถึงเรื่องที่ผ่านๆมา นั้งก็ห่างๆกัน นางจะเล่นโทรศัพโดยจะไม่หันหน้าจอมาทางผม แล้วจะขอไปเข้าห้องน้ำบ่อย ไปเข้าก็นาน มีจังหวะ 1 นางเล่นโทรศัพผมแอบไปเห็นที่เจอ ตอนจังหวะนางเปิดคลังรูปภาพ เจอรูปนางถ่ายคู่กับใครซักคน เข้าใจว่าน่าจะเป็นเพือนทอมคนนั้น แนบสนิทกัน พื่นหลังรูปน่าจะเป็นคอนโดที่นางไปพักแน่นอน ( ผมจำได้เพราะผมเคยไป ) หลังจากเห็นรูปนั้นเท่านั้นละ จากที่ผมคุยกับเพื่อนดีๆ ผมก็นั้งเงียบแล้วไม่ค่อยได้พูดอะไรอีกเลย กลายเป็นว่าผมอยากกลับบ้านเร็วๆทันที บอกตรงๆ เรืองมากินข้าวเนียไม่ได้อยากมาเลย แค่อยากมาเจอแฟนอย่างเดียว แต่สิ่งที่ผมทำให้ผมรู้สึกแบบจุกแล้วพูดอะไรไม่ออก ก่อนหน้านี้ ผมเคยถามว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ นางบอกว่า ไม่รู้สึกเค้าว่า เค้าให้ความสำคัญกับทุกคนเท่ากัน เพื่อนแฟน เท่ากันหมด ผมก็นึกในใจ ทำไมเราคิดไม่เหมือนมันต่างจากเราที่ให้แฟนเป็นความสำคัญเป็นอำดับ 1 เสมอ เพือนก็ไม่ได้ทิ้งนะ แต่จะให้เท่าแฟนไม่ได้ มีครั้ง1ผมไปดูบอลแล้วผมบังเอิญไปเจอเพื่อนที่เป็นหญิงแล้วมีโอกาศได้เข้าไปดูด้วยกัน ได้ถ่ายรูปลงแฟน แต่ลงเป็นหมู่คณะ พอนางเห็นก็โกดผมงอลผมหาว่ายังคุยกันอยู่หรือ ผมก็บอกว่าแค่เพื่อนนะแล้วก็ไม่ได้เจอกันบ่อยไม่ได้คุยกันบ่อย หลังจากนั้นผมก้ไม่พยามคุยกับเพือนคนนั้น OK เรายอมให้นางไม่อยากมีปัญหาอีก นางชอบบ่นว่าทำไมผมไม่ไปหานางที่บ้าน คือเอาตรงๆที่ผมไม่ไปเพราะ ผมรู้สึก ( อาย ) ผมอายตัวเองครับ ผมรู้สึกว่าตัวต่ำต้อยเหลือเกิน ทางบ้านเค้าดีทุกอย่าง มีบ้านมีรถมีฐานะที่ดี ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี
ถามว่ายังรักอยู่มั้ย ผมรักผู้หญิงคนนี้มากแต่ผมไม่รู้ผมจะเดินต่อไปทางไหน เหมือนว่านางจะให้ความสนใจและความสำคัญผมน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือแล้ว
ผมอาจจะพิมยาวไปหน่อย ภาษาไทยอาจผิดๆถูกๆบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ เพราะเวลามีเรื่องที่ไรผมไม่สามารถคุยกับใครได้เลย นั้งคิดอยู่คนเดียว
#ขอบคุณพันทิปที่ให้ผมได้มีโอกาศพิมระบายความในใจออกมาได้บ้าง ขอบคุณครับ