เข้าเรื่องเลยนะ.
เราชื่อA(นามสมมุต)เรามีเพื่อนสนิทชื่อC(นามสมมุต)
ที่เราทั้งรักทั้งหวงทั้งหึงทั้งแคร์มันมากๆ คือเราคิดว่าเราอาจจะเป็นโรคจิตแน่ๆ. อ่ะ เราเป็นผู้หญิง เพื่อนเราก็เป็นผู้หญิง แล้วเราก็เป็นเลสเบี้ยนยอมรับ
เราเคยมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกันเองด้วย
แต่เราไม่คิดอะไรกับมันเลยนะ แค่เหมือนไม่อยากเสียมันไป
อ่าๆเข้าเรื่อง
ตอนเปิดเทอมขึ้นม.5มันมีเด็กไหม่ชื่อCย้ายเข้ามา แล้วมานั่งกลุ่มเรา กลุ่มเรา มีเราแล้วก็มีB. มีเพื่อนอีก3คน
แล้วพอนานๆไปก้อเริ่มคุยกันหัวเราะด้วยกัน แล้วตอนนั้นเรากำลังเรียกB. ตอนนั้นมันคุยกับไอ้C. เรียกมัน ให้มาสอนงานหน่อยมันก็บอกแป้ปๆ แป้ปนานมากอ่ะ จนเราเรียกอีกครั้งมันก้อบอก แป้ปดิว่ะ !! เราเลยโมโหปาปากกาทิ้งแล้วปัดงานบนโต๊ะทิ้ง (คือเราเป็นคนใจร้อน แล้วเวลารู้สึกน้อยใจ หรือโมโหจะทำลายข้าวของ). เราไม่เคยรู้สึกโกรธมันขนาดนี้เลยนะ คือเหมือนเราไม่สำคัญอ่ะ.
แล้วตอนงานกีฬาสีพวกพี่ๆ ม.6เข้าให้ม.5คุมแสตน
แล้วได้เป็นคนคุม กับไอ้Bแล้วก็ไอ้C. ตอนขบวนพาเหลิตเดินผ่านเราก้อหันไปคุยเรื่องทรงผมพี่คนถือป้าย
ว่ามันสัปปะรส
แล้วก้อหัวเราะไปด้วย แต่มันกับตอบมาแค่ อืม อือ แล้วมันก้อเอาเรื่องทึ่เราพูดเมื่อกี้หันไปคุยกับไอ้Cแล้วก้อหัวเราะกันสองคนทั้งที่กับเรา......คือตอนนั้นมันนอยมากอ่ะ เลยจากที่ยิ้มๆเราก้อหน้านิ่งแล้วก็เดินออกไปหาคนอื่น. แล้วBมันก้อมาถามว่าเปนไร เราเลยตอบไปว่า "เหอะ!!"แต่กน้านิคือนิ่งมาก. แล้วมันก้อถามแค่นั้นไปหาอีเฮ้Cต่อ อืมม
ตอนนั้นเลยไปโพสในเฟสว่าจะย้ายรร.อจากรู้มันจะรุ้สึกอะไรบ้างไหม. แต่คนอื่นเห็น ทั้งไลค์ทั้งคอมเม้น ว่าอย่าย้าย แต่ยกเว้นมันกับไอ้C. อีวันเราเลยไม่มางานกีฬา อยู่บ้าน แล้วมันก้อทักมางัอ. ด้วนความที่แพ้คนง้อ เลยกลับมาดีกัน มันบอกว่าขอโทษ แล้วมันก็ถามว่า เป็นไร ก็บอกดิ เราเลยพอมว่า 'เคยเห็นกูอยู่ตรงนั้นไหมละ เคยสังเกตกูบ้างไหม ช่วงนี้เป็นยังรู้ตัวไหม ลองหัดเก็บไปคิดบ้าง หัดหาคำตอบด้วยตัวเองบ้าง'เราพิมทั้งน้ำตา มันเยอะกว่านี้อีกนะ
แต่เรายกตัวอย่างมาแค่นี้ ตั้งแต่ไอ้cมันย้ายมา ความสัมพันธ์เพื่อนสนิทของเรากับไอ้Bมันก้อไม่เหมือนเดิม
เราเคยชวนมันไปว่ายน้ำ แต่มันไม่มีตังเราก็เลี้ยง
เพราะเราอยากหัวเราะกับมันคุยกับมัน
ไปฟังผลสอบหรือไปรับมารร.ด้วยกัน ไปส่งมันที่บ้านเราขี่ไปรับมัน เพราะอยากไปรับอยากเห็นหน้า อยากพูดๆ
อยากเหล่าทุกอย่างให้มันฟัง
อยากให้มันอยู่กับเรา
ไม่อยากให้มันไปแคร์คนอื่นที่ไม่ใช้เรา
กระตื้อรือล้นที่จะเจอมัน แต่มันเจ็บอ่ะ เวลาทำให้มันแต่มันไม่ค่อยเห็นค่าเท่าไร
แชตเรามันก้อไม่ค่อยอยากจะตอบ โทรไปก็ไม่รับ
ชวนไปไหนก็ไม่ไป ไม่ตอบแชตเราแต่มีเวลาไปคอมเม้นโพสพวกไอ้Cแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ
เราว่าทันคงรำคาญเราแล้วละ เราพยายามหาเพื่อนไหม่ที่มันดีๆแต่สุดท้ายก้อดีกับมันเหมือนเดิม
เราไม่อยากยึดติดกับมัน
เราอยากเลิกหึงหวงมัน
มันเหนื่อยอ่ะ ทรมานอีก
ทั้งจุก เราควรไปพบจิตแพทมั้ย
เราเคยทำร้ายตัวเองเพราะมันด้วย
อยากเลิกนิสัยแบบนี้ทำไงดี..
ใครเคยหึงหวงเพื่อนตัวเองทั้งๆที่ไม่ได้ชอบเลย
เราชื่อA(นามสมมุต)เรามีเพื่อนสนิทชื่อC(นามสมมุต)
ที่เราทั้งรักทั้งหวงทั้งหึงทั้งแคร์มันมากๆ คือเราคิดว่าเราอาจจะเป็นโรคจิตแน่ๆ. อ่ะ เราเป็นผู้หญิง เพื่อนเราก็เป็นผู้หญิง แล้วเราก็เป็นเลสเบี้ยนยอมรับ
เราเคยมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกันเองด้วย
แต่เราไม่คิดอะไรกับมันเลยนะ แค่เหมือนไม่อยากเสียมันไป
อ่าๆเข้าเรื่อง
ตอนเปิดเทอมขึ้นม.5มันมีเด็กไหม่ชื่อCย้ายเข้ามา แล้วมานั่งกลุ่มเรา กลุ่มเรา มีเราแล้วก็มีB. มีเพื่อนอีก3คน
แล้วพอนานๆไปก้อเริ่มคุยกันหัวเราะด้วยกัน แล้วตอนนั้นเรากำลังเรียกB. ตอนนั้นมันคุยกับไอ้C. เรียกมัน ให้มาสอนงานหน่อยมันก็บอกแป้ปๆ แป้ปนานมากอ่ะ จนเราเรียกอีกครั้งมันก้อบอก แป้ปดิว่ะ !! เราเลยโมโหปาปากกาทิ้งแล้วปัดงานบนโต๊ะทิ้ง (คือเราเป็นคนใจร้อน แล้วเวลารู้สึกน้อยใจ หรือโมโหจะทำลายข้าวของ). เราไม่เคยรู้สึกโกรธมันขนาดนี้เลยนะ คือเหมือนเราไม่สำคัญอ่ะ.
แล้วตอนงานกีฬาสีพวกพี่ๆ ม.6เข้าให้ม.5คุมแสตน
แล้วได้เป็นคนคุม กับไอ้Bแล้วก็ไอ้C. ตอนขบวนพาเหลิตเดินผ่านเราก้อหันไปคุยเรื่องทรงผมพี่คนถือป้าย
ว่ามันสัปปะรส
ตอนนั้นเลยไปโพสในเฟสว่าจะย้ายรร.อจากรู้มันจะรุ้สึกอะไรบ้างไหม. แต่คนอื่นเห็น ทั้งไลค์ทั้งคอมเม้น ว่าอย่าย้าย แต่ยกเว้นมันกับไอ้C. อีวันเราเลยไม่มางานกีฬา อยู่บ้าน แล้วมันก้อทักมางัอ. ด้วนความที่แพ้คนง้อ เลยกลับมาดีกัน มันบอกว่าขอโทษ แล้วมันก็ถามว่า เป็นไร ก็บอกดิ เราเลยพอมว่า 'เคยเห็นกูอยู่ตรงนั้นไหมละ เคยสังเกตกูบ้างไหม ช่วงนี้เป็นยังรู้ตัวไหม ลองหัดเก็บไปคิดบ้าง หัดหาคำตอบด้วยตัวเองบ้าง'เราพิมทั้งน้ำตา มันเยอะกว่านี้อีกนะ
แต่เรายกตัวอย่างมาแค่นี้ ตั้งแต่ไอ้cมันย้ายมา ความสัมพันธ์เพื่อนสนิทของเรากับไอ้Bมันก้อไม่เหมือนเดิม
เราเคยชวนมันไปว่ายน้ำ แต่มันไม่มีตังเราก็เลี้ยง
เพราะเราอยากหัวเราะกับมันคุยกับมัน
ไปฟังผลสอบหรือไปรับมารร.ด้วยกัน ไปส่งมันที่บ้านเราขี่ไปรับมัน เพราะอยากไปรับอยากเห็นหน้า อยากพูดๆ
อยากเหล่าทุกอย่างให้มันฟัง
อยากให้มันอยู่กับเรา
ไม่อยากให้มันไปแคร์คนอื่นที่ไม่ใช้เรา
กระตื้อรือล้นที่จะเจอมัน แต่มันเจ็บอ่ะ เวลาทำให้มันแต่มันไม่ค่อยเห็นค่าเท่าไร
แชตเรามันก้อไม่ค่อยอยากจะตอบ โทรไปก็ไม่รับ
ชวนไปไหนก็ไม่ไป ไม่ตอบแชตเราแต่มีเวลาไปคอมเม้นโพสพวกไอ้Cแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ
เราว่าทันคงรำคาญเราแล้วละ เราพยายามหาเพื่อนไหม่ที่มันดีๆแต่สุดท้ายก้อดีกับมันเหมือนเดิม
เราไม่อยากยึดติดกับมัน
เราอยากเลิกหึงหวงมัน
มันเหนื่อยอ่ะ ทรมานอีก
ทั้งจุก เราควรไปพบจิตแพทมั้ย
เราเคยทำร้ายตัวเองเพราะมันด้วย
อยากเลิกนิสัยแบบนี้ทำไงดี..