ความรู้สึกของลูกคนโต

กระทู้นี้ตั้งไว้ระบายความรู้สึกเฉยๆค่ะ อยากอ่านคอมเมนท์พี่ๆเผื่อจะรู้สึกดีขึ้น
ตอนนี้หนูอยู่ในช่วงรอเข้ามหาลัยค่ะคือมันมีหลายเรื่องที่หนูอึดอัดมากๆ
1.ปกติอยู่หอจะชอบแต่งตัวขาสั้นบ้างกระโปรงบ้าง พอทีนี้ขนของกละบมาบ้านเลยลองเอาขาสั้นมาใส่ดูสรุปโดนว่าค่ะ555 ว่าใส่สั้นทำไมทั้งๆที่หนูไม่ได้ใส่ออกไปไหนแค่ใส่ในบ้าน บังคับการแต่งตัวว่าต้องใส่ขายาว แต่ไปชมลูกหลานคนอื่นว่าอายุเท่าหนุแต่เขาแต่งตัวเป็นดูผู้ใหญ่กว่าก็เลยงงว่าเป็นคนบอกให้แต่งแบบนี้เอง เสื้อผ้าต้องแอบซื้อเอาค่ะเห็นเมื่อไหร่ก็โดนว่า ขนาดขายาวแต่งปลายขาเป้นขาดก็ว่า555 น้องหนุใส่ได้ทุกแบบดลยนะคะจะสั้นขาดได้หมด เลยสงสัยว่ามันน่าเกลียดมากเลยหรอคะ😂
2.ช่วงนี้หนูก็จะว่างเลยไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆดลยอย่าหางของขายแยากหางานทำพาร์ทไทม์เล็กๆน้อยๆ ก็ไม่ให้ทำบอกมีปัญญาหาเงินให้ ซึ่งหนูอค่ไม่อยากขอเงินท่านอยากซื้ออะไรก็ได้ที่เป็นเงินเราน่ะค่ะ ไม่ค่อยโอเคกับคำพูดแบบนี้ร้องไห้เลยจ้า แต่พอขอก็บ่นเลยไม่อยากขอ
3.บอกว่าสอบเสร็จแล้วอยากไปไหนก็ไป เลยขอไปหาเพื่อน ไม่ให้ไปค่ะอยากให้อยู่บ้าน สงกรานต์นับครั้งได้เลยว่าได้ไปเล่นกับเพื่อนแค่2คนั้งเกิดมาจะ19ปี แต่ให้อยู่บ้านค่ะไม่ให้ทำอะไรเลย แต่น้องไปได้นี่ก็งง
4.เรื่องมหาลัยอยากให้สอบมข แต่หนูอยากไปเรียนที่อื่นแต่ก็ลงให้ท่านนะคะ แต่ก็ไม่พอใจก็ว่านั่นนี่หว่านล้อม แต่ชมคนอื่นว่าเขาเรียนที่ไกลๆ
5.บางครั้งไปโมโหคนอื่นมาก็มาลงที่หนู ว่าทำตัวไม่มีประโยชน์ ไร้สมองบ้าง ขี้เกียจบ้าง ทำไมไม่เหมือนคนนี้ๆ
6.เป็นลูกคนโต เป็นความหวังของทุกคน ต้องเป็นตัวอย่างให้น้อง เกรดเยอะไม่เคยชมนะคะหาว่าน้อยทำไมได้แค่นี้ แต่น้องตกมากๆก็ชมว่าเก่ง

ยังมีอีกหลายเรื่องนะคะ แต่ก็เข้าใจแหละค่ะว่าหวังดี หนูไม่ค่อยอยากตอบโต้ ได้แต่ไปแอบร้องไห้คนเดียว อย่างน้อยก็ได้ระบายในนี้ ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะคะ