ความพยายามของนักบาสที่เเพ้นักฟุตบอล

เอาเป็นว่าผมชื่อชิตเป็นนักบาสโรงเรียนชื่อดังเเห่งหนึ่งของจังหวัดหนองคาย(เสื้อสีเหลือง) ตาลก็เป็นนักบาสเรียนอยู่โรงเรียนชื่อดังเเห่งหนึ่งในจังหวัดหนองคาย (เสื้อสีชมพู) ผมได้เจอตาลตอนโรงเรียนเขาเป็นเจ้าภาพจัดเเข่งขันกีฬาประจำจังหวัด ตอนนั้นผมอยู่ม.3  ตาลอยู่ม.4 เเต่ตอนนั้นผมยังไม่คิดยังไงเเต่อยู่มาวันนึง  มีเฟสตาลเฉยเลย ผมก็ทักเขาไปคุย ก็คุยกันมาสักระยะเเล้วเเลกเบอร์โทรกันผมก็โทรหาเขาบ้างเขาก็โทรหาผมบ้างจนเวลาผ่านไปพอสมควรความรู้สึกของผมที่มีต่อเขาก็เเน่นขึ้น เเต่ผมไม่รู้หรอกว่าเขารู้สึกยังไงกับผม คุยกันมาได้ปีนึงผมก็ขอคบเขาเขาก็บอกยังไม่พร้อมอยากมีใคร เเต่ไม่เป็นไรก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เเล้วมีช่วงนึงผมได้หายไปจากเขา เเล้วอยู่มาวันนึงก็ได้กลับมาคุยกันอีก เพราะอะไรไม่รู้ คุยกันมาเรื่อยๆเเบบไม่มีสถานะเเต่โทรหากันได้ เชี่ยยยย ..... เราไม่ค่อยได้เจอกันหรอก เพราะอยู่คนละโรงเรียน ถ้าได้เจอก็ต้องมีงานเเข่งบาสก่อน พอตาลขึ้นม.5 ผมก็อยู่ม.4 ก็คุยกันมาได้ปีกว่าๆ ก็ได้ไปเชียร์เขาบ้าง เพราะเริ่มโตเเละรู้จักกันมากขึ้นเเต่ไม่ได้เป็นเเฟนกันนะ55555 เห้อออ  ปีที่ตาลอยู่ม.5ผมอยู่ม.4 ก็ไม่ได้เจอกันมากนัก เเต่ผมก็ขอคบเขาเป็นครั้งที่สอง เเต่เขาก็ตอบว่ายังไม่พร้อมอยากมีใครเหมือนเคย5555555 เเห้วรอบสอง เเล้วในที่ที่สุดตาลก็ขึ้นม.6 ผมก็อยู่ม.5 ปีสุดท้ายของเขาเเล้วเชี่ยยยย  เเต่เป็นปีที่เราได้เจอกันบ่อยมาก เเข่งบาสที่ไหนมีเขาก็ต้องมีผมมีผมก็ต้องมีเขาเขาเเข่งผมก็เชียร์ผมเเข่งเขาก็มาเชียร์ซื้อน้ำซื้ออะไรให้กันตลอด ความรู้สึกผมอยากจะขอตาลเป็นเเฟนมากเเต่ก็กลัวผิดหวังเหมือนสองครั้งที่ผ่านมา ก็เลยปล่อยเวลาผ่านไป เทอมสองเเล้ว โรงเรียนผมเป็นเจ้าภาพงานกีฬาประจำจังหวัดหนองคาย เหมือนสองปีก่อนที่โรงเรียนตาลเป็นเจ้าภาพ เป็นห้าวันที่ผมมีความสุขมาก เพราะได้ไปดูเขาเเข่งทุกเเมตไปซื้อน้ำไปนั่งคุยไปเดินเล่นด้วยกัน เชี่ยยยยยเเล้ววันนึงผมก็ชวนเขาไปซื้อน้ำถายรูปกัน มีน้องคนึงในทีมของตาลซึ่งรู้จักกับผมไปก่อนหน้านี้ ทักว่าเเล้วกำไรช้อมือของ ค.ควายหละตาลก็เอามือหลบผมตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไร ผมก็คิดในใจว่าค.ควายไหนวะ เเต่ก็ช่างมันเถอะ ซึ่งเเข่งกีฬาเสร็จเราก็ได้เเยกย้ายกัน ผมก็มานึกตลอดว่าค.ควายไหนวะ ตอนใกล้จะปิดเทอมตาลก็ถามผมมาตลอดว่าอย่ามาเสียเวลากับคนอย่างเค้าเลย ผู้หญิงดีๆยังมีอีกเยอะ ผมก็ตอบไปว่า สักวันตาลคงใจอ่อนเองเเหละ ผมก็ใจนึกในใจเลยไปส่องเฟสตาลก็เห็นไอ้คนชื่อ ค.ควาย มาเม้นมากดว้าว โพสตาลอยู่เป็นระยะ เอาเเล้วไงสิ่งที่ผมคิดมันจะเกิดขึ้นจริงหรอ  เเล้วในที่สุดก็ปิดเทอม ผมก็ได้มาเเข่งบาสงานปราบฮ่องานประจำจังหวัด เขาก็มาเชียร์ผมซื้อน้ำซื้ออะไรมาให้ ซึ่งตอนนั้นผมก็ลืมคิด ถึงเรื่อง ไอ้ ค.ควายไปเลย ความคิดถึงมันบังตามั้งในตอนั้น เเข่งเสร็จหนึ่งอาทิตย์ต่อมาผมก็ได้เข้ามาคัดตัวนักกีฬาในกรุงเทพ ก็คุยกับตาลตามปกติ วันนั้นคิดไรอยู่ไม่รู้ไปส่องไอจีตาล เเล้วก็พบ ว่า ไอ้ ค.ควาย เนี่ยมาเม้นในเชิงยังไงไม่รู้หวะ ผมก็ไปส่องไอจีมัน เชี่ยยยนักฟุตบอลหล่อด้วย เเต่สิ่งที่ผมเสียใจไปกว่านั้นก็คือ มันโพสรูปตาล ในไฮไลน์ของมันก็ถ่ายรูปคู่กับตาล ในงานประจำจังหวัด ซึ่งก่อนผมมากรุงเทพงานมันยังไม่จบเพราะตอนนั้นที่ผมเเข่งบาสงานพึ่งเริ่ม เชี่ยความรู้สึกของผมตอนนั้นพังไปหมด อ่อนเเรง บาสก็คัดตัวไม่ติด ดูสิความรู้สึกของผมตอนนั้นคุณว่าจะเป็นยังไง น้ำตาเเตกสิครับ ผมก็ได้เเต่มานั่งคิดว่าที่ผ่านมาสองปีมันคืออะไรเขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ผมยอมรับว่าผมหล่อไม่สู้เขา คงไม่มีไรสู้เเหละ เขาเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันอีก เเต่ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปคุยกันตอนไหน ผมก็ได้เป็นไอ้ขี้เเพ้สิครับ มันพลาดที่ผมเองเเหละที่ยังไม่ดีพอ เขาเลยไม่สนใจ เเต่เขาไม่บอกให้ผมเตรียมใจก่อนเลย ความรู้สึกโคตรพังเลยดิครับ ผมทำได้เเค่ทำใจยอมรับมัน #ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ