ความหมายตรงตามหัวข้อ ผมไม่รู้จะปรึกษาใครเพราะเป็นคนปรึกษาใครไม่ค่อยเก่ง
ถามไปเค้าก็ชอบหัวเราะความรักของผมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมคิดว่ามันไม่ธรรมดาเลยกับความรู้สึกที่หลายๆคน
เคยสูญเสียไปจนบางคนอาจจะชินหรือไม่ก็คิดว่า ช่างมันเถอะเดียวมันก็ผ่านไป
ผมก็ไม่ใช่ลัทธิบูชาความรักอะไรหรอกนะ แต่ผมก็คิดว่าทุกคนมีความรักเหมือนกันหมด เมื่อสูญเสียมันไป
คนเราก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา แต่ผมเคยมีความรักที่เริ่มจากความสงสาร จนทำให้ผูกพันธ์แล้วก็จบด้วยการที่เค้าสงสารผมเอง
...กว่าเค้าจะรู้ตัวว่าไม่ได้รักผมเค้าใช้เวลาถึง
10 ปี ต่างจากผม....
ใช่ครับเกือบครึ่งชีวิตของผม ช่วงนั้นเราพยายามจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ทรมานทั้งคู่ จนผมเกือบเอาอนาคตไปทิ้งถ้าเล่าเรื่องมันจะยาว พอผ่านมาสักระยะผมเริ่มกินเหล้าหนักมาก พอเข้าใจเลยละว่า
ทำไมต้องกินเหล้ากินเบียร์ (มันไม่ได้ทำให้ลืมอดีต แต่มันทำให้รู้สึกว่าต้องยอมรับปัจจุบันให้ได้)
ต่อให้ทุกอย่างรอบตัวสนุกแค่ไหน PG PR สวยแค่ไหน
น้ำตามันก็ไหลได้(เชื่อสิ) ต่อให้กลับมาอยู่คนเดียวมันก็นอนไม่หลับ
ยานอนหลับเท่านั้นช่วยคุณได้ แล้วก็เริ่มมีคนเข้ามาในชีวิตเยอะแยะไปหมดแต่ทำไงได้
ใจมันปิดยังไงก็เปิดไม่ออกจนผมเริ่มประชดชีวิตตัวเอง(โง่)มาก ผมชอบไปถ่ายรูปกับคนนั้นทีคนนี้ทีแต่จริงๆก็ไม่มีอะไรเลย
จนสุดท้ายผมรู้ว่าผมแค่เหงาเฉยๆ จนคิดว่าต้องอยู่กับตัวเองให้ได้
เริ่มเล่นเกม อ่านหนังสือ ฟังเพลง ดูหนัง ทำงาน ขับรถเที่ยวเองเป็นบางครั้ง
เย็นๆก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเริ่มปรับสภาพตัวเองได้ แต่จริงๆไปเที่ยวหา PG PR นั้นแหละ
แต่สุดท้ายก็เห็นเป็นรุ่นน้องไปซะงั้น ไปรับรู้ชีวิตพวกเค้ามา บางคนก็ส่งตัวเองเรียน บางคนก็ชอบพบปะผู้คน
บางคนก็ชอบความสนุก ที่เล่ามาทั้งหมดนั้นมันทำให้ผมคิดว่า....
สรุปรักแท้บนโลกมันไม่มีอยู่จริง ต่อให้ทำดีแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องจากกัน
จนวันหนึ่ง... 
(ความรัก)อดีตที่ทำให้ปัจจุบันและอนาคตกำลังจะหายไป ควรทำไงดี???
ถามไปเค้าก็ชอบหัวเราะความรักของผมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมคิดว่ามันไม่ธรรมดาเลยกับความรู้สึกที่หลายๆคน
เคยสูญเสียไปจนบางคนอาจจะชินหรือไม่ก็คิดว่า ช่างมันเถอะเดียวมันก็ผ่านไป
ผมก็ไม่ใช่ลัทธิบูชาความรักอะไรหรอกนะ แต่ผมก็คิดว่าทุกคนมีความรักเหมือนกันหมด เมื่อสูญเสียมันไป
คนเราก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา แต่ผมเคยมีความรักที่เริ่มจากความสงสาร จนทำให้ผูกพันธ์แล้วก็จบด้วยการที่เค้าสงสารผมเอง
...กว่าเค้าจะรู้ตัวว่าไม่ได้รักผมเค้าใช้เวลาถึง10 ปี ต่างจากผม....
ใช่ครับเกือบครึ่งชีวิตของผม ช่วงนั้นเราพยายามจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
ทรมานทั้งคู่ จนผมเกือบเอาอนาคตไปทิ้งถ้าเล่าเรื่องมันจะยาว พอผ่านมาสักระยะผมเริ่มกินเหล้าหนักมาก พอเข้าใจเลยละว่า
ทำไมต้องกินเหล้ากินเบียร์ (มันไม่ได้ทำให้ลืมอดีต แต่มันทำให้รู้สึกว่าต้องยอมรับปัจจุบันให้ได้)
ต่อให้ทุกอย่างรอบตัวสนุกแค่ไหน PG PR สวยแค่ไหน น้ำตามันก็ไหลได้(เชื่อสิ) ต่อให้กลับมาอยู่คนเดียวมันก็นอนไม่หลับ
ยานอนหลับเท่านั้นช่วยคุณได้ แล้วก็เริ่มมีคนเข้ามาในชีวิตเยอะแยะไปหมดแต่ทำไงได้
ใจมันปิดยังไงก็เปิดไม่ออกจนผมเริ่มประชดชีวิตตัวเอง(โง่)มาก ผมชอบไปถ่ายรูปกับคนนั้นทีคนนี้ทีแต่จริงๆก็ไม่มีอะไรเลย
จนสุดท้ายผมรู้ว่าผมแค่เหงาเฉยๆ จนคิดว่าต้องอยู่กับตัวเองให้ได้
เริ่มเล่นเกม อ่านหนังสือ ฟังเพลง ดูหนัง ทำงาน ขับรถเที่ยวเองเป็นบางครั้ง
เย็นๆก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเริ่มปรับสภาพตัวเองได้ แต่จริงๆไปเที่ยวหา PG PR นั้นแหละ
แต่สุดท้ายก็เห็นเป็นรุ่นน้องไปซะงั้น ไปรับรู้ชีวิตพวกเค้ามา บางคนก็ส่งตัวเองเรียน บางคนก็ชอบพบปะผู้คน
บางคนก็ชอบความสนุก ที่เล่ามาทั้งหมดนั้นมันทำให้ผมคิดว่า....
สรุปรักแท้บนโลกมันไม่มีอยู่จริง ต่อให้ทำดีแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องจากกัน จนวันหนึ่ง...