เราได้เทอมาง่ายเราก็เสียเธอไปง่ายๆเช่นกัน

สวัสดีคับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวชีวิตความรักของผมนะคับ
เริ่มต้นเลยนะคับ จุดเริ่มต้นเกิดขึ้นสมัยเรียนมหาลัย ผมจีบเธอทาง facedook จีบกันประมาณไม่ถึงเดือนมีความรู้สึกดีๆให้กัน
และเราก็ไปเทื่ยวกันแล้วเรามานอนด้วยกันมี sex และตกลงเป็นแฟนกันในคืนนั้น
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นในคืนนั้นแฟนเก่าของเธอได้ท๊กมาหาเธอผมจิงปล่อยให้เธอไปเคียร์กัน
แต่เหมือนเคียร์กันไม่จบ แฟนเก่าเธอพาพวกมาบุกหอผมเป็นสิบมาขู่ตบหน้าผมไปหนึ่งที แล้วให้เลิกยุ้งกับเธอซะ
จนผมมาถามเธอว่าจะเลือกใคร เธอเลือกผม ผมจึงไปเคียร์กับแฟนเก่าเธออีกครั้ง

เรา : ....กูดูแลต่อเอง ปล่อยมันไปซะ
แฟนเก่า : เอออยากได้เอาไปกูได้มาเยอะแล้ว จำไว้ได้จากกูไปอย่าไงจะเสียมันไปอย่างงั้น
เรา : เออเมื่อวันนั้นมาถึงกูจะแบกรับความเจ็บปวดเอาไว้เอง (พระเอกสุดๆ)

ต่อจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเราย้ายไปอยู่หอกับเธอ มีบ้างครั้งแฟนเก่าของเธอก็มาตามตือบ้าง
เราไปเทื่ยวไหนด้วยกัน ผมเติมเต็มความรักให้ตลอดซือแมวให้เลี้ยง พาไปที่เธออยากไป
จนเธอเรียนจบ และวันที่จะต้องแยกย้ายกัน ผมก็เก็บของของผม
เธอพ่อแม่มาขนของให้แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แฟนเก่าของเธอมาช่วยขนของด้วย
เธอพยายามตัดขาดจากผม ผมตามยื้อจนเธอกับมาอยู่กับผม และเธอกับแฟนเก่าของเธอก็จบกันแบบจริงๆ

ความรักที่อยู่ด้วยกันครึ่งปีหลังและปีที่สอง
ผมก็ยังเรียนอยู่ เธอก็เข้ามาทำงานแถวในเมือง ผมก็มาหาเธอทุกอาทิตย์ นับเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดชีวิตเลยก็ว่าได้
คุยกับแทบตลอด รักกันไม่มีนอกใจกัน ไปเทื่ยวไหนด้วยกันตลอด มีความสุขแอปปี้มากๆ

และมาช่วงปีที่ 3 ผมก็ตามเธอเข้ามาทำงานย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผมทำงานหักมาเปลี่ยนงานมาสองสามที่
ก็ยังรักกันดี อาจจะมีทะเลาะกันบ้าน มีsexกันน้อยลงมากๆ จากอาทิตย์ละครั้งมาเดือนละครั้ง จนไม่มีอะไรกันมาถึงสองเดือน
เธอไม่ค่อยยอมมีอะไรกับผมสักเท่าไหร่ ผมก็ทำงานหนักกับดึกทุกวันคุยกันน้อยลงเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ผมก็เติมเต็มความรักให้ตลอด
พาเธอไปเทื่ยว เธอเป็นคนที่ชอบเดินเทื่ยวตลาดมากๆ ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าผมรักเธอมากที่ทำงานหนักสู้ชีวิตก็เพื่อวางรากฐานในชีวิต
ผมทำงานเป็นวิศวกรบริษัทเอกชน ทำงานมาเหนื่อยๆเธอก็ให้กำลังใจผมตลอด

และจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ก็เกิดขึ้น เมื่อต้นๆปีมีคนท๊กมาจีบเธอเธอก็ไม่อะไรเธอยังให้ผมดูเลย ผมก็ไม่คิดอะไรก็เห็นเธอไม่เล่นด้วย
และ ผมไปเทื่ยวกับจากเชียงรายด้วยกันเมื่อต้นเดือนมีนาคมที่ผ่านมา กับมาได้สองวันเธอบอกเลิกผมเธอไล่ผมให้ออกไปจากชีวิต
ผมพยายามยื้อเธอไว้ผมนั้งลงดึงขาเธอไว้เลยก็ว่าได้จนเธอบอกว่ามีศักศรีหน่อย  จนคืนนั้นผ่านพ้นไป
ผมก็มาทำงานปกติผมไปแอบส่อง IG ของเธอผมเห็นเธอแอบคุยหวานๆกับไอ้คนที่ท๊กมาจีบเธอนั้นหล๊ะ
เย็นผมกับมาผมก็มาเคียร์กันกับเธอว่ามันยังไงเธอก็ยอมรับว่าเธอแอบคุยกัน เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อเลิกกันผม
จนในที่สุดผมยอมที่จะเลิกผมก็ยังอยู่ห้องเธอได้สองวันเธอหนีไปนอนกับเพื่อน ผมจึงย้ายของออกมาก่อนจากกัน
เธอบอกกันผมว่าเธอไม่ได้คิดอะไรเลยมันไม่มีอะไรเธออยากอยู่คนเดียว ผมก็ยังเชื่อใจเธอนะ
และผมก็ย้ายของออกมานอนที่ไซย์งาน ผ่านไปประมาณอาทิตย์กว่าๆผมนัดคืนของกันที่ใต้คอนโดของเธอ
ผมพยายามจะขอคุยด้วยกับเธอแต่เธอไม่คุยด้วยเธอเดินหนีขึ้นห้องไปผมนั่งมองห้องของเธออยู่พักหนึ่งก็ไลน์คุยกันเธอเปลี่ยนผ้าม่านใหม่หรอ
เธอก็บอกใช่เปลี่ยนบ้างเดียวเป็นโรคซึมเศร้า และสิ่งที่ไม่คลาดคิดก็เกิดขึ้นผมเห็นไอ้คนที่เธอแอบคุยด้วยกับลังจะขึ้นลิฟท์ผมจ้องหน้ามัน
จนมันรีบหนีหน้าแล้วขึ้นลิฟท์ไป ผมมั่นใจเลยว่าใช่มันแน่ๆที่เธอแอบคุยด้วย ผมไลน์ไปถามเธอเลยเห้ยมันเกิดอะไรขึ้น
ไหนบอกว่าจะอยู่คนเดียวไหนบอกว่าไม่มีอะไรไง เลิกกับกูไม่ถึงสองอาทิตย์ยิ้มพาผู้ชายอื่นมานอนห้องแล้ว
และผมก็กลับมานอนไซย์งานเธอโทรมาหาผมว่าเลิกยุ่งกับชีวิตขอเธอสักทีเห็นแล้วไง แล้วก็วางไป

หลังจากนั้นผมนี้เจ็บมากๆแทบขาดใจจะตายเลยก็ว่าได้นอนไม่หลับทั้งคืนเช้าตื่นมาทำงานก็เหมือนเอาวิญญาญมาทำ
ผมเสียใจ เสียใจเวลาที่คบกันมาสามปี ผมทุบเทให้กับความรักมาตลอด ไม่เคยนอกใจเธอเลย
แต่ผมกับโดนเธอสวมเขาให้ตอนไหนก็ไม่รู้เจ็บจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ผมรักเข้ามากๆตอนนี้ก็ยังหวังว่าเธอจะกลับมา
แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ เธอพาผู้ชายอื่นมาอยู่แทนที่ผมแล้ว
คำนึงที่มันขึ้นมาในหัวก็ปีดขึ้นเลย
แฟนเก่าเธอ : จำไว้ได้จากกูไปอย่าไงจะเสียมันไปอย่างงั้น
เรา : เออเมื่อวันนั้นมาถึงกูจะแบกรับความเจ็บปวดเอาไว้เอง
เห้ยทำยังไงถึงให้ความเจ็บปวดนี้มันผ่านพ้นไปดี รักมากเจ็บมากๆๆๆๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่