สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องที่เรากับเพื่อนพบเจอมาจาก "หอพัก" ให้ได้อ่านกัน ตอนนี้เรากำลังจะขึ้นปี 2 กันแล้วค่ะ เรื่องมันเกิดตอนเราย้ายเข้ามาหอพักนี้ ตอนจะขึ้นปี 1 ต้องเกริ่นก่อนว่า เราค่อนข้างจะมีเซ้นท์นิดๆ เราเห็นบ้าง เรารู้สึกได้ มาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กเวลานอนโรงบาลจะชอบตื่นมาตอนตี 3 ทุกวัน เคยเห็นผีที่โรงพยาบาล เคยฝันบ้าง อะไรบ้าง ประมาณนี้ แต่รอบนี้หนักจริงๆ และเรื่องแบบนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล จึงขอให้ทุกคนมีวิจารณญานในการอ่าน
เริ่มเลยค่ะ.
เราได้จองหอพักเอาไว้ โดยเราจะอยู่กับเพื่อนด้วยอีก 2 คน ช่วงนั้นยังปิดเทอมอยู่ แต่รุ่นพี่เรียกมาเพื่อนัดซ้อมท่าเชียร์กีฬาสีเฟรชชี่ เราจึงต้องมานอนหอคนเดียวก่อน เพื่อมาร่วมกิจกรรมที่รุ่นพี่นัด (เราเรียนคนละคณะกับเพื่อนอีก 2 คน) คืนนึงเรากำลังนอนอยู่ เป็นช่วงประมาณตี 2 ตี 3 ได้ เราหลับๆตื่นๆ เพราะไม่ค่อยคุ้นที่ เราจะได้ยินเสียง ก๊อกๆๆๆ ตรงหน้าต่างบานเกร็ดตรงหลังห้อง (หลังห้องที่ไว้ใช้ตากผ้า) ตอนนั้นมันมืด มีแสงไฟข้างนอกสลัวๆ ไม่สว่างมาก เราลุกขึ้น พยายามฟังว่าเสียงมากจากทางไหน แต่ก็นั่นแหละค่ะ ชัดเจนว่ามันคือเสียงเคาะบานเกร็ด กร่อกๆแกร่กๆ เราเลยเปิดไฟ แล้วเดินไปดู เสียงก็เงียบไป ข้างนอกก็ไม่มีอะไร เราเลยเดินกลับมานอนต่อ แล้วปิดไฟ เสียงมันก็เริ่มมาอีก คราวนี้ก็เปิดไฟทั้งคืน แล้วเปิดยูทูปดูยันหว่างเลยค่ะรออะไร 5555555 มาหลับอีกทีตอน 7 โมงเช้า ตื่นบ่ายๆ
ทุกอย่างก็สงบมาซักพัก.
ตัดมาตอนเปิดเทอม เพื่อนเราอีก 2 คนก็ได้เข้ามาอยู่หอกับเรา จะใช้ตัวย่อ S กับ F นะคะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ปวช. มาอยู่มหาลัย 2 คนนั้นสอบติดคนละคณะกับเรา S กับ F มีเพื่อนอีก 2 คน อยู่หอเดียวกับพวกเรา ชื่อ P กับ W อยู่ชั้น 3 ส่วนเรากับเพื่อนอยู่ชั้น 1 คืนนั้น เพื่อนเราพา P กับ W ลงมานอนด้วยกัน ตอนนี้ห้องของเรามีคนนอนทั้งหมด 5 คน คืนนั้นเรานอนคุยเล่นกันจนเกือบตี 2 เราจะแบ่งนอนกันคือ นอนบนเตียง 3 นอนข้างล่าง 2 ซึ่ง S กับ W จะนอนข้างล่างนอนตรงประตู (เอาง่ายๆคือนอนขวางประตู เพราะเราไ่ได้คิดอะไรกันมาก) แล้วด้วยความที่ว่าเรากำลังนอนแล้วเล่าเรื่องผีจากกระทู้พันทิปให้เพื่อนฟัง เราก็เห็นเงาเป็น ผู้หญิงปล่อยผมตัวเล็กไม่สูง เดินมาที่ท้ายเตียงแล้วย่อตัวลงประมาณว่าแอบที่ท้ายเตียง (ตอนนั้นปิดไฟแล้ว มีแสงไฟจากหน้าต่างบานเกล็ดสลัวๆ) เราจึงนึกว่า W แกล้ง เพราะ W เป็นคนตัวเล็กไม่สูง ผมยาว เราเลยลุกพรวดขึ้นมาดู.. ปรากฎว่า W กำลังนอนหลับอยู่ ตอนนั้นเราได้แต่ตัวสั่นแล้วค่อยๆลงนอน แล้วก็หลับไป
เราก็ได้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนก็กลัวกันบ้าง แต่ไม่นานความกลัวก็คลายลง เพราะก็ไม่เกิดอะไรขึ้นอีก หลังจากนี้เราอาจจะเล่าตัดบนตัดตอนนิดหน่อย บอกถึงสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นแบบสั้นๆ
ต่อมาไม่นาน เพื่อนเราที่เหลือต้องไปทำงานกลุ่มที่หอเพื่อนอีกคน เราจึงต้องอยู่ห้องคนเดียว ซึ่งมันก็เกือบสองทุ่มแล้ว เพื่อนก็ยังไม่กลับ ตอนนั้นเราเปิดแอร์ไว้ เราเปิดตู้เสื้อผ้าไว้ เพราะกำลังหาเสื้อเตรียมไปอาบน้ำ แล้วไม่ได้ปิด เพราะเดินมาหยับผ้าเช็ดตัวตรงเก้าอี้ก่อน แล้วจู่ๆตู้เสื้อผ้าก็ปิดเอง เสียงดังแอ้ด .. แต่มันปิดไม่สนิทนะคะ ขนเราลุกไปหมด เพราะลมแอร์ มันไม่ได้แรงจนจะทำให้ตู้เสื้อผ้าเราปิดได้ ไม่กล้าอาบน้ำเลยค่ะ รอเพื่อนกลับอย่างเดียว 555
เช้าวันต่อมา เราเล่าให้เพื่อนในกลุ่มเราที่เรียนคณะเดียวกันฟัง ทุกคนก็บอกว่าเราควรทำบุญ มีเพื่อนเราคนนึง มันก็ถามเราว่า ห้องเรามีหน้าต่างบานเกล็ดข้างประตูทางออกด้านหลังหรือเปล่า เราก็บอกใช่ เพื่อนเราก็เล่าให้ฟังว่า มันฝันว่า มันมานั่งเล่นห้องเรา แล้วเห็นเป็นเงาดำๆของผู้หญิงผมยาว เอาหัวตัวเองโขกกับหน้าต่างบานเกล็ดซ้ำไปซ้ำมา แล้วมันก็ตื่น อีกแล้วค่ะ ขนลุกอีกแล้ว ตั้งแต่มาอยู่หอนี้ ขนลุกบ่อยจนขนจะล่วงหมดแล้ว55555 แต่เราก็ยังไม่ได้กลับไปเล่าให้เพื่อนที่หอของเราฟัง เพราะกลัวเพื่อนจะคิดมากกัน เราเลยเก็บเรื่องนี้มาคนเดียวซักพัก
ต่อมาคือเรื่องของ S.. ที่นางเจอแล้ว
S คือเพื่อนที่อยู่หอห้องเดียวกับเรา ช่วงต้นขาจะช้ำเขียว ม่วง เป็นรอยช้ำใหญ่ๆ แบบเป็นจ้ำๆ พอข้างซ้ายหาย ข้างขวาก็จะเป็น แบบไร้สาเหตุ เพราะมันบอกว่ามันไม่ได้ไปเดินชนอะไรมาเลย หรือถ้าชน ก็ต้องจำได้ เพราะรอยช้ำใหญ่ขนาดนี้ต้องจำได้แน่นอนว่าไปโดนอะไรมา วันนึง S นอนกลางวันอยู่ แล้วเริ่มขยับตัวไม่ได้ หายใจไม่ออก เหมือนฝัน แต่ไม่ใช่ฝัน เพราะตอนนั้น S บอกลืมตาได้ แล้วเห็นเป็นเงาดำของผู้หญิง แต่เป็นผู้หญิงผมยุ่ง ในใจ S ตอนนั้นได้แต่ด่าๆ และแช่ง แล้วก็วูบ แล้วก็รู้สึกตัว ไม่นาน S ก็เล่าให้แม่นางฟัง แม่ของ S เป็นคนอีสาน เขาบอกว่ารอยช้ำนั้น คือพรายขย้ำ แล้วจะดูให้ว่าห้องที่พวกเรากำลังอยู่กัน ที่พวกเราต้องเจอมันคืออะไรกันแน่
แต่เพื่อนอีกคนที่อยู่ห้องเดียวกัน คือ F ไม่เคยเจออะไรเลยนะคะ เราเจอกับ S แค่ 2 คน
คืนที่หนักที่สุดคือ เราเจอ
เรานอนอยู่ซึ่งตอนนั้น อาการเดิมเรากลับมา รู้สึกนอนไม่ค่อยหลับ ไม่สบายตัว เาอยากให้คนอ่านพยายามนึกภาพตามนะคะ เราเกือบเคลิ้มหลับแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรมากวน ทุกอย่างมืดสนิท ขยับตัวไม่ได้ หายใจไม่ออก แล้วได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะหัวเตียง (หัวเตียงเป็นเหล็ก) แล้วเราก็พยายามสวดมนต์ ช่วงเวลานั้นเราเหมือนคนกำลังจมน้ำ แต่ทำะไรไม่ได้ มือ และแขนขามันเกร็งไปหมด ลืมตาไม่ขึ้น พยายามแล้วก็ลืมไม่ขึ้น พยายามปลุกเพื่อนข้างๆให้ตื่น แต่ก็ไม่ได้ผล ความคิดตอนนั้น เราคิดว่า ใช่ ต้องใช่แน่ๆ ต้องการอะไรจากกู จะเอาอะไร!! แล้วเราก็ เฮือก!! หายใจเฮือกใหญ่ แล้วลุกได้ ลืมตาได้ เรากลัว กลัวมากๆ เรากำพระที่แขวนคอไว้แน่น นอนลง แต่แปลกมากที่เรากลัว แต่มันรู้สึกเพลียแล้วอยากหลับต่อ อยากจะนอน
รอบที่ 2 เป็นเหมือนรอบแรกค่ะ ความรู้สึกอะไรต่อมิอะไร มันแย่ไปหมด เราด่ากราดในใจ สารพัดคำด่าแช่ง แล้วก็เหมือนเดิมค่ะคือ ตื่นขึ้นมาได้ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ รู้สึกเหนื่อย เพลียแล้วหลับไปอีกครั้ง แต่คราวนี้รอบที่ 3 มันกลับมาอีก คราวนี้เราหายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรมาทับ แขนขาขยับไม่ได้ ลืมตาได้แค่ข้างเดียว ย้ำค่ะว่าข้างเดียวจริงๆ แล้วได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ ก็อกๆๆๆ และมันก็ดังขึ้นเรื่อยๆเหมือนมันทุบประตูดังงปั้งๆๆๆ เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เราน้ำตาไหล แล้วนึกถึงหน้าคนที่เรารัก ครอบครัวของเรา เพราะความรู้สึกเราตอนนั้น คือเหนื่อยมากแล้วจริงๆ คิดถึงคนที่บ้าน อยากกลับบ้านมาก แล้วทุกอย่างก็สงบลง เหมือนเราฝันไป เราตาค้างนอนไมหลับอีกเลย จนเช้า เพื่อนเราสองคน มีเรียนเช้า ก็ลุกขึ้นมาแต่งตัวอาบน้ำกัน เราจึงหลับได้อย่างอุ่นใจ เพราะเรามีเรียนบ่าย เราโทรไปเล่าให้คนที่บ้านฟัง เราอยากย้ายหอ เราไม่ไหว อาจจะดูเอาแต่ใจนะคะว่าอยากจะย้ายก็ย้าย แต่มันไม่ไหวจริงๆ แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราต้องใช้เวลาหาหอกันพอสมควร เพื่อจะหาหอใหม่
เรื่องของ W ที่เจอในห้องเรา
W คือเพื่อนของเพื่อนเรา ที่เบ่าไปตอนต้นว่าอยู่หอเดียวกับเรา แต่อยู่ชั้นสาม วันนั้น W ลงมานอนเล่นด้วย แล้วหลับไป (ช่วงกลางวัน) W รู้สึกเหมือนมีอะไรใต้ที่คอ เลยจะเอามือปัด แต่กลับขยับแขน กับตัวไม่ได้ ลืมตาไม่ได้ ตอนนั้นเราออกไปซื้อของ เรากลับมาพอดี แล้วเปิดประตูห้อง แล้ว W ก็สะดุ้งตื่น รู้สึกตัว แล้าเล่าทุกอย่างให้เพื่อนทุกคนฟัง เราจึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังด้วย รวมถึงเรื่องที่เพื่อนของเราที่คณะ เล่าถึงความฝันของมัน ให้เพื่อนเราฟัง ทุกคนขนหัวลุก อพยพข้าวของทุกอย่าง ขึ้นไปนอนบนห้องของเพื่อนที่ชั้น 3 เกือบ 6 คืน
แล้วเราก็ไม่เจออไรอีก เมื่อตัดสินใจกลับนอนที่ห้องของตัเอง แต่ S เจอค่ะ เรากับ F หลับแล้วช่วงตอนนั้น ตี 1 เกือบตี 2 ได้ S นั่งเล่นโน็ตบุ้ค (ปิดไฟแล้ว) เล่นไปมา ก็เห็นเงาดำๆ เดินผ่านช้าๆ ผ่านแสงไฟสลัวที่ลอดผ่านบานเกล็ด แล้วหายไปในความมืด S จึงเลิกเล่นโน๊ตบุ๊คแล้วนอนคุมโปงยันเช้า
จากนั้นไม่นาน พวกเรา 5 คนตัดสินใจจะย้ายมาห้องสูท มาอยู่รวมกัน แล้วเราก็ย้ายของเข้าหอใหม่
คืนนึงเรานอนอยู่ เพื่อนนั่งเล่นกันอยู่นอกห้อง เราง่วงมาก เลยเข้ามานอนก่อน (ห้องสูท 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 1 ห้องโถงใหญ่) เราฝันว่ามีผู้หญิงคนนึงสวยมากจริงๆ ผิวขาว หน้าตาดี ผมยาว เดินตามเรามา แล้วบอกว่าตามมาจากซอยเก่า หอเก่าที่เราอยู่ ความรู้สึกคือเรารู้ว่าเขาคือผีแน่นอน แต่ในฝันเรากลับไม่กลัว พอถึงหน้าหอใหม่ มีศาลพระภูมิอยู่ข้างล่าง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่า เข้าไม่ได้เพราะศาล แต่ด้วยปากเจ้ากรรมของเราในฝัน บอก เข้ามาสิ แล้วเราก็สะดุ้งตื่น นึกแล้วอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ แต่กลัวเจ็บ เราเล่าให้เพื่อนๆทุกคนในห้องฟัง ทุกคนนก็พากันกลัว (อีกแล้ว) แต่เราก็ไม่เจออะไรนะคะ ตั้งแต่นั้นมา จนถึงตอนนี้ ปรตูหน้าห้อง กับหลังห้อง ติดยันต์ท้าวเวศไว้ แลในห้องนอน ก็มีพระอยู่ทั้ง 2 ห้อง เราก็ได้แต่ขอให้เจ้าที่ศาลพระภูมช่วยปกป้องเราไปแบบนี้เรื่อยๆ ตอนนี้เราก็ไม่เจออะไรอีกค่ะ
จบแล้ววว คือเป็นเรื่องที่หนักหน่วงมากที่สุดที่เราเคยเจอมาตั้งแต่เด็กยันโต เป็นชีวิตเฟรชชี่ที่แบบ... 55555 สุดท้ายก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษนะคะ ถ้าบางช่วงมันดูขาดๆ เราพยายามจะตัดแค่ช่วงสำคัญที่เราเจอมา ให้มันกระทัดรัดขึ้น
สวัสดีค้า
เงาใครในห้อง?
เริ่มเลยค่ะ.
เราได้จองหอพักเอาไว้ โดยเราจะอยู่กับเพื่อนด้วยอีก 2 คน ช่วงนั้นยังปิดเทอมอยู่ แต่รุ่นพี่เรียกมาเพื่อนัดซ้อมท่าเชียร์กีฬาสีเฟรชชี่ เราจึงต้องมานอนหอคนเดียวก่อน เพื่อมาร่วมกิจกรรมที่รุ่นพี่นัด (เราเรียนคนละคณะกับเพื่อนอีก 2 คน) คืนนึงเรากำลังนอนอยู่ เป็นช่วงประมาณตี 2 ตี 3 ได้ เราหลับๆตื่นๆ เพราะไม่ค่อยคุ้นที่ เราจะได้ยินเสียง ก๊อกๆๆๆ ตรงหน้าต่างบานเกร็ดตรงหลังห้อง (หลังห้องที่ไว้ใช้ตากผ้า) ตอนนั้นมันมืด มีแสงไฟข้างนอกสลัวๆ ไม่สว่างมาก เราลุกขึ้น พยายามฟังว่าเสียงมากจากทางไหน แต่ก็นั่นแหละค่ะ ชัดเจนว่ามันคือเสียงเคาะบานเกร็ด กร่อกๆแกร่กๆ เราเลยเปิดไฟ แล้วเดินไปดู เสียงก็เงียบไป ข้างนอกก็ไม่มีอะไร เราเลยเดินกลับมานอนต่อ แล้วปิดไฟ เสียงมันก็เริ่มมาอีก คราวนี้ก็เปิดไฟทั้งคืน แล้วเปิดยูทูปดูยันหว่างเลยค่ะรออะไร 5555555 มาหลับอีกทีตอน 7 โมงเช้า ตื่นบ่ายๆ
ทุกอย่างก็สงบมาซักพัก.
ตัดมาตอนเปิดเทอม เพื่อนเราอีก 2 คนก็ได้เข้ามาอยู่หอกับเรา จะใช้ตัวย่อ S กับ F นะคะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ปวช. มาอยู่มหาลัย 2 คนนั้นสอบติดคนละคณะกับเรา S กับ F มีเพื่อนอีก 2 คน อยู่หอเดียวกับพวกเรา ชื่อ P กับ W อยู่ชั้น 3 ส่วนเรากับเพื่อนอยู่ชั้น 1 คืนนั้น เพื่อนเราพา P กับ W ลงมานอนด้วยกัน ตอนนี้ห้องของเรามีคนนอนทั้งหมด 5 คน คืนนั้นเรานอนคุยเล่นกันจนเกือบตี 2 เราจะแบ่งนอนกันคือ นอนบนเตียง 3 นอนข้างล่าง 2 ซึ่ง S กับ W จะนอนข้างล่างนอนตรงประตู (เอาง่ายๆคือนอนขวางประตู เพราะเราไ่ได้คิดอะไรกันมาก) แล้วด้วยความที่ว่าเรากำลังนอนแล้วเล่าเรื่องผีจากกระทู้พันทิปให้เพื่อนฟัง เราก็เห็นเงาเป็น ผู้หญิงปล่อยผมตัวเล็กไม่สูง เดินมาที่ท้ายเตียงแล้วย่อตัวลงประมาณว่าแอบที่ท้ายเตียง (ตอนนั้นปิดไฟแล้ว มีแสงไฟจากหน้าต่างบานเกล็ดสลัวๆ) เราจึงนึกว่า W แกล้ง เพราะ W เป็นคนตัวเล็กไม่สูง ผมยาว เราเลยลุกพรวดขึ้นมาดู.. ปรากฎว่า W กำลังนอนหลับอยู่ ตอนนั้นเราได้แต่ตัวสั่นแล้วค่อยๆลงนอน แล้วก็หลับไป
เราก็ได้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนก็กลัวกันบ้าง แต่ไม่นานความกลัวก็คลายลง เพราะก็ไม่เกิดอะไรขึ้นอีก หลังจากนี้เราอาจจะเล่าตัดบนตัดตอนนิดหน่อย บอกถึงสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นแบบสั้นๆ
ต่อมาไม่นาน เพื่อนเราที่เหลือต้องไปทำงานกลุ่มที่หอเพื่อนอีกคน เราจึงต้องอยู่ห้องคนเดียว ซึ่งมันก็เกือบสองทุ่มแล้ว เพื่อนก็ยังไม่กลับ ตอนนั้นเราเปิดแอร์ไว้ เราเปิดตู้เสื้อผ้าไว้ เพราะกำลังหาเสื้อเตรียมไปอาบน้ำ แล้วไม่ได้ปิด เพราะเดินมาหยับผ้าเช็ดตัวตรงเก้าอี้ก่อน แล้วจู่ๆตู้เสื้อผ้าก็ปิดเอง เสียงดังแอ้ด .. แต่มันปิดไม่สนิทนะคะ ขนเราลุกไปหมด เพราะลมแอร์ มันไม่ได้แรงจนจะทำให้ตู้เสื้อผ้าเราปิดได้ ไม่กล้าอาบน้ำเลยค่ะ รอเพื่อนกลับอย่างเดียว 555
เช้าวันต่อมา เราเล่าให้เพื่อนในกลุ่มเราที่เรียนคณะเดียวกันฟัง ทุกคนก็บอกว่าเราควรทำบุญ มีเพื่อนเราคนนึง มันก็ถามเราว่า ห้องเรามีหน้าต่างบานเกล็ดข้างประตูทางออกด้านหลังหรือเปล่า เราก็บอกใช่ เพื่อนเราก็เล่าให้ฟังว่า มันฝันว่า มันมานั่งเล่นห้องเรา แล้วเห็นเป็นเงาดำๆของผู้หญิงผมยาว เอาหัวตัวเองโขกกับหน้าต่างบานเกล็ดซ้ำไปซ้ำมา แล้วมันก็ตื่น อีกแล้วค่ะ ขนลุกอีกแล้ว ตั้งแต่มาอยู่หอนี้ ขนลุกบ่อยจนขนจะล่วงหมดแล้ว55555 แต่เราก็ยังไม่ได้กลับไปเล่าให้เพื่อนที่หอของเราฟัง เพราะกลัวเพื่อนจะคิดมากกัน เราเลยเก็บเรื่องนี้มาคนเดียวซักพัก
ต่อมาคือเรื่องของ S.. ที่นางเจอแล้ว
S คือเพื่อนที่อยู่หอห้องเดียวกับเรา ช่วงต้นขาจะช้ำเขียว ม่วง เป็นรอยช้ำใหญ่ๆ แบบเป็นจ้ำๆ พอข้างซ้ายหาย ข้างขวาก็จะเป็น แบบไร้สาเหตุ เพราะมันบอกว่ามันไม่ได้ไปเดินชนอะไรมาเลย หรือถ้าชน ก็ต้องจำได้ เพราะรอยช้ำใหญ่ขนาดนี้ต้องจำได้แน่นอนว่าไปโดนอะไรมา วันนึง S นอนกลางวันอยู่ แล้วเริ่มขยับตัวไม่ได้ หายใจไม่ออก เหมือนฝัน แต่ไม่ใช่ฝัน เพราะตอนนั้น S บอกลืมตาได้ แล้วเห็นเป็นเงาดำของผู้หญิง แต่เป็นผู้หญิงผมยุ่ง ในใจ S ตอนนั้นได้แต่ด่าๆ และแช่ง แล้วก็วูบ แล้วก็รู้สึกตัว ไม่นาน S ก็เล่าให้แม่นางฟัง แม่ของ S เป็นคนอีสาน เขาบอกว่ารอยช้ำนั้น คือพรายขย้ำ แล้วจะดูให้ว่าห้องที่พวกเรากำลังอยู่กัน ที่พวกเราต้องเจอมันคืออะไรกันแน่
แต่เพื่อนอีกคนที่อยู่ห้องเดียวกัน คือ F ไม่เคยเจออะไรเลยนะคะ เราเจอกับ S แค่ 2 คน
คืนที่หนักที่สุดคือ เราเจอ
เรานอนอยู่ซึ่งตอนนั้น อาการเดิมเรากลับมา รู้สึกนอนไม่ค่อยหลับ ไม่สบายตัว เาอยากให้คนอ่านพยายามนึกภาพตามนะคะ เราเกือบเคลิ้มหลับแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรมากวน ทุกอย่างมืดสนิท ขยับตัวไม่ได้ หายใจไม่ออก แล้วได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะหัวเตียง (หัวเตียงเป็นเหล็ก) แล้วเราก็พยายามสวดมนต์ ช่วงเวลานั้นเราเหมือนคนกำลังจมน้ำ แต่ทำะไรไม่ได้ มือ และแขนขามันเกร็งไปหมด ลืมตาไม่ขึ้น พยายามแล้วก็ลืมไม่ขึ้น พยายามปลุกเพื่อนข้างๆให้ตื่น แต่ก็ไม่ได้ผล ความคิดตอนนั้น เราคิดว่า ใช่ ต้องใช่แน่ๆ ต้องการอะไรจากกู จะเอาอะไร!! แล้วเราก็ เฮือก!! หายใจเฮือกใหญ่ แล้วลุกได้ ลืมตาได้ เรากลัว กลัวมากๆ เรากำพระที่แขวนคอไว้แน่น นอนลง แต่แปลกมากที่เรากลัว แต่มันรู้สึกเพลียแล้วอยากหลับต่อ อยากจะนอน
รอบที่ 2 เป็นเหมือนรอบแรกค่ะ ความรู้สึกอะไรต่อมิอะไร มันแย่ไปหมด เราด่ากราดในใจ สารพัดคำด่าแช่ง แล้วก็เหมือนเดิมค่ะคือ ตื่นขึ้นมาได้ แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ รู้สึกเหนื่อย เพลียแล้วหลับไปอีกครั้ง แต่คราวนี้รอบที่ 3 มันกลับมาอีก คราวนี้เราหายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรมาทับ แขนขาขยับไม่ได้ ลืมตาได้แค่ข้างเดียว ย้ำค่ะว่าข้างเดียวจริงๆ แล้วได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ ก็อกๆๆๆ และมันก็ดังขึ้นเรื่อยๆเหมือนมันทุบประตูดังงปั้งๆๆๆ เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เราน้ำตาไหล แล้วนึกถึงหน้าคนที่เรารัก ครอบครัวของเรา เพราะความรู้สึกเราตอนนั้น คือเหนื่อยมากแล้วจริงๆ คิดถึงคนที่บ้าน อยากกลับบ้านมาก แล้วทุกอย่างก็สงบลง เหมือนเราฝันไป เราตาค้างนอนไมหลับอีกเลย จนเช้า เพื่อนเราสองคน มีเรียนเช้า ก็ลุกขึ้นมาแต่งตัวอาบน้ำกัน เราจึงหลับได้อย่างอุ่นใจ เพราะเรามีเรียนบ่าย เราโทรไปเล่าให้คนที่บ้านฟัง เราอยากย้ายหอ เราไม่ไหว อาจจะดูเอาแต่ใจนะคะว่าอยากจะย้ายก็ย้าย แต่มันไม่ไหวจริงๆ แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราต้องใช้เวลาหาหอกันพอสมควร เพื่อจะหาหอใหม่
เรื่องของ W ที่เจอในห้องเรา
W คือเพื่อนของเพื่อนเรา ที่เบ่าไปตอนต้นว่าอยู่หอเดียวกับเรา แต่อยู่ชั้นสาม วันนั้น W ลงมานอนเล่นด้วย แล้วหลับไป (ช่วงกลางวัน) W รู้สึกเหมือนมีอะไรใต้ที่คอ เลยจะเอามือปัด แต่กลับขยับแขน กับตัวไม่ได้ ลืมตาไม่ได้ ตอนนั้นเราออกไปซื้อของ เรากลับมาพอดี แล้วเปิดประตูห้อง แล้ว W ก็สะดุ้งตื่น รู้สึกตัว แล้าเล่าทุกอย่างให้เพื่อนทุกคนฟัง เราจึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังด้วย รวมถึงเรื่องที่เพื่อนของเราที่คณะ เล่าถึงความฝันของมัน ให้เพื่อนเราฟัง ทุกคนขนหัวลุก อพยพข้าวของทุกอย่าง ขึ้นไปนอนบนห้องของเพื่อนที่ชั้น 3 เกือบ 6 คืน
แล้วเราก็ไม่เจออไรอีก เมื่อตัดสินใจกลับนอนที่ห้องของตัเอง แต่ S เจอค่ะ เรากับ F หลับแล้วช่วงตอนนั้น ตี 1 เกือบตี 2 ได้ S นั่งเล่นโน็ตบุ้ค (ปิดไฟแล้ว) เล่นไปมา ก็เห็นเงาดำๆ เดินผ่านช้าๆ ผ่านแสงไฟสลัวที่ลอดผ่านบานเกล็ด แล้วหายไปในความมืด S จึงเลิกเล่นโน๊ตบุ๊คแล้วนอนคุมโปงยันเช้า
จากนั้นไม่นาน พวกเรา 5 คนตัดสินใจจะย้ายมาห้องสูท มาอยู่รวมกัน แล้วเราก็ย้ายของเข้าหอใหม่
คืนนึงเรานอนอยู่ เพื่อนนั่งเล่นกันอยู่นอกห้อง เราง่วงมาก เลยเข้ามานอนก่อน (ห้องสูท 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 1 ห้องโถงใหญ่) เราฝันว่ามีผู้หญิงคนนึงสวยมากจริงๆ ผิวขาว หน้าตาดี ผมยาว เดินตามเรามา แล้วบอกว่าตามมาจากซอยเก่า หอเก่าที่เราอยู่ ความรู้สึกคือเรารู้ว่าเขาคือผีแน่นอน แต่ในฝันเรากลับไม่กลัว พอถึงหน้าหอใหม่ มีศาลพระภูมิอยู่ข้างล่าง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่า เข้าไม่ได้เพราะศาล แต่ด้วยปากเจ้ากรรมของเราในฝัน บอก เข้ามาสิ แล้วเราก็สะดุ้งตื่น นึกแล้วอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ แต่กลัวเจ็บ เราเล่าให้เพื่อนๆทุกคนในห้องฟัง ทุกคนนก็พากันกลัว (อีกแล้ว) แต่เราก็ไม่เจออะไรนะคะ ตั้งแต่นั้นมา จนถึงตอนนี้ ปรตูหน้าห้อง กับหลังห้อง ติดยันต์ท้าวเวศไว้ แลในห้องนอน ก็มีพระอยู่ทั้ง 2 ห้อง เราก็ได้แต่ขอให้เจ้าที่ศาลพระภูมช่วยปกป้องเราไปแบบนี้เรื่อยๆ ตอนนี้เราก็ไม่เจออะไรอีกค่ะ
จบแล้ววว คือเป็นเรื่องที่หนักหน่วงมากที่สุดที่เราเคยเจอมาตั้งแต่เด็กยันโต เป็นชีวิตเฟรชชี่ที่แบบ... 55555 สุดท้ายก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษนะคะ ถ้าบางช่วงมันดูขาดๆ เราพยายามจะตัดแค่ช่วงสำคัญที่เราเจอมา ให้มันกระทัดรัดขึ้น
สวัสดีค้า