สอบภามครับ
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า อาการขอผมคือเบื่อ เบื่ออาหาร เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง รู้สึกนอนไม่ค่อยพอหลับแปบๆก็ตื่น บางทีเวลาเจออะไรเครียดๆผมก็รู้สึกเบื่อตัวเอง เบื่อโลก รู้สึกว่าทำไมเราต้องหายใจ ทำไมเราต้องกินข้าว ทำไมการใช้ชีวิตมันเหนื่อยเหลือเกิน ผมรู้สึกอยากนอนหลับไม่อยากรับรู้อะไรบนโลก เวลาเรียนก็ต้องคอยรับแรงกดดันจากสังคม ครอบครัว (พ่อแม่ผมเข้าแยกกันอยู่ครับ เวลาพ่อด่าแม่ หรือแม่ว่าพ่อ)ผมจะรู้สึกเหนื่อยใจมากๆที่เป็นคนกลาง และเป็นบูกที่พ่อแม่คาดหวังสูง พ่ออยากให้ผมทำนู้ทำนี้ทั้งที่ผมไม่อยากทำ คือถ้าผมทนแรงกดดัดแบบนี้มาตลอด แต่ผมก็ไม่เคยโกรธพ่อแม่หรือสังคมเลยที่กดดัดผม ผมจะชอบโกรธตัวเองที่ทำตามที่คนอื่นต้องการไม่ได้
ผมอยากไปรักษาอ่ะครับ ไม่ทราบว่าถ้าผมไปหาแพทย์ทางจิตที่โรงบาลผมไปคนเดียวได้ไหม เพราะผมไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ผมเคยพยามเอาข่าวที่เกียวกับโลกซึมเศร้าให้เขาดู พ่อกับแม่จะมองเป็นพวกโรคจิต คิดสั้นบ้าง แต่โรคนี้ผมมองว่าไม่ได้เป็นการคิดสั้นถ้าผมคิดจะตายจริงๆคือคิดไว้นานแล้ว แล้วผมก็เป็นโรคนี้มาประมาณ3ปีได้ ผมทนมาตลอด และเคยพยายามฆ่าตัวตายมาตลอด ผมอยากหายจริงๆไม่ทราบว่าถ้าผมไปหาหมอที่จุฬาคนเดียวไปได้ไหม ผมรู้ว่าโรคซึมเศร้ามียาที่ช่วยลดสารในประสาทที่ทำให้เศร้าลดลง ผมอยากอยู่อย่างมีความสุขที่สุด ผมพยามทำตัวให้มีความสุขที่สุดที่มันชอบคิดมากเหลือเกิน พอเวลามีความสุข ก็สุขไม่สุดแปบๆก็ทุกข์ ถ้าผมไปพบแพทย์และรับยาอาจจะช่วยให้ผมหายได้
อายุ17กำลังจะ18 ไปพบจิตแพทย์คนเดียวได้ไหม
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า อาการขอผมคือเบื่อ เบื่ออาหาร เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง รู้สึกนอนไม่ค่อยพอหลับแปบๆก็ตื่น บางทีเวลาเจออะไรเครียดๆผมก็รู้สึกเบื่อตัวเอง เบื่อโลก รู้สึกว่าทำไมเราต้องหายใจ ทำไมเราต้องกินข้าว ทำไมการใช้ชีวิตมันเหนื่อยเหลือเกิน ผมรู้สึกอยากนอนหลับไม่อยากรับรู้อะไรบนโลก เวลาเรียนก็ต้องคอยรับแรงกดดันจากสังคม ครอบครัว (พ่อแม่ผมเข้าแยกกันอยู่ครับ เวลาพ่อด่าแม่ หรือแม่ว่าพ่อ)ผมจะรู้สึกเหนื่อยใจมากๆที่เป็นคนกลาง และเป็นบูกที่พ่อแม่คาดหวังสูง พ่ออยากให้ผมทำนู้ทำนี้ทั้งที่ผมไม่อยากทำ คือถ้าผมทนแรงกดดัดแบบนี้มาตลอด แต่ผมก็ไม่เคยโกรธพ่อแม่หรือสังคมเลยที่กดดัดผม ผมจะชอบโกรธตัวเองที่ทำตามที่คนอื่นต้องการไม่ได้
ผมอยากไปรักษาอ่ะครับ ไม่ทราบว่าถ้าผมไปหาแพทย์ทางจิตที่โรงบาลผมไปคนเดียวได้ไหม เพราะผมไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ผมเคยพยามเอาข่าวที่เกียวกับโลกซึมเศร้าให้เขาดู พ่อกับแม่จะมองเป็นพวกโรคจิต คิดสั้นบ้าง แต่โรคนี้ผมมองว่าไม่ได้เป็นการคิดสั้นถ้าผมคิดจะตายจริงๆคือคิดไว้นานแล้ว แล้วผมก็เป็นโรคนี้มาประมาณ3ปีได้ ผมทนมาตลอด และเคยพยายามฆ่าตัวตายมาตลอด ผมอยากหายจริงๆไม่ทราบว่าถ้าผมไปหาหมอที่จุฬาคนเดียวไปได้ไหม ผมรู้ว่าโรคซึมเศร้ามียาที่ช่วยลดสารในประสาทที่ทำให้เศร้าลดลง ผมอยากอยู่อย่างมีความสุขที่สุด ผมพยามทำตัวให้มีความสุขที่สุดที่มันชอบคิดมากเหลือเกิน พอเวลามีความสุข ก็สุขไม่สุดแปบๆก็ทุกข์ ถ้าผมไปพบแพทย์และรับยาอาจจะช่วยให้ผมหายได้