ผมเป็นประชาชนธรรมดาทั่วๆไปคนนึงครับ ใช้ชีวิตปกติในกรุงเทพฯ ผมชอบดูข่าวครับ ทั้งทางทีวี โชเชียลต่างๆ แต่มีข่าวประเภทหนึ่งที่ผมได้เห็นเกือบทุกวัน นั่นคือข่าวการทุจริต หรือใช้เงินของรัฐอย่างสูญเปล่า ซึ่งในข่าวเหล่านั้น บรรดาคอมเมนท์ต่างๆ ก็มีแต่เรื่องที่น่าเศร้า เช่น ”ถ้า-ูมีเงินร้อยล้าน-ูจะออกนอกประเทศเลย” “-ูไม่อยู่หรอกประเทศแบบนี้” สารพัดมากมาย ผมไม่ปฏิเสธหรอกนะครับว่าประเทศของเรามีปัญหาสะสมมานาน และดูท่าว่าจจะเรื้อรังจริงๆ และต่างคนต่างพยายามแก้ปัญหา แต่ผมว่าเราโฟกัสกันผิดจุดนะครับ ผมจะเข้าเรื่องแล้วนะครับ
ทุกๆครั้งที่มีข่าวการทุจริตเกิดขึ้น ทุกสายตาก็จะต่างจับจ้องกันไปที่รัฐบาลซะส่วนใหญ่ ทั้งนายกฯ และรัฐมนตรีต่างๆ แต่ทุกคนเคยสงสัยกันไหมครับว่า ทำไมยังทุจริตอยู่ซ้ำๆทั้งๆที่เปลี่ยนมาแล้วหลายรัฐบาลเหลือเกิน ทั้งเผด็จการ ทั้งประชาธิปไตย ผมว่าต้นเหตุทั้งหมด มาข้าราชการครับ
ความจริง ผู้ที่เรียกได้ว่า กุมบังเหียนประเทศจริงๆ คือเหล่าข้าราชการมากกว่า ทั้งผู้น้อยผู้ใหญ่ ตั้งแต่เจ้าหน้าที่ถึงอธิบดี กรมกองต่างๆ หลายพันคน คนเหล่านี้ต่างหากที่ได้ชื่อว่าต้องทำงานใกล้ชิดประชาชน นำพาประโยชน์สูงสุดสู่ประชาชน แต่ทุกวันนี้ วันที่มีการทุจริตกันทุกหย่อมหญ้า ตั้งแต่ต้นถึงปลาย ซึ่งผมบอก ณ ที่นี้เลยว่า ถ้ารัฐบาลทุจริต จับได้ไม่ยากหรอกครับ แต่ถ้าข้าราชการ พากันทุจริต ในหน่วยงานเล็กๆ ใครจะจับได้ล่ะครับ
และที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ค่านิยมแปลกๆ ที่ว่า รับราชการสิสบาย นั่งๆนอนๆปลายเดือนก็มีเงิน สวัสดิการก็มีมากมาย ผมก็รู้เลยว่ามันจริงแท้แน่นอนครับ ดูจากการทำงานต่างๆ เหมือนสักแต่ว่าทำๆไป รอเงินเดือนออก ไม่เข้าถึงจิตใจของประชาชนอย่างแท้จริง ผลงานก็ออกมาอย่างที่เห็น เกาไม่ถูกที่คัน สูญงบฟรีๆ บริหารงานอย่างกับเล่นเกม ขาดทุนช่างมัน ไม่ใช่เงินผม แบบนี้หรือครับ ที่เรียกตัวเองว่า”ข้าราชการ”
ถ้ามีข้าราชการต่างๆไม่ว่าผู้น้อยหรือผู้ใหญ่มาอ่านกระทู้ผม ผมขอชื่นชมจากใจจริง สำหรับข้าราชการที่ตั้งใจทำงาน และขอให้ท่านๆ ที่สักแต่ว่าทำๆไป ผมขอเถอะครับ อย่าคิดว่าส่วนที่ตัวเองทำนั้นไม่สำคัญ หรือคนที่คิดว่าทำงานเอาเงิน ว่า ทำงานเพื่อประชาชนเถอะครับ เพื่อประเทศของเราจะได้พัฒนาสักที
ท้ายสุดขอเสนออะไรจากความเห็นส่วนตัวหน่อยนะครับ
1.) ปัญหาการแก้ปัญหาไม่ถูกจุด
ตัวอย่าง: ตู้หยอดเหรียญขสมก.
ข้อเสนอ: ท่านๆลองสละเวลาสักวันหนึ่ง ถอดยศตำแหน่งทุกอย่างวางไว้ที่โต๊ะทำงาน แล้วลงมาเป็นประชาชนที่มีปัญหาดู ลองขึ้นรถเมล์ในเวลาเร่งด่วนดู อย่าขึ้นรถที่เค้าจัดไว้ให้เนียนกริ๊บ พร้อมผู้ติดตาม ทั้งๆที่ของจริงช่างต่างกัน ลองขับรถบนถนนที่ถูกร้องเรียนดู ว่ามันพังจริงไหม เท่านี้ ผมว่าแก้ปัญหาถูกจุดเป๊ะๆแน่นอนคร้บ
2.) บริหารงานขาดทุน
ตัวอย่าง: รฟท.
ข้อเสนอแนะ: ไม่ได้จะว่าอะไรรฟท.มากนะครับ ช่วงนี้ปรับปรุงดีขึ้นมาก ผมผพูดรวมๆ แต่บางที พอมีคนติ ก็จะออกมาอ้างว่าคนไม่ขึ้นรถไฟกันแล้ว ผมว่า ท่านๆแทนที่จะเสียตังไปดูงานต่างประเทศ ไปดูหน่วยงานที่คล้ายๆท่านดูไหม เช่น ไปรษณีย์ไทย ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีคนส่งจดหมายแล้ว ไปส่งอีเมล์กันหมด พัสดุก็มีบริษัทเอกชนมาแข่ง แต่เค้าก็ไม่ถึงกับล้ม เพราะอะไร ปรับปรุงพัฒนาส่วนใหน ต้องดูครับ
3.) ทุจริต
ตัวอย่าง: ไม่ต้องมีหรอกครับ
ข้อเสนอ: ไม่ว่าหน่วยงานไหน ภาคส่วนใด หรือแม้แต่วงการสงฆ์ ก็มีปัญหาทุจริตอยู่ร่ำไป ผมว่า กระทรวงศึกษารับไปเต็มๆ ว่าต้องทำอย่างไร ถึงจะปลูกฝังค่านิยมให้กับเด็กรุ่นใหม่ว่าอย่าโกง ทำงานให้เต็มที่เพื่อชาติแล้วก็มีการลงโทษอย่างเด็ดขาดให้เป็นเยี่ยงอย่าง มีการตรวจสอบอย่างตรงไปตรงมา เท่านี้แหละครับ
สุดท้ายนี้ สำหรับประชาชนอย่างเราๆ ผมบอกได้คำเดียวว่า อย่าพึ่งหมดหวังนะครับ แม้จะริบหรี่ แต่มันต้องมีหนทางแน่ๆ แล้วเราจะช่วยกันทำประเทศไทย ให้เข้าสู่ยุคใหม่กันครับ
เสียงจากประชาชนคนหนึ่ง ที่อยากเห็นประเทศไทยเจริญ
ทุกๆครั้งที่มีข่าวการทุจริตเกิดขึ้น ทุกสายตาก็จะต่างจับจ้องกันไปที่รัฐบาลซะส่วนใหญ่ ทั้งนายกฯ และรัฐมนตรีต่างๆ แต่ทุกคนเคยสงสัยกันไหมครับว่า ทำไมยังทุจริตอยู่ซ้ำๆทั้งๆที่เปลี่ยนมาแล้วหลายรัฐบาลเหลือเกิน ทั้งเผด็จการ ทั้งประชาธิปไตย ผมว่าต้นเหตุทั้งหมด มาข้าราชการครับ
ความจริง ผู้ที่เรียกได้ว่า กุมบังเหียนประเทศจริงๆ คือเหล่าข้าราชการมากกว่า ทั้งผู้น้อยผู้ใหญ่ ตั้งแต่เจ้าหน้าที่ถึงอธิบดี กรมกองต่างๆ หลายพันคน คนเหล่านี้ต่างหากที่ได้ชื่อว่าต้องทำงานใกล้ชิดประชาชน นำพาประโยชน์สูงสุดสู่ประชาชน แต่ทุกวันนี้ วันที่มีการทุจริตกันทุกหย่อมหญ้า ตั้งแต่ต้นถึงปลาย ซึ่งผมบอก ณ ที่นี้เลยว่า ถ้ารัฐบาลทุจริต จับได้ไม่ยากหรอกครับ แต่ถ้าข้าราชการ พากันทุจริต ในหน่วยงานเล็กๆ ใครจะจับได้ล่ะครับ
และที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ค่านิยมแปลกๆ ที่ว่า รับราชการสิสบาย นั่งๆนอนๆปลายเดือนก็มีเงิน สวัสดิการก็มีมากมาย ผมก็รู้เลยว่ามันจริงแท้แน่นอนครับ ดูจากการทำงานต่างๆ เหมือนสักแต่ว่าทำๆไป รอเงินเดือนออก ไม่เข้าถึงจิตใจของประชาชนอย่างแท้จริง ผลงานก็ออกมาอย่างที่เห็น เกาไม่ถูกที่คัน สูญงบฟรีๆ บริหารงานอย่างกับเล่นเกม ขาดทุนช่างมัน ไม่ใช่เงินผม แบบนี้หรือครับ ที่เรียกตัวเองว่า”ข้าราชการ”
ถ้ามีข้าราชการต่างๆไม่ว่าผู้น้อยหรือผู้ใหญ่มาอ่านกระทู้ผม ผมขอชื่นชมจากใจจริง สำหรับข้าราชการที่ตั้งใจทำงาน และขอให้ท่านๆ ที่สักแต่ว่าทำๆไป ผมขอเถอะครับ อย่าคิดว่าส่วนที่ตัวเองทำนั้นไม่สำคัญ หรือคนที่คิดว่าทำงานเอาเงิน ว่า ทำงานเพื่อประชาชนเถอะครับ เพื่อประเทศของเราจะได้พัฒนาสักที
ท้ายสุดขอเสนออะไรจากความเห็นส่วนตัวหน่อยนะครับ
1.) ปัญหาการแก้ปัญหาไม่ถูกจุด
ตัวอย่าง: ตู้หยอดเหรียญขสมก.
ข้อเสนอ: ท่านๆลองสละเวลาสักวันหนึ่ง ถอดยศตำแหน่งทุกอย่างวางไว้ที่โต๊ะทำงาน แล้วลงมาเป็นประชาชนที่มีปัญหาดู ลองขึ้นรถเมล์ในเวลาเร่งด่วนดู อย่าขึ้นรถที่เค้าจัดไว้ให้เนียนกริ๊บ พร้อมผู้ติดตาม ทั้งๆที่ของจริงช่างต่างกัน ลองขับรถบนถนนที่ถูกร้องเรียนดู ว่ามันพังจริงไหม เท่านี้ ผมว่าแก้ปัญหาถูกจุดเป๊ะๆแน่นอนคร้บ
2.) บริหารงานขาดทุน
ตัวอย่าง: รฟท.
ข้อเสนอแนะ: ไม่ได้จะว่าอะไรรฟท.มากนะครับ ช่วงนี้ปรับปรุงดีขึ้นมาก ผมผพูดรวมๆ แต่บางที พอมีคนติ ก็จะออกมาอ้างว่าคนไม่ขึ้นรถไฟกันแล้ว ผมว่า ท่านๆแทนที่จะเสียตังไปดูงานต่างประเทศ ไปดูหน่วยงานที่คล้ายๆท่านดูไหม เช่น ไปรษณีย์ไทย ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีคนส่งจดหมายแล้ว ไปส่งอีเมล์กันหมด พัสดุก็มีบริษัทเอกชนมาแข่ง แต่เค้าก็ไม่ถึงกับล้ม เพราะอะไร ปรับปรุงพัฒนาส่วนใหน ต้องดูครับ
3.) ทุจริต
ตัวอย่าง: ไม่ต้องมีหรอกครับ
ข้อเสนอ: ไม่ว่าหน่วยงานไหน ภาคส่วนใด หรือแม้แต่วงการสงฆ์ ก็มีปัญหาทุจริตอยู่ร่ำไป ผมว่า กระทรวงศึกษารับไปเต็มๆ ว่าต้องทำอย่างไร ถึงจะปลูกฝังค่านิยมให้กับเด็กรุ่นใหม่ว่าอย่าโกง ทำงานให้เต็มที่เพื่อชาติแล้วก็มีการลงโทษอย่างเด็ดขาดให้เป็นเยี่ยงอย่าง มีการตรวจสอบอย่างตรงไปตรงมา เท่านี้แหละครับ
สุดท้ายนี้ สำหรับประชาชนอย่างเราๆ ผมบอกได้คำเดียวว่า อย่าพึ่งหมดหวังนะครับ แม้จะริบหรี่ แต่มันต้องมีหนทางแน่ๆ แล้วเราจะช่วยกันทำประเทศไทย ให้เข้าสู่ยุคใหม่กันครับ