สวัสดีค่ะ  ขออนุญาตเล่าเรื่องราวความรักโง่ๆของเรานะคะ  เรากับแฟนคบกันมา4ปีแล้ว  ซึ่งเราเป็นคนเข้าไปในชีวิตเขา  เขาเป็นผช.เงียบๆ  ตลอดเวลาที่ผ่านมา  เรารักเขามาก  ทุ่มเทให้ได้ทุกอย่าง  ทำเพื่อเขาทุกอย่าง  เขาอยากได้อะไร  เราให้หมด  ตังค์มือถือหมด  เราก็เติมให้  งานอันไหนทำไม่ได้เราก็ทำให้  เรารักเขา คิดถึงเขาตลอดเวลา  แต่สำหรับเขา  อาจจะรักบ้างในบางครั้ง  แต่บางครั้งเขาก็พูดหรือกระทำเหมือนไม่เคยรักเราเลย  ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาไม่เคยง้อ  ไม่เคยสนใจ  ถ้าเราไม่ทักหรือโทรไป  เขาก็ไม่ติดต่อมา  เขาอยู่ได้โดยที่ไม่มีเรา  กลับกันเรากลับเป็นฝ่ายที่คิดถึงแทบขาดใจ  เราเจ็บมากที่มันเป็นแบบนี้  แต่เราก็ยังรักเขา  เรายังอยากอยู่กับเขา  ยังอยากมีเขา  ทั้งๆที่การกระทำของเขามันทำร้ายจิตใจเรามาก  ทั้งไล่เราออกไปจากชีวิต  ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ช่วงปีแรกที่คบกัน  แต่เราก็อดทนเจ็บเรื่อยมา  และมันเจ็บมากขึ้นทุกวัน  เคยคิดจะตัดใจจากเขาให้ได้  แต่ก็ทำไม่เคยได้เลย  คิดถึงแต่เขา  ใจเรายังแอบคิดว่าถ้าเขาเห็นความดีที่เราทำให้ไป  เขาอาจจะรักเราบ้าง  แล้วยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาก็คงรัก  เพราะในบางครั้งเราไม่สบาย  เขาก็คอยดูแล  บางครั้งที่เรามีปัญหาเขาก็คอยให้คำปรึกษา  พอคิดแบบนี้  ก็เลิกรักเขาไม่ได้ซักที  เรียกได้ว่าเขาทำเจ็บเป็นร้อยทีแต่เขาทำดีแค่ครั้งเดียว  เราก็ลืมความเจ็บปวดที่เขาเคยทำกับเราเลย  เรารู้ตัวดีว่าทุกวันนี้เราเองไม่ยอมปล่อยเขาไป  ไม่ยอมออกมาจากชีวิตเขา  เพราะเรารักเขามาก  และไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเขา  แค่คิดว่าจะโทรหาเขาไม่ได้อีกแล้ว  เราก็เจ็บแล้ว  เพื่อนๆมีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหมคะ  ทำยังไงดี  ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ  ขอบคุณค่ะ