ตามหัวข้อค่ะขอบโดนแม่เปรียบเทียบอยู่บ่อยๆทั้งเรื่องการเรียนทั้งเรื่องการทำงานบ้านคือเอาตรงๆนะเป็นคนที่ชอบเรียนชอบเขียนชอบจดเวลาว่างๆก็จะมานั่งจดสิ่งที่เรียนไปเรื่อยเปื่อยแต่เทอมนี้เกรดแย่มากเราก็เข้าใจก็พยายามหาจุดบกพร่องแต่แม่ไม่เข้าใจเลยชอบมาพูดกระทบจิตใจชอบพูดแบบ"เห็นมั้ยคนอื่นยังทำได้เลยทำไมตัวเองทำไม่ได้"คือประโยคนี้มันจี๊ดนะคือเราพยายามทำให้มันดีแล้วเราพยายามขอโทษแม่แล้วที่เกรดมันไม่ดีพอเรารู้ว่าเรายังทำคะแนนยังไม่ดีพอแต่แบบช่วยให้โอกาสหน่อยได้ป่าวขอลองอีกสักครั้งแต่แบบตื่นมาก็ถูกบ่นเราก็ฟังไม่ได้เถียงไรนะก็ปล่อยแม่บ่นแต่บางทีเราก็แอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวนะที่แม่ชอบพูดเปรียบเทียบแต่แบบมันทำอะไีรไม่ได้นอกจาดฟังแม่พูดคือเราเป็นคนเดียวในกลุ่มอ่ะที่ถูกแม่บ่นเช้าเย็นขนาดนี้ไม่มีที่ระบายความในใจนอกจากการร้องไห้เวลาใครพูดอะไรที่มันกระทบจิตใจทำไมเราต้องร้องไห้ตลอดรู้สึกควบคุมน้ำตาไม่ได้ยิ่งทุกวันนี้ยิ่งเป็นหนังเพราะแม่ชอบพูดกระทบอยู่ตลอดก็ไม่รู้ว่าจะทำไงดีให้กลับมาเข้มแข็งอีกครั้งอยากที่จะพูดบอกแม่ไปว่าเราเจ็บปวดที่แม่พูดแบบนี้แต่แค่คิดน้ำตามันก็ไหลมันพูดออกมาไม่ได้ไม่รู้จะทำไงแล้วนะถึงการเรียนวิชาการเราจะแย่แต่เราพยายามเอาวิชาอื่นมาช่วยให้แม่เห็นความีเราอ่ะอย่างภาษาจีนเราพยายามมากตอนนี้เรากำลังเตรียมที่จะสอบHSK3แล้วพยายามมากด้วยแต่แม่ไม่เห็นความตั้งใจเลยยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียวบนโลกอ่ะโดดเดี่ยวเหงาเบื่อควรทำไงดีคะ
เบื่อชอบถูกแม่เปรียบเทียบกับคนอื่นควรทำไงดีคะ?