สมาธิทำแล้วไม่โง่

มีสติดีอยู่แล้วมีปัญญาแล้วไม่ต้องไปเรียนศึกษาแล้ว มีสติดีแล้วเดี๋ยวภายใน7วันไปนิพพานแล้ว สติบวม หลง ว่าสติคือปัญญา สติทำให้เกิดปัญญาก็อีกเรื่อง หลงทั้งนั้น ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา มีสติแต่ขี้เกี

เมื่อเกิดความยินดี พอใจ เสียใจ โลภ โกรธ หลง สุข ทุกช์ ทุกสิ่งเหล่านี้เป็นสังขาร เวทนา เมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมา ให้รู้ทัน เมื่อรู้ทันจะเห็นว่า เริ่มจากมีหน่อเล็กๆ ของสังขาร เวทนา นั้น เริ่มผุดขึ้น

มาเรียนรู้ การเอาพลังงานในตัวมาใช้ประโยชน์ เอาพลังงานนี้มาใช้ด้วย สติ สมาธิ 1.เมื่อมีสติ สมาธิแยกรูปนามจะเห็น ตำแหน่งที่อยู่ลึกๆขณะแยกรูปนามนั้น เป็นการปรากฎของ“แหล่พลังงานขีวิต”ปรากฏด้ว

จิตวิ่งไล่กันเป็นลูกบิลเลียด ตามในอภิธรรม เป็นขณะๆ ดูจิตเป็น สติปัฐฐาน เมื่อเริ่มตั้งต้นดูจิต เป็นขณะจิตดวงแรก อันมีทั้งสติ-สมาธิ เมื่อดูขณะต่อไป ขณะแรกก็ดับไปแล้ว แต่จิตดวงแรก ยังถ่ายทอด มาเป็น สต

เมื่อไม่เข้าใจว่า การสติปัฐฐานเป็นอย่างไรก็อ่าน สายปฏิจสมุปบาทไม่เป็น 1.ผัสสะ-เวทนา :ปฏิจสายเกิด เวทนาดับ-ผัสสะดับ :ปฏิจสายดับ จิตนั้นเกิดดับทีละขณะต่อเนื่องกันไป รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ก็สล

อยากถามผู้รู้และผู้ที่มีประสบการณ์ในการปฏิบัติธรรมว่าการปฏิบัติธรรมที่ถูกสายอย่างเจริสติผปัฏฐาน4เป็นระยะเวลายาวนานอย่างต่อเนื่องจนเป็นความเคยชินจนเป็นนิสัยจะสามารถช่วยให้คนเราจัดกาปและควบคุมความเครียด

1.เข้าใจว่าสายปฏิจสมุปบาทนั้น ตั้งแต่เกิดจนมรณะ ความจริงเป็นเพียงจิตหนึ่งขณะที่หลงไป 2.เข้าใจว่า จิตที่มีอุปทานนั้นเป็นแค่วิญญาน ไม่มีผู้รู้เหตุแห่งอุปทานนั้น ความจริงสายปฏิจสมุปบาทนั้น ว่ากันตามเหตุ

ในการปฏิบัติธรรม  ควร/ต้องมีสติกำหนดรู้ ตามสภาพแห่งความเป็นจริงไม่ว่า สุข ทุกข์ หรือ เฉย        ซึ่งไม่ใช่ว่า จะต้องทำให้รู้ เฉยๆ  หรือให้เบรออยู่ในกรอบแล้วให้เ