สวัสดีค่ะ
มีเรื่องอึดอัดอยากระบายมากค่ะ คบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว เลิกกันยังนั้นยังไม่ชัดเจน
คือเริ่มอธิบายไม่ถูกเลย 555 เริ่มจากเมื่อก่อน ก่อนคบกันเค้าก็เป็นคนน่ารักคนนึง มีอะไรก็ระบายให้เค้าฟัง เค้าก็เช่นกันแล้วไปๆมาๆก็คบกัน คือบอกก่อนว่าแฟนไม่ใช่คนไทยอยู่ ตปท. เราไม่เคยเจอกัน
เค้าเริ่มห้ามไม่ให้คุยกับเพื่อนผู้ชาย เราก็โอเคไม่คุยก็ได้เพื่อความสบายใจของเธอ เค้าให้เราอัดเสียงทั้งวันว่าคุยกับใครมั่ง เราก็ไม่อยากทำแต่สุดท้ายก็ทำ
พอวันนึงเค้าก็บอกว่าไม่ต้องทำแล้ว เค้าเชื่อเราแล้ว
แล้วเค้าสมัครอีเมลล์ สมัครเฟส สมัครทุกอย่างให้ใหม่แล้วให้เราเลิกใช้อันเก่า ห้ามติดต่อหรือมีเพื่อนผู้ชายในเฟส เราก็โอเค เราก็เข้าใจว่าเค้าเซนซิทีฟ เค้าเคยเล่าว่าแฟนเก่าเค้าไปมีผู้ชายคนอื่นในขณะที่คบอยู่กับเขา เค้าก็คงกลัวเราเป็นแบบนั้น แต่จริงๆเราไม่ใช่คนแบบนั้น
ทุกๆอย่างเค้าทำให้เราหมด โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเองเลย พอจะทำเองเค้าก็บอกว่าทำไมไม่เชื่อใจกันเหรอ แล้วพอทำเสร็จเค้าจะบอกว่าแล้วชีวิตเธอถ้าไม่มีฉันจะอยู่ยังไง เราก็ขอบคุณนะๆๆ
บางทีเราอยากทำเอง เราเลยไม่บอกเค้า พอเค้ารู้เค้าก็ว่า คือเราก็อยากทำหลายๆอย่างเอง คือเราโตแล้ว พอเค้าเริ่มทำให้ มันก็เป็นความเคยชิน เราไม่มีความมั่นใจที่จะทำอะไรด้วยตัวเองเลย ต้องรอเค้าซึ่งเวลาห่างกันมากกว่า 5 ชม. แต่เราก็รอ บางทีเค้าลืม เราก็ต้องเตือน บางทีเราทำอะไรพลาดนิดหน่อย หรือมันไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ เค้าก็ว่าเราเสียๆหายๆ ว่าเราอย่างกะเราไม่ใช่คน จนบางทีเราทนไม่ไหว เราก็ว่าเค้าไปมั่ง แต่กลับกลายเป็นว่าเราเองที่ผิดแล้วต้องเป็นฝ่ายขอโทษ เค้าไม่เคยขอโทษเราเลยสักครั้ง!
จนตอนนี้เรามาเรียนต่างประเทศ ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันมากเวลาห่างกัน 1 ชม. เราก็เจอกันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากๆ คือเค้าเป็นคนละคนกับที่เป็นอยู่เลย เพื่อนของเพื่อนที่เป็นผู้ชายเดินมาหาเรามาทักทายก็ไม่ได้ว่าเรา แต่เมทเราที่เป็นผู้ชายมาคุยกับเราในครัวเรื่องเพื่อนในคลาสเราที่บังเอิญเป็นเพื่อนเมทคนนั้น แฟนเราก็แอบฟังเราคุย แล้วก็ถามเกี่ยวกับเพื่อนเราว่าชอบมันเหรอๆ เราก็บอกไม่ได้ชอบ ชั้นไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ เค้าก็ไม่ได้อะไร อ้อ แฟนเราก็ไม่ชอบที่มีเมท ผช อยู่ในอพาร์ทเมนต์ เค้าไม่ให้เราคุยเราเลยไม่ได้คุย จะตอบก็ต่อเมื่อเมทถามก่อน
ตอนนี้เค้ากลับไปได้เดือนกว่าแล้ว เราก็ใช้ชีวิตของเราปกติ เค้าจะให้เรารายงานทุกวันว่าคุยกับผู้ชายนไหนมั่ง ขนาดคุยกับครูก็ต้องรายงาน เมื่อไม่กี่วันก่อนรถไฟปิดปรับปรุง เราเลยขึ้นรสบัสแทน แล้วดันเจอเพื่อนในคลาสที่เป็นผู้ชายพอดี เพื่อนก็ยักคิ้วให้ เราก็เลย พูดว่า สวัสดี รถไฟมีปัญหาใช่ไหม เพื่อนก็บอกว่าใช่.... นั่นหละพอเราบอกแฟน แฟนเราโมโหเราใหญ่เลยว่าไปคุยกับผู้ชายก่อนทำไม ทำไมไม่ยิ้มแล้วเดินหนีไป ทำไมเธอต้องเริ่มบทสนทนาก่อนตลอด คือบอกก่อนว่าเราไม่มีมีท่าทีสบายใจเมื่อต้องคุยกับเหล่าผู้ชายเลย เราเว้นระยะห่างมาก ถามคำตอบคำอ่ะ วันนั้นก็ทะเลาะกันแล้วก็ดีกัน เค้าก็บอกว่าอย่าพูดกับผู้ชายอีก
วันต่อมาเป็นวันศุกร์ เรียนเสร็จเพื่อนในคลาสก็มีปารืตี้ เริ่มตอน 4 ทุ่ม เรากะเพื่อนๆเราก็ตกลงกันว่าว่าจะไป แล้วเราก็อยากรู้วาปาร์ตี้เป็นไงเพราะว่าตอนอยู่ไทยเราไม่ออกไปเที่ยวไหนเลย เช่นไปสังสรรเพราะว่าเพื่อนๆเราไม่ไปกันแล้วเราไม่มีรถด้วย แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนผู้ชายมาคุยด้วย
เราก็บอกแฟนแฟนว่า วันนี้จะไปปาร์ตี้นะ เริ่ม 4 ทุ่ม แฟนบอก ทำไมต้องไปปาร์ตี้ ทำไม ปาร์ตี้ของใคร เราก็บอกชื่อเพื่อนไป แต่เพื่อนคนนี้ดันเป็น ผช แฟนก็โมโห ก็ว่าเราว่า,,ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเที่ยว วันนั้นเธออยากทำอย่างนี้ วันนี้เธออยากทำอย่างนั้น แล้วสุดท้ายเธอก็จะเริ่มกลายเป็น b*tch ชั้นรู้ว่าเธอต้องเปลี่ยนไปถ้าเธอมาอยู่ตปท,, แล้วแฟนก็บอกต่อว่า ,,ฉันกับเธอ เราคงไปด้วยกันไม่ได้,, เราก็ไม่ได้ตอบเค้า เพราะเราเหนื่อยที่จะต้องตามง้อทุกครั้ง แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราพยายามทักไปในอินสตาแกรมเค้าก็พูดว่า ,,ฟัค ออฟ,, แล้วก็บล็อคเรา
คือวันที่ไปปาร์ตี้ เรากับเพื่อนเราตัดสินใจไม่ไป เราแยกไปแมคโดนัลด์กันแทน 5555
คือเราเหนื่อย เรารุ้สึกเราไม่ใช่ตัวเอง เราสูญเสียตัวเองไปเป็นใครก็ไม่รู้ เราเหนื่อยที่ต้องทะเลาะรายวันเรื่องหลายๆอย่าง แล้วเราก็ต้องตามง้อ เราพยายามบอกว่ามันจะดีขึ้น คิดว่าเราจะเปลี่ยนเค้าได้ แต่เปล่าเลย
เค้าบงการชีวิตเราทุกอย่าง จนเรารู้สึกอึดอัด เค้าบอกว่า ,,ถ้าทนเราไม่ไหวก็บอกนะ เราจะไปเลิกกัน เพราะชั้นก็ไม่ได้อยากอยู่บนโลกใบนี้อยู่แล้ว,, ก่อนที่เค้าจะพูดแบบนี้ 1 อาทิตย์ก่อน เค้าบอกเราว่า ,,ที่ชั้นยังอยู่ ชั้นอยู่เพราะเธอนะ,, คือเค้าเคยกำลังฆ่าตัวตาย แล้วเราส่งข้อความไปพอดี เค้าเลยหยุดแล้วมาอ่านข้อความเรา
เรารักเค้ามาก เรากลัวที่จะเสียเค้าไป แต่เราก็อยากมีอิสระทางความคิดและอะไรหลายๆอย่าง หรือเพราะเรายังอยากสนุกกับชีวิตเพราะเราอายุยังน้อย เราเจอกันเร็วไปใช่ไหม ?
เราแค่อึดอัดอยากระบาย เพราะเราไม่สามารถระบายให้เพื่อนๆเราฟังได้เลย เพราะเค้าห้ามไว้ แต่ว่าถ้าเราไม่ระบายเราต้องเครียดมากๆแน่ ยิ่งเราอยู่ที่นี่เราไม่มีใครเลย เรานั่งร้องไห้ เราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากอยู่เฉยๆ ไม่ก็นอนไปนานๆ จะได้ลืมเรื่องราวต่างๆ พอตื่นมาเราก็นึกถึงเค้า นึกถึงสายตาคู่นั้น เค้ามองเราแบบอ่อนโยนมากๆ นี่พิมไปร้องไห้ไป 555555
ถ้าใครอ่านจบก็ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ไม่มีทางเลือกไหนนอกจากพันทิปแล้ว ขอบคุณค่ะ
พิมผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
แฟนห้ามและบังคับทุกอย่างในชีวิต เราอึกอัดมากค่ะ ไม่รู้จะระบายที่ไหนดี
มีเรื่องอึดอัดอยากระบายมากค่ะ คบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว เลิกกันยังนั้นยังไม่ชัดเจน
คือเริ่มอธิบายไม่ถูกเลย 555 เริ่มจากเมื่อก่อน ก่อนคบกันเค้าก็เป็นคนน่ารักคนนึง มีอะไรก็ระบายให้เค้าฟัง เค้าก็เช่นกันแล้วไปๆมาๆก็คบกัน คือบอกก่อนว่าแฟนไม่ใช่คนไทยอยู่ ตปท. เราไม่เคยเจอกัน
เค้าเริ่มห้ามไม่ให้คุยกับเพื่อนผู้ชาย เราก็โอเคไม่คุยก็ได้เพื่อความสบายใจของเธอ เค้าให้เราอัดเสียงทั้งวันว่าคุยกับใครมั่ง เราก็ไม่อยากทำแต่สุดท้ายก็ทำ
พอวันนึงเค้าก็บอกว่าไม่ต้องทำแล้ว เค้าเชื่อเราแล้ว
แล้วเค้าสมัครอีเมลล์ สมัครเฟส สมัครทุกอย่างให้ใหม่แล้วให้เราเลิกใช้อันเก่า ห้ามติดต่อหรือมีเพื่อนผู้ชายในเฟส เราก็โอเค เราก็เข้าใจว่าเค้าเซนซิทีฟ เค้าเคยเล่าว่าแฟนเก่าเค้าไปมีผู้ชายคนอื่นในขณะที่คบอยู่กับเขา เค้าก็คงกลัวเราเป็นแบบนั้น แต่จริงๆเราไม่ใช่คนแบบนั้น
ทุกๆอย่างเค้าทำให้เราหมด โดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเองเลย พอจะทำเองเค้าก็บอกว่าทำไมไม่เชื่อใจกันเหรอ แล้วพอทำเสร็จเค้าจะบอกว่าแล้วชีวิตเธอถ้าไม่มีฉันจะอยู่ยังไง เราก็ขอบคุณนะๆๆ
บางทีเราอยากทำเอง เราเลยไม่บอกเค้า พอเค้ารู้เค้าก็ว่า คือเราก็อยากทำหลายๆอย่างเอง คือเราโตแล้ว พอเค้าเริ่มทำให้ มันก็เป็นความเคยชิน เราไม่มีความมั่นใจที่จะทำอะไรด้วยตัวเองเลย ต้องรอเค้าซึ่งเวลาห่างกันมากกว่า 5 ชม. แต่เราก็รอ บางทีเค้าลืม เราก็ต้องเตือน บางทีเราทำอะไรพลาดนิดหน่อย หรือมันไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ เค้าก็ว่าเราเสียๆหายๆ ว่าเราอย่างกะเราไม่ใช่คน จนบางทีเราทนไม่ไหว เราก็ว่าเค้าไปมั่ง แต่กลับกลายเป็นว่าเราเองที่ผิดแล้วต้องเป็นฝ่ายขอโทษ เค้าไม่เคยขอโทษเราเลยสักครั้ง!
จนตอนนี้เรามาเรียนต่างประเทศ ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันมากเวลาห่างกัน 1 ชม. เราก็เจอกันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากๆ คือเค้าเป็นคนละคนกับที่เป็นอยู่เลย เพื่อนของเพื่อนที่เป็นผู้ชายเดินมาหาเรามาทักทายก็ไม่ได้ว่าเรา แต่เมทเราที่เป็นผู้ชายมาคุยกับเราในครัวเรื่องเพื่อนในคลาสเราที่บังเอิญเป็นเพื่อนเมทคนนั้น แฟนเราก็แอบฟังเราคุย แล้วก็ถามเกี่ยวกับเพื่อนเราว่าชอบมันเหรอๆ เราก็บอกไม่ได้ชอบ ชั้นไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ เค้าก็ไม่ได้อะไร อ้อ แฟนเราก็ไม่ชอบที่มีเมท ผช อยู่ในอพาร์ทเมนต์ เค้าไม่ให้เราคุยเราเลยไม่ได้คุย จะตอบก็ต่อเมื่อเมทถามก่อน
ตอนนี้เค้ากลับไปได้เดือนกว่าแล้ว เราก็ใช้ชีวิตของเราปกติ เค้าจะให้เรารายงานทุกวันว่าคุยกับผู้ชายนไหนมั่ง ขนาดคุยกับครูก็ต้องรายงาน เมื่อไม่กี่วันก่อนรถไฟปิดปรับปรุง เราเลยขึ้นรสบัสแทน แล้วดันเจอเพื่อนในคลาสที่เป็นผู้ชายพอดี เพื่อนก็ยักคิ้วให้ เราก็เลย พูดว่า สวัสดี รถไฟมีปัญหาใช่ไหม เพื่อนก็บอกว่าใช่.... นั่นหละพอเราบอกแฟน แฟนเราโมโหเราใหญ่เลยว่าไปคุยกับผู้ชายก่อนทำไม ทำไมไม่ยิ้มแล้วเดินหนีไป ทำไมเธอต้องเริ่มบทสนทนาก่อนตลอด คือบอกก่อนว่าเราไม่มีมีท่าทีสบายใจเมื่อต้องคุยกับเหล่าผู้ชายเลย เราเว้นระยะห่างมาก ถามคำตอบคำอ่ะ วันนั้นก็ทะเลาะกันแล้วก็ดีกัน เค้าก็บอกว่าอย่าพูดกับผู้ชายอีก
วันต่อมาเป็นวันศุกร์ เรียนเสร็จเพื่อนในคลาสก็มีปารืตี้ เริ่มตอน 4 ทุ่ม เรากะเพื่อนๆเราก็ตกลงกันว่าว่าจะไป แล้วเราก็อยากรู้วาปาร์ตี้เป็นไงเพราะว่าตอนอยู่ไทยเราไม่ออกไปเที่ยวไหนเลย เช่นไปสังสรรเพราะว่าเพื่อนๆเราไม่ไปกันแล้วเราไม่มีรถด้วย แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนผู้ชายมาคุยด้วย
เราก็บอกแฟนแฟนว่า วันนี้จะไปปาร์ตี้นะ เริ่ม 4 ทุ่ม แฟนบอก ทำไมต้องไปปาร์ตี้ ทำไม ปาร์ตี้ของใคร เราก็บอกชื่อเพื่อนไป แต่เพื่อนคนนี้ดันเป็น ผช แฟนก็โมโห ก็ว่าเราว่า,,ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเที่ยว วันนั้นเธออยากทำอย่างนี้ วันนี้เธออยากทำอย่างนั้น แล้วสุดท้ายเธอก็จะเริ่มกลายเป็น b*tch ชั้นรู้ว่าเธอต้องเปลี่ยนไปถ้าเธอมาอยู่ตปท,, แล้วแฟนก็บอกต่อว่า ,,ฉันกับเธอ เราคงไปด้วยกันไม่ได้,, เราก็ไม่ได้ตอบเค้า เพราะเราเหนื่อยที่จะต้องตามง้อทุกครั้ง แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราพยายามทักไปในอินสตาแกรมเค้าก็พูดว่า ,,ฟัค ออฟ,, แล้วก็บล็อคเรา
คือวันที่ไปปาร์ตี้ เรากับเพื่อนเราตัดสินใจไม่ไป เราแยกไปแมคโดนัลด์กันแทน 5555
คือเราเหนื่อย เรารุ้สึกเราไม่ใช่ตัวเอง เราสูญเสียตัวเองไปเป็นใครก็ไม่รู้ เราเหนื่อยที่ต้องทะเลาะรายวันเรื่องหลายๆอย่าง แล้วเราก็ต้องตามง้อ เราพยายามบอกว่ามันจะดีขึ้น คิดว่าเราจะเปลี่ยนเค้าได้ แต่เปล่าเลย
เค้าบงการชีวิตเราทุกอย่าง จนเรารู้สึกอึดอัด เค้าบอกว่า ,,ถ้าทนเราไม่ไหวก็บอกนะ เราจะไปเลิกกัน เพราะชั้นก็ไม่ได้อยากอยู่บนโลกใบนี้อยู่แล้ว,, ก่อนที่เค้าจะพูดแบบนี้ 1 อาทิตย์ก่อน เค้าบอกเราว่า ,,ที่ชั้นยังอยู่ ชั้นอยู่เพราะเธอนะ,, คือเค้าเคยกำลังฆ่าตัวตาย แล้วเราส่งข้อความไปพอดี เค้าเลยหยุดแล้วมาอ่านข้อความเรา
เรารักเค้ามาก เรากลัวที่จะเสียเค้าไป แต่เราก็อยากมีอิสระทางความคิดและอะไรหลายๆอย่าง หรือเพราะเรายังอยากสนุกกับชีวิตเพราะเราอายุยังน้อย เราเจอกันเร็วไปใช่ไหม ?
เราแค่อึดอัดอยากระบาย เพราะเราไม่สามารถระบายให้เพื่อนๆเราฟังได้เลย เพราะเค้าห้ามไว้ แต่ว่าถ้าเราไม่ระบายเราต้องเครียดมากๆแน่ ยิ่งเราอยู่ที่นี่เราไม่มีใครเลย เรานั่งร้องไห้ เราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากอยู่เฉยๆ ไม่ก็นอนไปนานๆ จะได้ลืมเรื่องราวต่างๆ พอตื่นมาเราก็นึกถึงเค้า นึกถึงสายตาคู่นั้น เค้ามองเราแบบอ่อนโยนมากๆ นี่พิมไปร้องไห้ไป 555555
ถ้าใครอ่านจบก็ขอบคุณที่รับฟังนะคะ ไม่มีทางเลือกไหนนอกจากพันทิปแล้ว ขอบคุณค่ะ
พิมผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ