สวัสดีค่ะ เราขื่อพลอย เราอยากได้ความคิดเห็นของเพื่อนๆที่อาจจะเจอเรื่องแบบเราหรืออาจคล้ายกันก็ได้
......คือเราคบกับแฟนเรามาปีกว่าแล้ว ในระยะเวลาที่ผ่านมาเราสองคนพยายามทำความเข้าใจในตัวตนของกันและกัน ซึ่งเหมือนมันจะไม่สำเร็จ
เราเป็นคนที่เอาแต่ใจแต่เราจะเป็นก็ต่อเมื่อเราไม่โดนเอาใจเป็นเวลานาน ไม่ค่อยยอมใคร ส่วนแฟนเราก็เป็นคนไม่ยอมใคร บวกกับค่อนข้างมีนิสัยเหมือนเด็กๆ
ซึ่งมันไม่ใช่ปัญหาอะไรมากสำหรับเรา แต่แฟนเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน เพราะเค้าไม่กล้าเข้าหาเลย เค้าเคยบอกว่าเป็นเพราะเค้าหน้าตาไม่ดี
.....การที่เราสองคนมีนิสัย "ไม่ค่อยยอมใคร" เหมือนกัน เป็นปัญหาอันดับต้นๆที่ทำให้เรามีปัญหากันบ่อยๆ ซึ่งในช่วงแรกๆที่คบกันมันก็ไปได้ดีค่ะ
แทบไม่มีเรื่องให้คิดมาก หรือทะเลาะเลยย แต่หลังจากนั้นประมาณช่วง4-5เดือน เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น และแน่นอนค่ะพอมีปัญหากันเราต่างคนต่างไม่ยอมกัน ร้อนมาก็ร้อนกลับ แต่พอเรากลับมาดีกันเค้าก็ขอให้เรายอมๆเค้าได้มั้ย เค้าเหนื่อย ด้วยความที่เราสงสารเค้าและเราจริงจังกับเค้ามาก ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าเราลดนิสัยที่ไม่ค่อยยอมใครลงได้ อะไรๆมันคงดีขึ้นบ้าง อาจจะเป็นการปรับตัวเขาหากัน แต่พอเราพยายามจนเรากลายเป็นคนที่ยอมคนง่ายขึ้น
เค้าร้อนเราเย็นได้ แต่ว่ามันกลับแย่ลง.... ความรู้สึกเรามันค่อยๆลดลงจากคำพูด คำด่า ด้วยความโมโหและพูดไม่คิดของเค้า จากที่เราไม่เคยร้องไห้ให้กับเรื่องแบบนี้มาก่อน กลับกลายเป็นว่าเราร้องไห้ได้ง่ายๆกับเรื่องแบบนี้ ซึ่งแน่นอนค่ะพอเค้าเห็นเราร้องไห้เค้าจะใจเย็นลงและคุยดีๆกับเรา และเราจะปรับความเข้าใจกัน และเราก็พูดๆๆๆ พูดจนไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจ เราไม่แน่ใจว่าเค้าพยายามเข้าใจเราแบที่เราพยายามเข้าใจเค้ามั้ย มันเป็นแบบนี้มาตลอดและเราเลิกกันหลายครั้งมาก และก็กลับมาดีกันทุกครั้ง หลายคนอาจจะมองว่าโง่นะคะแต่การที่เรารักใครจริงๆเรื่องจะตัดขาดกันมันก็ยากเหมือนกัน
ต่อนะคะ พอเข้าช่วงคบกันได้เกือบปี เราคิดว่าเราคงยอมแบบนี้ไม่ได้แล้ว เรายอมจนเค้าได้ใจและจะพูดจะว่าอะไรก็ได้ ...เราเริ่มกลายเป็นคนที่ไม่ยอมแบบนั้นบ้าง ทุกครั้งที่ทะเลาะเรากล้าด่ากล้าว่ากล้าโมโหใส่ กล้าพูดความจริงในสิ่งที่เค้าเป็นและเค้าทำกับเราให้เสียใจและความรู้สึก ซึ่งช่วงตอนแรกที่คบกันเราคิดว่าเราไม่อยากพูดให้เค้าเสียความรู้สึก เราแคร์ความรู้สึกเค้ามาก และเราก็หวังว่าเค้าคงจะทำเหมือนที่เราทำกับเค้า แต่ผลที่ได้มันทำให้เรารู้ว่าเค้าแทบไม่โอเคและไม่เข้าใจเราเลย และเราสองคนมีอะไรที่ต่างกันค่อนข้างเยอะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเข้าใจเค้าฝ่ายเดียวนะใ ช่บางอย่างเราก็ไม่เข้าใจ แต่เราพยายามแล้ว คือเหมือนเค้าอาจจะไม่ชินที่มีแฟนหรือเค้าไม่อยากพูดเราก็ไม่รู้ และแล้วเราก็คบกันต่อจนถึงวันนี้... วันที่เราเป็นคนบอกเลิกเค้าเอง ไม่ใช่ไม่เสียใจนะคะ แต่เราคิดว่าเราควรปล่อยให้เค้าไปเจอนที่เค้าโอเค เข้าใจกัน และรักกนมากพอ เราสองคนอาจจะไม่ใช่คนนั้นของกันและกันก็ได้
การที่เราคบกันต่อไปมันอาจจะยิ่งแย่ลง จากรักอาจจะกลายเป็นเกลียด ทะเลาะกันทุกวันยิ่งทำร้ายความรู้สกกันทุกวัน อย่างน้อยการที่เราบอกเลิกไปมันคงมีอะไรดีขึ้นบ้าง อย่างแรกคงจะเป็นเรื่องความรู้สึก สุดท้ายแล้วถ้าเค้าได้อ่านเราอยากจะบอกเค้าว่า "เราไม่ได้เกีลยด ไม่ได้ไม่รัก ไม่ได้มีคนอื่นเลย แต่ที่เราต้องทำแบบนี้ก็เพื่อราสองคน ชีวิตจะมีอะไรดีขึ้น และเค้าจะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีมากของเรา"
ปล1.คนบอกเลิกกะเสียใจขนาดเน้อ เห้อ
ปล2.เพื่อนๆที่เจอปัญหาคล้ายๆกันแล้วยังไปปต่อกันได้ทำยังไงกันคะ? แล้วเพื่อนๆที่ต้องเลิกแบบเราทำยังไงต่อไปคะ?
ปล3.พึ่งเริ่มเล่าครั้งแรกมีข้อผิดพลาดอะไรตรงใหนขอโทษด้วยนะคะ ติได้เลยค่ะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆเน้อจ้าวว(ขอความคิดเห็นจริงจังไม่ป่วนนะคะ)
ถ้าความรักขาดความไม่เข้าใจ?
......คือเราคบกับแฟนเรามาปีกว่าแล้ว ในระยะเวลาที่ผ่านมาเราสองคนพยายามทำความเข้าใจในตัวตนของกันและกัน ซึ่งเหมือนมันจะไม่สำเร็จ
เราเป็นคนที่เอาแต่ใจแต่เราจะเป็นก็ต่อเมื่อเราไม่โดนเอาใจเป็นเวลานาน ไม่ค่อยยอมใคร ส่วนแฟนเราก็เป็นคนไม่ยอมใคร บวกกับค่อนข้างมีนิสัยเหมือนเด็กๆ
ซึ่งมันไม่ใช่ปัญหาอะไรมากสำหรับเรา แต่แฟนเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน เพราะเค้าไม่กล้าเข้าหาเลย เค้าเคยบอกว่าเป็นเพราะเค้าหน้าตาไม่ดี
.....การที่เราสองคนมีนิสัย "ไม่ค่อยยอมใคร" เหมือนกัน เป็นปัญหาอันดับต้นๆที่ทำให้เรามีปัญหากันบ่อยๆ ซึ่งในช่วงแรกๆที่คบกันมันก็ไปได้ดีค่ะ
แทบไม่มีเรื่องให้คิดมาก หรือทะเลาะเลยย แต่หลังจากนั้นประมาณช่วง4-5เดือน เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น และแน่นอนค่ะพอมีปัญหากันเราต่างคนต่างไม่ยอมกัน ร้อนมาก็ร้อนกลับ แต่พอเรากลับมาดีกันเค้าก็ขอให้เรายอมๆเค้าได้มั้ย เค้าเหนื่อย ด้วยความที่เราสงสารเค้าและเราจริงจังกับเค้ามาก ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าเราลดนิสัยที่ไม่ค่อยยอมใครลงได้ อะไรๆมันคงดีขึ้นบ้าง อาจจะเป็นการปรับตัวเขาหากัน แต่พอเราพยายามจนเรากลายเป็นคนที่ยอมคนง่ายขึ้น
เค้าร้อนเราเย็นได้ แต่ว่ามันกลับแย่ลง.... ความรู้สึกเรามันค่อยๆลดลงจากคำพูด คำด่า ด้วยความโมโหและพูดไม่คิดของเค้า จากที่เราไม่เคยร้องไห้ให้กับเรื่องแบบนี้มาก่อน กลับกลายเป็นว่าเราร้องไห้ได้ง่ายๆกับเรื่องแบบนี้ ซึ่งแน่นอนค่ะพอเค้าเห็นเราร้องไห้เค้าจะใจเย็นลงและคุยดีๆกับเรา และเราจะปรับความเข้าใจกัน และเราก็พูดๆๆๆ พูดจนไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจ เราไม่แน่ใจว่าเค้าพยายามเข้าใจเราแบที่เราพยายามเข้าใจเค้ามั้ย มันเป็นแบบนี้มาตลอดและเราเลิกกันหลายครั้งมาก และก็กลับมาดีกันทุกครั้ง หลายคนอาจจะมองว่าโง่นะคะแต่การที่เรารักใครจริงๆเรื่องจะตัดขาดกันมันก็ยากเหมือนกัน
ต่อนะคะ พอเข้าช่วงคบกันได้เกือบปี เราคิดว่าเราคงยอมแบบนี้ไม่ได้แล้ว เรายอมจนเค้าได้ใจและจะพูดจะว่าอะไรก็ได้ ...เราเริ่มกลายเป็นคนที่ไม่ยอมแบบนั้นบ้าง ทุกครั้งที่ทะเลาะเรากล้าด่ากล้าว่ากล้าโมโหใส่ กล้าพูดความจริงในสิ่งที่เค้าเป็นและเค้าทำกับเราให้เสียใจและความรู้สึก ซึ่งช่วงตอนแรกที่คบกันเราคิดว่าเราไม่อยากพูดให้เค้าเสียความรู้สึก เราแคร์ความรู้สึกเค้ามาก และเราก็หวังว่าเค้าคงจะทำเหมือนที่เราทำกับเค้า แต่ผลที่ได้มันทำให้เรารู้ว่าเค้าแทบไม่โอเคและไม่เข้าใจเราเลย และเราสองคนมีอะไรที่ต่างกันค่อนข้างเยอะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเข้าใจเค้าฝ่ายเดียวนะใ ช่บางอย่างเราก็ไม่เข้าใจ แต่เราพยายามแล้ว คือเหมือนเค้าอาจจะไม่ชินที่มีแฟนหรือเค้าไม่อยากพูดเราก็ไม่รู้ และแล้วเราก็คบกันต่อจนถึงวันนี้... วันที่เราเป็นคนบอกเลิกเค้าเอง ไม่ใช่ไม่เสียใจนะคะ แต่เราคิดว่าเราควรปล่อยให้เค้าไปเจอนที่เค้าโอเค เข้าใจกัน และรักกนมากพอ เราสองคนอาจจะไม่ใช่คนนั้นของกันและกันก็ได้
การที่เราคบกันต่อไปมันอาจจะยิ่งแย่ลง จากรักอาจจะกลายเป็นเกลียด ทะเลาะกันทุกวันยิ่งทำร้ายความรู้สกกันทุกวัน อย่างน้อยการที่เราบอกเลิกไปมันคงมีอะไรดีขึ้นบ้าง อย่างแรกคงจะเป็นเรื่องความรู้สึก สุดท้ายแล้วถ้าเค้าได้อ่านเราอยากจะบอกเค้าว่า "เราไม่ได้เกีลยด ไม่ได้ไม่รัก ไม่ได้มีคนอื่นเลย แต่ที่เราต้องทำแบบนี้ก็เพื่อราสองคน ชีวิตจะมีอะไรดีขึ้น และเค้าจะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีมากของเรา"
ปล1.คนบอกเลิกกะเสียใจขนาดเน้อ เห้อ
ปล2.เพื่อนๆที่เจอปัญหาคล้ายๆกันแล้วยังไปปต่อกันได้ทำยังไงกันคะ? แล้วเพื่อนๆที่ต้องเลิกแบบเราทำยังไงต่อไปคะ?
ปล3.พึ่งเริ่มเล่าครั้งแรกมีข้อผิดพลาดอะไรตรงใหนขอโทษด้วยนะคะ ติได้เลยค่ะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆเน้อจ้าวว(ขอความคิดเห็นจริงจังไม่ป่วนนะคะ)