ร้อยวันที่ฉันเปลี่ยน วันที่สาม

กระทู้สนทนา
ยี่สิบสาม เดือนสาม ปีสองพันห้าร้อยหกสิบเอ็ด

ถ้าคุณยังตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วพบว่าเป็นวันใหม่ นั่นแปลว่าคุณยังไม่ตาย
และต้องไปทำสิ่งที่ค้างคาต่อจากเมื่อวานให้เรียบร้อย ให้ชีวิตมันเดินไปแบบไม่หยุดนิ่ง
วันนี้หมดไปกับการนั่งฟังอบรมขับขี่ปลอดภัย  ที่สำนักงานขนส่งประจำจังหวัด
ฟังๆไปก็เคลิ้มหลับบ้างเป็นระยะ จากที่ตอนแรกจะตั้งใจฟัง พรุ่งนี้จะได้สอบข้อเขียนให้ผ่าน ในครั้งเดียว
ก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ฉันปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรตอนกลางคืนค่อยนั่งดูเอา ตอนนี้ของีบก่อนไม่ไหวกับหนังตามาก

หลังพักทานข้าว ฉันเตรียมใจว่าช่วงบ่ายจะตั้งใจฟังเต็มที่เพราะได้โอเลี้ยงไปแล้วแก้วโต คงตาสว่างขึ้น
แต่  แต่  แต่
อะไรที่เราคิดไว้มันมักไม่เป็นอย่างที่เราคิด เจ้าหน้าที่ให้ฉันไปสอบข้อเขียนเลย ไม่ต้องฟังต่อตอนบ่าย
อ้าวววววว  ตาสว่างของจิงเลยทีนี้ จะเอาอะไรไปสอบว่ะ บอกตัวเองในใจ แล้วเดินแบบเครียดๆตามเจ้าหน้าที่ไป

ห้องสอบใบขับขี่ เปลี่ยนไปมาก สมัยที่ฉันสอบครั้งแรกตอน มอสาม ยังใช้วิธีกากบาท ในแผ่นกระดาษอยู่เลย
เดี๋ยวนี้มีคอม กดๆจิ้มๆเอา ส่งคำตอบปุ๊บ รู้คะแนนปั๊บ ไวเว่อร์
ฉันเลือกคำตอบอยู่นานสองนาน ในที่สุดยังไม่ครบชั่วโมงก็ทำเสร็จจนได้  (เขาให้เวลาแค่ชั่วโมงเดียว)
เสี้ยววินาทีที่ผลออกมา อยากจะตะโกนให้ลั่นห้อง แต่ทำได้แต่ยิ้มหนักๆกับตัวเอง ก่อนจะไปรับผลที่เจ้าหน้าที่
ผ่านข้อเขียนแล้ว ไปต่อที่สนามขับขี่ค่ะ

“ก่อนสอบบอกเจ้าหน้าที่นะคะ ว่าให้อธิบายก่อนสอบไม่งั้นสอบไม่ผ่านแน่ๆ” เจ้าหน้าที่กำชับเสียงเข้ม
ฉันเดินลงไปที่สนามปรากฏว่ามีสอบแค่วันละรอบ ซึ่งเขาสอบไปแล้ว คงต้องมาใหม่พรุ่งนี้

ตัดภาพไปที่สนามสอบขับขี่ คุณป้าเจ้าหน้าที่คุมสอบหน้าตาดุเอาเรื่อง นึกในใจจะอธิบายอะไรไหมละเนี่ย
แต่ยังไม่ได้พูดอะไรตามที่เจ้าหน้าที่ห้องข้อเขียนสั่ง เอาจริงๆก็ยังไม่กล้าพูด ป้าแกดูเหมือนครูฝ่ายปกครองไม่ค่อยน่าคุยด้วยสักเท่าไหร่ ไว้พรุ่งนี้ละกัน

วันนี้ผ่านไปอีกวันที่ทำอะไรตามที่หวังไว้สำเร็จ แต่เรื่องที่ยังตามมาหลอกหลอน เรื่องรายได้
ฉันยังไม่มีรายได้เข้ามาเลย เงินที่มีใน บช. รายจ่ายประจำเดือนกำลังจะหมด และ เงิน บช.อื่นๆ ก็จะต้องโดนเจียดมาใช้
ซึ่งมันไม่ได้เป็นแผนที่ฉันวางไว้แม้แต่น้อย

ก่อนจะล้มหัวลงนอนเมื่อคืน ข้อความจากไลน์หนึ่งดังขึ้น เป็นข้อความที่ทำให้ฉันต้องมีรายจ่ายเพิ่มอีกแล้ว
เป็นรายจ่ายที่จะทำให้เป็นรายได้ก้อนโตในอนาคต ฉันเลี่ยงไม่จ่ายไม่ได้  จึงจำต้องโอนออกไปเกือบหมดบัญชี
คุณพระ!!  ถ้าขอพรได้ลูกขอให้ลูกอิ่มทิพย์ไปจนถึงเดือนหน้า เพราะเดือนนี้ลูกแทบไม่มีเงินเหลืออยู่แล้ว

รายจ่ายครั้งนี้กระทบกับการแบ่งเงินเป็น บัญชีย่อยๆ ของฉันหมดเลย ตอนนี้ทุกบัญชีรวมกันมีเหลือไม่ถึงสามพันบาท
ค่าก้อนเชื้อเห็ดที่จะต้องสั่ง จะเอาที่ไหนมาจ่าย คิดถึงตรงนี้แล้วแทบไม่อยากตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้

ทุกครั้งที่เราท้อใจ เหนื่อยกับชีวิต ความล้มเหลวที่เข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ความคิดหางานประจำทำก็จะเสนอหน้ามาทันที
แต่ แต่ ถ้าฉันกลับไปหางานประจำทำ ฉันรู้ตัวดีว่าจะลงเอ่ยที่การลาออก
ดังนั้นครั้งนี้ฉันจะต้องหาลู่ทางในการหาเงิน ให้ได้  จะไม่กลับไปทำงานประจำอีก ยกเว้นบัญชีสอบราชการที่ขึ้นทะเบียนไว้ จะเรียกบรรจุเท่านั้น

ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วผ่อนออกยาวนานที่สุด
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

ตายเป็นตาย มันต้องมีสักทางสิน่า

แล้ววันที่สามก็ผ่านพ้นไป แบบดีครึ่งไม่ดีครึ่ง รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้อาจมีอะไรดีๆเข้ามาอีกมาก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่