สวัสดีคับ วันนี้อยากจะเล่าประสบการณ์และอยากขอความคิดเห็น
เรามีแฟนที่คบกันมาได้7เดือน เรากับแฟนอายุห่างกัน19ปี ตอนนี้เราอายุ18ปี ความรักของเราเป็นไปด้วยดีในช่วง5เดือนแรก เขาเป้นผู้หญิงที่ดี เขาเป็นคนที่ขี้หึงมาก เวลาที่เรากลับไปจากวิทลัยแล้วเหลด เขาก็จะหงุดหงิดและน้อยใจ(เราแอบมีรำคาญนิดนึง) แต่ความรักของเราก็ไปด้วยดี มีทะเลาะกันบ้าง แต่ในช่วงระยะหลัง เขาเริ่มเปลียนไปด้วยหน้าที่การงาน และความรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายต่างๆ มันทำให้เขาเครียดและส่งผลกระทบมาถึงเรา เขาต้องผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และค่าใช้จ่ายอื่นอีกมากมาย เขามีค่าใช้จ่ายอยู่ตลอด เหมือนเป็นช่วงขาลงของเขาก็ว่าได้เลยแหละ ตอนนี้เราไม่ได้ช่วยไรมาก เพราะเรายังไม่ได้ทำงาน แต่ก็พยายามหางานมาตลอด ช่วยเขาในเรื่องงานบ้านมั้ง ช่วงหลังเขาไปนอนบ้านเพื่อนบ่อย และขอให้เรากลับบ้าน ซึ่งเมื่อก่อนเขาจะติดเรามาก เวลาเราจะกลับบ้านทีนึงเขาจะรั้งให้เราอยู่ และช่วงหลังๆก้นอนบ่อยขึ้น จนเรารุ้สึกทนไม่ไหว เลยพูดความรุ้สึกออกไป มันเป้นจุดหักเลยก็ว่าได้หลังจากนั้น เขาก็ไปนอนบ้านเพื่อนตลอด จนเราต้องมาเคลียกัน ซึ่งเขาให้เหตุผลเราว่า ชีวิตตอนนี้ของเขาหนักมาก หนักสุดในชีวิต มันเลยทำให้เขาอยากจะเคลียเรื่องตัวเองก่อน เขาอยากอยู่กับเพื่อนๆพี่ๆ เขาเลยขอแยกกันอยู่ก่อน ตอนนั้นเราน้ำตาตกเลย ตอนนั้นเราร้องไห้แทบเป้นแทบตาย ยังไม่อยากให้เขาไป แต่เขาก็บอกว่าเราไม่ได้เลิกกัน แต่แค่ตอนนี้เขาอยากยุคนเดียว เขาอยากเคลียเรื่องตัวเอง ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่จะทำยังไงให้เขามีที่ซุกหัวนอน เราก็เข้าใจเพราะเขาน่าจะเครียดจริงๆ แต่เขาก็ไม่ค่อยติดต่อเรามาเหมือนเมื่อก่อน จนเราอยากจะเข้าใจแต่ก้ทำไม่ได้ เหมือนเรายังรับไม่ได้ เราเลยเลือกที่จะทำตามที่เขาบอกเผื่อมันจะดีขึ้น ซึ่งเขาก้บอกว่า เขาขอเวลาหน่อยน่ะ แต่ยังรักเหมือนเดิม เราก็เคยถามเขาน่ะว่ามีคนอื่นรึป่าว เขาก้บอกว่าไม่มีตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น ขนาดตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ตอนนี้เราทำถูกไหมที่แยกออกมา มันจะทำให้ยิ่งเกิดระยะห่างมากขึ้นรึเปล่า เราคิดมากเรื่องเขารึป่าว เราไม่รุ้ความคิดเขาเพราะเราอายุแค่18 มันอาจจะไม่เข้าใจทั้งหมด ใครก้ได้แนะนำหน่อย ตอนนี้ทรมานมากๆ
เราควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ตอนนี้?
เรามีแฟนที่คบกันมาได้7เดือน เรากับแฟนอายุห่างกัน19ปี ตอนนี้เราอายุ18ปี ความรักของเราเป็นไปด้วยดีในช่วง5เดือนแรก เขาเป้นผู้หญิงที่ดี เขาเป็นคนที่ขี้หึงมาก เวลาที่เรากลับไปจากวิทลัยแล้วเหลด เขาก็จะหงุดหงิดและน้อยใจ(เราแอบมีรำคาญนิดนึง) แต่ความรักของเราก็ไปด้วยดี มีทะเลาะกันบ้าง แต่ในช่วงระยะหลัง เขาเริ่มเปลียนไปด้วยหน้าที่การงาน และความรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายต่างๆ มันทำให้เขาเครียดและส่งผลกระทบมาถึงเรา เขาต้องผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และค่าใช้จ่ายอื่นอีกมากมาย เขามีค่าใช้จ่ายอยู่ตลอด เหมือนเป็นช่วงขาลงของเขาก็ว่าได้เลยแหละ ตอนนี้เราไม่ได้ช่วยไรมาก เพราะเรายังไม่ได้ทำงาน แต่ก็พยายามหางานมาตลอด ช่วยเขาในเรื่องงานบ้านมั้ง ช่วงหลังเขาไปนอนบ้านเพื่อนบ่อย และขอให้เรากลับบ้าน ซึ่งเมื่อก่อนเขาจะติดเรามาก เวลาเราจะกลับบ้านทีนึงเขาจะรั้งให้เราอยู่ และช่วงหลังๆก้นอนบ่อยขึ้น จนเรารุ้สึกทนไม่ไหว เลยพูดความรุ้สึกออกไป มันเป้นจุดหักเลยก็ว่าได้หลังจากนั้น เขาก็ไปนอนบ้านเพื่อนตลอด จนเราต้องมาเคลียกัน ซึ่งเขาให้เหตุผลเราว่า ชีวิตตอนนี้ของเขาหนักมาก หนักสุดในชีวิต มันเลยทำให้เขาอยากจะเคลียเรื่องตัวเองก่อน เขาอยากอยู่กับเพื่อนๆพี่ๆ เขาเลยขอแยกกันอยู่ก่อน ตอนนั้นเราน้ำตาตกเลย ตอนนั้นเราร้องไห้แทบเป้นแทบตาย ยังไม่อยากให้เขาไป แต่เขาก็บอกว่าเราไม่ได้เลิกกัน แต่แค่ตอนนี้เขาอยากยุคนเดียว เขาอยากเคลียเรื่องตัวเอง ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่จะทำยังไงให้เขามีที่ซุกหัวนอน เราก็เข้าใจเพราะเขาน่าจะเครียดจริงๆ แต่เขาก็ไม่ค่อยติดต่อเรามาเหมือนเมื่อก่อน จนเราอยากจะเข้าใจแต่ก้ทำไม่ได้ เหมือนเรายังรับไม่ได้ เราเลยเลือกที่จะทำตามที่เขาบอกเผื่อมันจะดีขึ้น ซึ่งเขาก้บอกว่า เขาขอเวลาหน่อยน่ะ แต่ยังรักเหมือนเดิม เราก็เคยถามเขาน่ะว่ามีคนอื่นรึป่าว เขาก้บอกว่าไม่มีตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น ขนาดตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ตอนนี้เราทำถูกไหมที่แยกออกมา มันจะทำให้ยิ่งเกิดระยะห่างมากขึ้นรึเปล่า เราคิดมากเรื่องเขารึป่าว เราไม่รุ้ความคิดเขาเพราะเราอายุแค่18 มันอาจจะไม่เข้าใจทั้งหมด ใครก้ได้แนะนำหน่อย ตอนนี้ทรมานมากๆ