ลูกเราไม่สบายเป็นจิตเวช รักษาอยู่
จากเด็กวัยรุ่นที่เคยน่ารัก สดใส สนใจสิ่งต่างๆรอบตัว
ตอนนี้กลายเป็นเหมือนคนอื่นในสายตาเรา หน้าตาเศร้าหมอง
ดูมีความทุกข์ ตลอดเวลา
เรารู้ว่ามัน เป็นที่โรคและยาที่เค้ากิน
แต่บางครั้ง เวลาเราได้เห็น ได้มองเค้า
มันรู้สึกเศร้า มันหดหู่มาก
จนเราต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก
เราเองมีความคิดแวบๆ ว่าเราจะไม่สนใจเค้าอีกแล้วได้หรือเปล่า
แต่จริงๆแล้วเราสงสารเค้ามาก
เรารักเค้ามาก จนไม่อยากเห็นเค้าเป็นแบบนี้อีกแล้ว
เวลาที่เราไม่ไหวกับความรู้สึกของตัวเอง แล้วคิดที่จะไม่สนใจเค้า
สุดท้ายเราเองกลับรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองคิดทุกครั้ง
เราคิดว่าตลอดเวลาลูกจะหาย กลับมาสดใส กลับมาเป็นปกติ
กลับมามีความสุขได้อีกรึเปล่า..
ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่แย่ที่สุด อยากไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญอีกแล้ว
จากเด็กวัยรุ่นที่เคยน่ารัก สดใส สนใจสิ่งต่างๆรอบตัว
ตอนนี้กลายเป็นเหมือนคนอื่นในสายตาเรา หน้าตาเศร้าหมอง
ดูมีความทุกข์ ตลอดเวลา
เรารู้ว่ามัน เป็นที่โรคและยาที่เค้ากิน
แต่บางครั้ง เวลาเราได้เห็น ได้มองเค้า
มันรู้สึกเศร้า มันหดหู่มาก
จนเราต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก
เราเองมีความคิดแวบๆ ว่าเราจะไม่สนใจเค้าอีกแล้วได้หรือเปล่า
แต่จริงๆแล้วเราสงสารเค้ามาก
เรารักเค้ามาก จนไม่อยากเห็นเค้าเป็นแบบนี้อีกแล้ว
เวลาที่เราไม่ไหวกับความรู้สึกของตัวเอง แล้วคิดที่จะไม่สนใจเค้า
สุดท้ายเราเองกลับรู้สึกแย่กับสิ่งที่ตัวเองคิดทุกครั้ง
เราคิดว่าตลอดเวลาลูกจะหาย กลับมาสดใส กลับมาเป็นปกติ
กลับมามีความสุขได้อีกรึเปล่า..